Leslie Scott met studentendansers. Foto met dank aan YPAD. Dansers zijn berucht om hun drive, uithoudingsvermogen en perfectionisme. Terwijl sommigen deze tendensen op dans richten, laten vele anderen dat doorvloeien in alle aspecten van hun leven. Bij de jeugd omvat dat grotendeels academici, buitenschoolse studenten, hun uiterlijk en hun sociale leven. Het evenwicht van het leven kan buitengewoon moeilijk zijn voor dansers van alle leeftijden, maar jongeren kunnen het daar nog moeilijker mee hebben vanwege hun nog ontwikkelende hersenen en andere ontwikkelingsproblemen.
wereld van dans de cut
Leslie Scott met studentendansers. Foto met dank aan YPAD.
Hier, Dance Informaspreekt met oprichter en directeur van de non-profit Youth Protection Advocates in Dance (YPAD) Leslie Scott en lid van het YPAD-adviespanel Katie Gatlin voor meer informatie over dit probleem.
Gatlin, ook een voormalig studio-eigenaar, danspedagoog en therapeut voor geestelijke gezondheid, deelde haar overtuiging dat het belangrijk is om hier vanuit het perspectief van een danser naar te kijken. 'In de adolescentie probeer je je identiteit te vinden, en je bent je bewuster van hoe anderen je zien', legt ze uit.
Dit alles gebeurt vóór de volledige ontwikkeling van de prefrontale cortex, het gebied van de hersenen dat impulscontrole en besluitvorming reguleert. Tegelijkertijd kunnen verhoogde hormonen hoogtij vieren. Kleine dingen kunnen ongelooflijk belangrijk aanvoelen en tot intense reacties leiden.
Gatlin beschrijft hoe jonge dansers temidden van dit alles het gevoel hebben in veel verschillende richtingen te worden getrokken. Er is een aantrekkingskracht op de studiofamilie, vooral als jonge dansers er al vanaf jonge leeftijd zijn geweest. Er is vaak een concurrerende aantrekkingskracht op zaken als excellente academici (bijvoorbeeld AP- en IB-klassen), atletiek, podiumkunsten op school en andere buitenschoolse elementen.
Gatlin wijst er ook op hoe moeilijk het kan zijn dat deze activiteiten vaak kunnen leiden tot sterkere aanmeldingen en / of beurzen - vaak niet het geval bij studiodans (recreatief of competitief).
Foto met dank aan Kate Gatlin.
Ze stelt voor om studenten keuzevrijheid te geven door hen te vragen wat ze willen dat dans voor hen is. Dit geeft een zinvolle boodschap dat ze het vermogen hebben om de balans te vinden tussen de dingen die ze in hun leven doen. Het helpt hen ook om elementaire probleemoplossende vaardigheden op te bouwen. 'Ouders lossen tegenwoordig te vaak problemen op voor hun kinderen', zegt Gatlin.
Scott bespreekt dit verschil tussen externe druk en interne schijven. Een groot probleem bij dat laatste kan het gebrek aan tijd en mentale ruimte zijn dat we hebben voor reflectie en het luisteren naar innerlijke wijsheid. Deze overvolle planning in het leven in combinatie met sociale media kan met name tot twee gevaarlijke effecten leiden. Een, omdat social media ‘apps’ zijn op zowat al onze mobiele telefoons - toegankelijk te allen tijde - tieners kunnen zien wat anderen doen terwijl ze dansen en voelen zich buitengesloten.
shen wei
Als een ander kan socialisatie ontstaan grotendeels digitaal Daarmee verliezen we 'oogcontact, zijn we oog in oog, dingen die zo belangrijk zijn om empathie op te bouwen', legt Scott uit. Socialisatie kan natuurlijk door de tijd komen in de studio. Ononderbroken privétijd om te delen over gevoelige onderwerpen is echter moeilijk te vinden tijdens lessen en repetities. Scott beschrijft hoe ons digitale leven ook onderwijs biedt - niet per se de beste berichten die tieners kunnen ontvangen, keer op keer zoals ze vaak via apparaten doen.
