Ginger Cox geeft les in Broadway Dance Center. Foto door Eric Bandiero. Ons lichaam is wonderbaarlijk complex en veelzijdig. Maar toch opgesplitst in zijn eenvoudigste delen, is het een verzameling botten, spieren, fascia en andere soorten weefsel. Het instrument van een danser is letterlijk hun lichaam. Hoe beter ze weten hoe het werkt, hoe beter ze het optimaal kunnen benutten. Ginger Cox, een danskunstenaar en docent uit New York City, doet een duidelijke en gezamenlijke inspanning om haar studenten te begeleiden naar hun instrument beter kennen Cox geeft les aan Pace University, Broadway Dance Center en is de maker van Dancing Anatomy Workshops. Ze heeft een MS in Kinesiologie en is gecertificeerd als Corrective Exercise Specialist en Personal Trainer van de National Academy of Sports Medicine.
Ginger Cox. Foto door Dirty Sugar.
Cox gelooft van ganser harte dat het studeren van anatomie (en bewegingsleer) in het hoger onderwijs, en alle dansprogramma's, de groei van goed afgeronde dansers Eén verschuiving in perspectief of significante realisatie van anatomische studies 'kan een enorm verschil maken voor een danseresopleiding', voegt ze eraan toe.
Cox werkt eraan om studenten ervaringsgewijs naar deze openbaringen te leiden, via een paar verschillende wegen. Als één persoon kan het uitvoeren van technische oefeningen met gesloten ogen belangrijke kinesthetische (lichaamsgebaseerde) informatie bieden en kan het gericht zijn op proprioceptie (iemands gevoel voor lichaam, zijn positie en bewegingen in de ruimte). Hierdoor kunnen studenten echt van binnenuit in stabiliteit, balans en scherpte in hun zintuigen komen.
sondre rodriguez
Hoewel werken met gesloten ogen voordelen heeft, onderstreept Cox het belang van observatie, wat een 'feedback loop' kan zijn ‘voor het verkrijgen van informatie en het implementeren van zelfcorrecties. Ze onderstreept ook de grote waarde van vragen stellen om te onderscheiden waar beweging begint, en om bewust te maken van welke spiergroepen de acties produceren of het lichaam stabiliseren. Cox leert zulke anatomische concepten en feiten op een leeftijdsgeschikte manier (zelfs haar jongste studenten leren de namen van botten en grote spiergroepen). Ze let goed op de taal die ze gebruikt en zorgt ervoor dat die nuttig en toepasbaar is. 'Grote woorden zijn niet effectief als leerlingen ze niet in verband kunnen brengen met hun lichaam', voegt ze eraan toe.
Cox varieert bewegingsbenaderingen en klasseninhoud. Ze 'vouwt' dit soort leren vaak op in meer conventionele techniekoefeningen. Met deze aanpak kunnen studenten gemakkelijker leren in hun eigen tijdsbestek. Het is ook minder waarschijnlijk dat ze worden geïntimideerd.
In een groter perspectief wil Cox dat we een of andere conventionele danstaal in twijfel trekken die niet past bij onze meest actuele anatomische kennis Sommige van de anatomische metaforen die we bij danstraining gebruiken, zijn bijvoorbeeld ongewijzigd gebleven, simpelweg omdat we de dingen altijd zo hebben beschreven - wat, beaamt ze, geen goede reden is om dat te blijven doen. Het vinden van stabiliteit in de enkel is een voorbeeld. Cox legt uit hoe de instabiliteit daar eigenlijk voortkomt uit beweging in de voeten.
Ginger Cox geeft les. Foto door Eric Bandiero.
Evenzo is het vertellen van dansers dat ze moeten 'optrekken' misschien niet de meest effectieve keu, omdat het dansers vaak alleen aan hun buikspieren doet denken in plaats van aan hun ruggengraat. 'Verleng uw ruggengraat' is nauwkeuriger en leert studenten over het gebruik van hun kernmusculatuur. Cox contrasteert traditie door oefeningen te beginnen met de linkerkant van het lichaam, asymmetrische armpatronen te gebruiken en andere sequenties te creëren dan en croix (beweging uitgevoerd naar voren, opzij en dan naar achteren). Dit helpt dansers om hun verwachtingen en gebruikelijke denkpatronen te veranderen, hun techniek te reorganiseren en een scherpe fysieke reactie te ervaren. Cox gelooft dat gewoontepatronen kunnen leiden tot een dominante kant en spieronevenwichtigheden voor dansers kunnen creëren.
liane tegen wiki
Over het algemeen legt ze de nadruk op kernstabiliteit en verbinding op elk vlak in haar lessen. Ze leidt bewustmakings- en krachtopbouwende oefeningen waarvan kan worden gezegd dat ze leuk zijn, zoals het spelen van 'patty cake' met een partner terwijl ze een plank vasthoudt.
Voor dansdocenten die hun studenten verder willen bijscholen in dansgerelateerde anatomie, raadt Cox anatomie-apps en aan evidence-based tijdschriftartikelen van danswetenschappelijke organisaties (zoals IADMS). Ze zou hen ook adviseren om andere trainingsmodaliteiten (zoals yoga) op te nemen, atletische componenten te gebruiken en, indien mogelijk, een skelet te gebruiken om botten in beweging te laten zien. Ze ziet en doceert dansanatomie als wetenschap, kunstenaarschap en creativiteit. Het is belangrijk voor de levensduur van de dansers, blessurepreventie en het optimaliseren van hun fysieke mogelijkheden om de grootste waarde toe te voegen aan hun esthetiek, meent Cox. Het is duidelijk dat ze haar steentje bijdraagt om deze belangrijke kennis te delen om dansers veilig, langer en op hun best in beweging te houden.
Door Kathryn Boland van Dans informeert.
aanbevolen voor jou
