Studenten aan de Joffrey Ballet School. Foto door Belinda Strodder. Dancephotography.net.au Een maatstaf waarmee we de verdienste van een streven kunnen meten, is of het einddoel is bereikt.
Het meest voor de hand liggende doel van een training als danser is ongetwijfeld om uiteindelijk een professionele danser te worden, en we zouden kunnen zeggen dat als we deze carrière hebben bereikt, het doel is bereikt en al het bloed, zweet en tranen zogezegd waren. de moeite waard. Maar is dat het enige resultaat dat we willen van ons dansen, en is dat het bijzondere einde? Als artiesten en technici die hebben geleerd om voortdurend naar meer vaardigheden te streven en onszelf en wat we kunnen bereiken te verbeteren, voelt het niet goed om te zeggen dat het krijgen van die baan alles is wat we nodig hebben. En we kunnen een heel ander gesprek aangaan als je wilt over wat een danser is. Ik zou stellen dat het vermogen om die baan te krijgen niet echt is wat ons definieert als dansers.
karen david leeftijd
Elisabeth Morray, PhD, is een psycholoog die al jaren met dansers werkt, eerst als instructeur en administrateur bij Boston Ballet, en nu in haar rol als hoofd van de afdeling Behavioral Health bij Harvard Vanguard Medical Associates, Chestnut Hill. Haar andere huidige functies zijn onder meer Chief of Behavioural Health Subspecialties, waaronder eetstoornissen. Elk onderdeel van jezelf wordt geïnvesteerd wanneer je traint en werkt als danser, maar Morray benadrukt dat het type trainingsomgeving sterk van invloed is op waar de waarde ligt.
Elisabeth Morray.
'Er zijn maar weinig trainingsomgevingen die echt goed werk leveren met dit idee om de hele danser te omarmen', zegt Morray. “Voor veel dansers is de studio een omgeving waarin het enige overwogen resultaat een professionele carrière is, en het kan een hele uitdaging zijn om met deze enge definitie van een carrière te werken. Maar een studio-omgeving waarin meerdere resultaten als gezond worden beschouwd en de moeite waard zijn om na te streven, zorgt ervoor dat verschillende aspecten van identiteit en kracht kunnen worden gekoesterd en een meer evenwichtige nadruk hebben. Als je het hebt over pre-professionele toewijding, en dans is waarschijnlijk de meeste tijd en energie die aan iets anders wordt besteed dan aan school, dan moet je echt kijken hoe die toewijding wordt gericht. Ja, het hebben van een professionele carrière zou als een succesvol resultaat worden beschouwd, maar andere attributen, vaardigheden en sterke punten die in de studio zijn ontwikkeld, kunnen even geldig zijn en moeten worden goedgekeurd. '
Dit roept dus de vraag op wat voor waarde dans je geeft? Geeft het ons (slechts) fysieke fitheid, motorische coördinatie en muzikaliteit? Misschien is het (enige) karakter, moed en mentale kracht? Dans ontwikkelt een ongelooflijke reeks fysieke, emotionele, sociale en natuurlijk een aantal zeer specifieke beroepsvaardigheden. Dans geeft je zeker meer dan een loopbaanopleiding.
Ik herinner me nog lang geleden dat mijn vriendin Laura Conley en ik samen aan het dansen waren op de universiteit, ze had al haar professionele carrière gehad en zat toen op de medische school terwijl ik de mijne nog had, en ze legde uit hoe duidelijk het was dat haar medische school interviewers waren zeer geïnteresseerd in haar achtergrond als danseres. Ze wisten dat het haar een inherent begrip van het menselijk lichaam gaf, een ongelooflijke discipline en de mogelijkheid om een creatieve en elegante benadering van haar werk te verlangen. Er waren voordelen die niet-dansers op andere hoog presterende gebieden erkenden. Het trainen en nastreven van dans geeft ons de waarde die we misschien niet bewust beseffen, maar vraag het aan elke dansouder, voormalige danser of baas die dansers als werknemer heeft gehad, en zij zullen het er enthousiast over eens zijn dat het toegewijde streven naar dans waardevolle levensvaardigheden en perspectieven vergaart. .