Leslie Scott begeleidt een groep tieners. Foto met dank aan YPAD.
'Technologiebedrijven richten zich op jongeren omdat ze een markt zijn', stelt Scott. 'Sociale media zijn niet inherent goed of slecht, maar hoe het wordt gebruikt en hoe het ons beïnvloedt, kan zijn.' Tieners, en eigenlijk alle mensen, kunnen de vruchten plukken die technologie biedt, terwijl ze zich ervan bewust blijven dat degenen die het aanbieden misschien niet het beste met ons voor hebben. Om deze, en vele andere redenen, stellen Scott en Gatlin allebei voor om sociale media te “zuiveren”.
Dit kunnen tijden zijn voor tieners, maar ook voor leerkrachten en ouders, om te stoppen, na te denken en die belangrijke innerlijke stem duidelijker te horen. Als het echt wordt gehoord, kunnen moeilijke balansen, zoals die van school, schoolgerelateerde activiteiten, sociale levens en dans, op gezondere, verstandigere manieren worden gecreëerd. Scott faciliteert deze driedaagse bewuste sociale media-vasten met YPAD-adviserend panellid Tomi-Ann Roberts, Ph.D., een professor en voorzitter van de afdeling Psychologie aan het Colorado College.
Een andere oplossing is dat studio-eigenaren en dansers één dag hebben waarop studenten niet in de studio zijn. Dit biedt hen tijd om andere verantwoordelijkheden op zich te nemen en opnieuw contact te maken met familie en vrienden, maar ook met zichzelf! Gatlin wijst op een tijdprobleem in die aanbeveling, het feit dat er nooit genoeg tijd is voor techniek, repetitie en al het andere dat in studio-schema's moet gebeuren. Scott beweert dat studio-eigenaren het financieel moeilijk kunnen vinden om hun studio voor een dag van de week te sluiten, maar dat ze nog steeds moeite kunnen doen om tijd met familie en vrienden buiten de studio te besteden.
alexandra kostuums
Zonder deze legitieme zorgen van studio-eigenaren en docenten buiten beschouwing te laten, kan een creatieve planning ervoor zorgen dat de hardst werkende, studio-als-tweede-huis-dansers er één dag per week niet zijn. Het kan een weekenddag zijn waarop 'baby', peuter en 'Kinderdance' lessen worden gegeven (wanneer die lessen meestal het beste werken voor drukke gezinnen). Deze mentaliteit van het nemen van een wekelijkse rust kan er ook toe leiden dat studenten meer bewust zijn van (of zelfs bewust worden van) hun eigen zelfzorg.
Leslie Scott toonaangevende dansers. Foto met dank aan YPAD.
Docenten en studenten kunnen studenten bijvoorbeeld ook aanmoedigen om op deze dag iets voor zichzelf te doen - niet-dansgerelateerd - als onderdeel van die zelfzorg. Of om iets dansgerelateerd te doen, maar niet met hun team of choreografie, zoals lezen over een beroemde danseres of het zien optreden van een favoriet professioneel gezelschap. Ze kunnen verstrikt raken in schoolwerk of gewoon met de vriend naar de film gaan. “Studio-eigenaren en docenten hebben soms moeite om met hun studenten over zelfzorg te praten, omdat ze er zelf moeite mee hebben”, zegt Gatlin.
Als uitgangspunt voor zo'n gesprek, een praktisch punt dat nuttig kan zijn, maar ook heel waar: een vollere, rijkere en dynamischer levenservaring kan iemand een sterkere kunstenaar maken. Een manier om dit idee onder andere herkenbaarder en aantrekkelijker te maken voor dansstudenten, is door de nadruk te leggen op de verbanden tussen dans en wat studenten op school leren.
Als ze zulke verbanden zien, kunnen ze zich ook meer bewust worden van het belang van het in evenwicht brengen van deze gebieden van hun leven - en bedrevener worden in het creëren van een dergelijk evenwicht. De uitdagingen hier zijn enorm, maar waar een wil is, kan er een betere manier zijn.
Door Kathryn Boland van Dans informeert.
aanbevolen voor jou
