Brittney Canda. Foto door Sergio Veranes. Er is op een grote manier een toename van nieuwe gezichten in de choreografiescène. Concert en commercieel, over de hele linie is er een omzet van het brouwen van creatieve kracht. En niet alleen zijn het jongere choreografen die de mantel op zich nemen, maar veel van hen zijn vrouwen. Wat brengen vrouwen in een maar al te vaak door mannen gedomineerde rol naar de voorkant van de kamer?
Voor je opleiding en plezier is hier een lijst met jonge vrouwelijke choreografen die opkomen in de industrie - een beetje inspiratie voor het nieuwe jaar.
Laten we beginnen met het voor de hand liggende. Emma Portner schoot rechtstreeks naar de top van het sterrendom in 2015, na het choreograferen van de videoclip voor het nummer van Justin Bieber, 'Life is Worth Living'. Sindsdien heeft ze een indrukwekkende lijst met klanten verzameld, waaronder Apple, Netflix, Vogue, New York City Ballet, en was ze de jongste choreograaf ooit voor een West End-musical. Het verhaal van Portner is de commerciële dansdroom om ontdekt te worden, beroemd te worden en in opdracht te worden gemaakt door de grootste namen in de industrie. Hoe indrukwekkend het ook is, dat is niet de enige weg naar succes. En met de uitbreiding van dance naar meer platforms en industrieën, kan succes er een beetje anders uitzien, afhankelijk van waar je naar kijkt.
vlees en botten sarah hay
Aan de concertkant van de dingen, School of American Ballet opgeleid en ooit New York City Ballet hoopvol Gianna Travels was verpletterd toen ze geen stage bij het bedrijf kreeg. Maar na twee opdrachten als jongste choreograaf van het gezelschap gaat het goed met haar. Voeg een korte stint toe aan het Dresden Semperoper Ballett, en Reisen is nu gelukkig ingeburgerd bij het L.A. Dance Project van Benjamin Millepied, en creëert nieuw werk over haar collega-gezelschapsleden. Dat klinkt als succes voor ons!
Dasha Schwartz voor Frisson Knit voor The Break X Cardboard Stage. Foto door Bren Cukler.
Sommige jonge choreografen, zoals Dasha Schwartz , banen hun eigen weg naar de kunstscene. Na moeite te hebben gehad met het vinden van creatieve medewerkers in New York, begon Schwartz Cardboard Stage als een platform om kunstenaars uit verschillende kunstvormen met elkaar te verbinden en de resulterende werken naar onconventionele prestatieruimten voor een breder publiek te brengen. Als oprichter en regisseur van het gezelschap is ze naast haar rol als choreograaf ook curator van dansfilms en evenementen. Cardboard Stage heeft dansers, cinematografen, muzikanten en modeontwerpers met elkaar verbonden en werkte samen met New York Fashion Week, WeWork en een groeiend aantal kleding- en sieradenmerken.
Danseres in L.A. Micaela Taylor begon haar professionele carrière bij Ate9, en daarna bij BODYTRAFFIC. Tijdens haar tijd bij elk van deze gezelschappen, werd ze gevraagd om te choreograferen over haar mededansers. Ze mixte haar hiphopfundamenten met haar klassieke opleiding om een stijl te creëren die sindsdien de aandacht trok van L.A. Contemporary Dance Company, Springboard, Gibney Dance Company en Ford Theaters (die haar meermaandelijkse residentie toekenden). Taylor richtte in 2016 haar eigen gezelschap op, het TL Collective, dat nu een van de opkomende dansgezelschappen van L.A. is. Laat zien hoe kruisbesmettende bewegingsstijlen je echt een voorsprong kunnen geven.
Brittney Canda. Foto door Damian Siqueiros ..
Paula op deze leeftijd
Montréal wordt getrakteerd op Brittney grappen Creatieve krachten door haar werk met Kyra Jean Green's Trip The Light Fantastic danscollectief, evenals interactieve, interdisciplinaire kunstervaringen met elektronische muzikant Sheenan Ko. Canda is een ander dansfilmfenomeen, nadat ze een Vimeo Staff Pick heeft gewonnen voor haar korte film, Wikkel me in (ook in samenwerking met Ko) was te zien in een reeks Trip The Light Fantastic-dansfilms en had gedanst en gechoreografeerd in een overvloed aan andere muziekvideo's voor muzikanten als The Barr Brothers, Richard Reed Parry, Elisapie, Calum Graham en Michael Bernard Fitzgerald .
meer doen
Dit zijn maar een paar namen van de vele, vele getalenteerde jonge vrouwelijke choreografen die er zijn. Met al deze veranderingen en kansen is dit zo'n opwindende tijd om een schepper te zijn. Terwijl de iconische choreografen van gevestigde stijlen nog steeds menigten naar hun klassiekers trekken, geeft de uitbreiding van creatieve inhoud naar sociale media en andere online platforms de jongere generatie een bijna instinctieve overhand. Gezien het onverzadigbare verlangen van internet naar inhoud en de gewoonte om gelijkgestemde mensen met elkaar in contact te brengen, is er nu meer vraag naar dans dan in lange tijd. En deze groeiende vraag is minder seksistisch, minder racistisch en overweldigend minder ageistisch dan de dure en intimiderende structuren van prosceniumtheaters waar vaak ooit rekening mee werd gehouden. Dit brengt nieuwe perspectieven voor een nieuw publiek en daarmee meer kansen om gemeenschappen met elkaar te verbinden door middel van kunst.
Oproep aan alle choreografen, alle achtergronden, alle leeftijden! Laten we de term 'wonderkind' afschaffen en talent herkennen waar en wanneer het is.
Door Holly LaRoche van Dans informeert.