genezing door dans
'Vooral als je het hebt over training op pre-professioneel niveau, hebben we het over een streven dat elk deel van je leven, de fysieke, emotionele, sociale en creatieve ontwikkeling, stuurt', legt Morray uit. 'Hoewel er niet per se zoveel mogelijkheden zijn voor de ontwikkeling van intellectuele capaciteit, ontwikkelen dansers wel wat psychologen uitvoerende vaardigheid noemen, die echt van toepassing is op elk ander streven dat je kiest te doen. Dans is een allesomvattende activiteit met ruimte voor groei en voor uitdagingen. ”
Dus dans geeft ons de moeite, maar is het echt de moeite waard om te doen? Ondanks alle positieve eigenschappen die we kunnen ontwikkelen door ons harde werk, zijn er enkele serieuze potentiële tol in elk van de bovengenoemde welzijnsgebieden waar we onder kunnen lijden. Dans kost veel meer dan geld en tijd. Dans is moeilijk! Het is aan het aftappen! Het vergt ongelooflijke kracht in elk mogelijk facet van je wezen. Het maakt niet uit of je in een fulltime bedrijf of freelance werkt, goed geld verdient of vier andere banen hebt als danser, die elk van je limieten keer op keer op de proef stellen.
Wat we ons lichaam aandoen, die fysieke inspanning, die slijtage die onomkeerbaar kan zijn, is slechts de helft ervan. We leveren ook ongelooflijke emotionele inspanningen en ontdekken dat onze volledige identiteit kan worden gebaseerd op ons bestaan in dit streven. Door te dansen, geef je jezelf deze definitie.
'Onderzoek wijst uit dat het hebben van meerdere identificaties en meerdere bronnen van identiteitsinvoer en investeringen in het algemeen bijna altijd gezonder zal zijn', legt Morray uit. 'Of je het nu hebt over iemand die absoluut toegewijd is aan een carrière, of toegewijd is aan een relatie, of een externe bezigheid, het hebben van die mate van gehechtheid aan iets is meestal een risicovolle positie, omdat elke bedreiging voor dat ene facet van identiteit voelt alsof het je leven kan veranderen in een richting waardoor het voelt alsof het niet langer jouw leven is. Dans maakt het bijzonder moeilijk omdat het de neiging heeft om alles te consumeren. Te veel verwachtingen hebben van uw identiteit kan een uitdaging zijn, maar in een ideaal scenario leert u uw primaire identiteitsbron te complimenteren met andere dingen die relatief misschien niet zo belangrijk zijn, maar nog steeds betekenis voor u hebben voor uzelf of voor uzelf. jouw leven.'
Wat je ook doet binnen of buiten je danstraining en danscarrière, de inzet, het proces en de aanpak blijven bij je en maken deel uit van wie je bent. Je verstuikte ligamenten en knapperige kraakbeen zullen er ook bij je zijn! Maar wat je perspectief ook is, je had het grote geluk jezelf danser te mogen noemen, en dat zal voor mij altijd de moeite waard zijn.
Is dansen het waard?
Brian Schaefer, MA, een journalist die heeft geschreven voor onder meer De New York Times Het dagelijkse beest en Dansblad
Brian Schaefer.
michael keefe dans
'Ik zag dans niet als een investering toen ik begon. Ik ging er gewoon naartoe op de universiteit en besloot toen om een diploma in dans toe te voegen en een vijfde jaar te blijven, wat inderdaad een grote tijd en financiële investering was. Maar ik besefte al snel dat ik niet geïnteresseerd was in een performancecarrière en begon daarom te werken als kunstpresentator, wat me leerde dat een achtergrond in dans op veel verschillende manieren kan worden toegepast, behalve op het podium. Uiteindelijk kwam ik in de journalistiek terecht, waar mijn kennis van dans onverwachts een sleutel bleek te zijn die kansen bood om te schrijven voor publicaties waarvoor ik, gezien hoe nieuw ik was in het veld, echt geen zaken had om te schrijven. Het was niet gepland, maar het werd allemaal op de een of andere manier gedreven door een passie voor dans. Ik heb nooit aangenomen dat als ik van dans hield, ik een danser moest worden. Ik laat mijn voorliefde voor en fascinatie voor de kunstvorm me in meerdere richtingen leiden - die allemaal voldoening hebben gegeven - en me ertoe brengen verschillende vaardigheden (zoals schrijven) te verwerven en te ontwikkelen die ik op mijn beurt heb toegepast op dans. Ik had er geen carrière van verwacht, maar op de een of andere manier kreeg ik er een. '
Laura Conley, MD, een huisarts in de eerstelijns gezondheidszorg, die is gecertificeerd in de huisartsgeneeskunde, en haar klinische interesses omvatten dermatologie, kindergeneeskunde en de gezondheid van vrouwen
'Ja en nee. Als tiener gaf het me elke ochtend iets krachtigs om mijn ogen voor te openen. Het leidde mijn puberbrein af van veel negatieve invloeden, maar in sommige opzichten was het zelf een negatieve invloed. De dip naar eetstoornissen is echt. Maar hoeveel eetstoornis is er van ballet, hoeveel intrinsiek in de dansers zelf? Vele jaren later, nadat die balletcarrière voorbij is, is mijn lichaam verwoest - ik heb elke dag lage rugpijn, vroege artritis in mijn knieën en het langdurige zeurende gevoel van iets dat nog niet af is in mijn leven. Ballet heeft me ertoe aangezet meer te willen, harder te werken, meer te bereiken, 1000 procent te steken in alles wat ik doe. Het is een groot deel van waarom ik op de medische school ben gekomen - ze willen diversiteit, toch? Wie nog meer op de medische school solliciteerde, was een professionele balletdanser? Over het algemeen zou ik zeggen dat ballet een allegaartje is. Het werd een beetje een obsessie, maar het gaf me een doel. Het effende een pad voor mijn huidige carrière, maar het liet blijvende littekens achter. De positiviteit ligt in het omkeren van de negatieve aspecten ervan en daaruit genezen. '
maggie lawson lichaam
Marissa Schaeffer, PT, DPT, CSCS, eigenaar van Marissa T Schaeffer Physical Therapy en ook fysiotherapeut voor Alvin Ailey American Dance Theatre en PhysioArts
Marissa Schaeffer.
'Was dans de kosten waard in elke betekenis van het woord? Ja, absoluut ja. Ik begon te dansen voordat ik samenhangende zinnen kon rijgen. Van jongs af aan gaf dans me een stem, een emotionele uitlaatklep en ongelooflijke vreugde. Begrijp me niet verkeerd, dansen kwam ook met een groot aantal moeilijke momenten: afgesneden worden van audities, worstelen met het idee dat mijn lichaam misschien niet kan bewegen zoals ik het wilde, constant horen wat ik moest doen repareren in plaats van wat er vorderde en et cetera. Maar elk moment, van de gloeiende herinneringen tot de frustraties, heeft me gemaakt tot de persoon die ik nu ben, en ik ben meer dan dankbaar.Ik ben meer dan vijf jaar geleden gestopt met dansen als gevolg van een rugblessure die steeds terugkerende pijn veroorzaakte. Op dat moment was het gemakkelijk om me te concentreren op alles wat er mis was gegaan in mijn danscarrière, maar toen ik begon te herstellen van mijn blessure en de overstap maakte naar een carrière als personal trainer en later fysiotherapeut, realiseerde ik me wat het nastreven van een danscarrière had me gegeven. Ik realiseerde me dat ik een intieme band heb met het lichaam en een kritisch oog voor beweging, waardoor ik patiënten kan helpen excelleren. Ik heb een goed begrip van de danstechniek en wat er nodig is om danser te worden, wat helpt om een vertrouwensrelatie tussen mijzelf en mijn dansende patiënten / cliënten te bevorderen. Ik ben bedreven in het lezen van de taal van het lichaam, zodat ik zowel kan interpreteren wat er wordt gezegd als wat niet. En ondanks de obstakels die tussen mij en mijn carrière komen, kan ik me hergroeperen en mijn focus verleggen om te blijven nastreven waar ik van hou. '
Door Leigh Schanfein van Dans informeert.
