Toekomstige Artikelen

Jorge Crecis. Foto door Jesus Robisco.

'Ik ben vreselijk slecht in marketing.' Jorge Crecis, oprichter van een organisatie genaamd Op weg naar ervaring , zegt dit met een speelsheid in zijn stem. Maar er zit een onderliggende ernst in wat hij zegt, die maar al te bekend is in de danswereld. Zoveel in deze branche zouden hetzelfde zeggen, het is een veel voorkomende klaagzang.

Maar jammer. Want als iemand iets nieuws en waardevols heeft, dan wel waard marketing, het is zeker Crecis. Crecis, voormalig danser en huidig choreograaf, heeft een doctoraat in de filosofie, waarvoor zijn afstudeeronderzoek betrekking had op wat hij 'topprestaties' noemt.

justin peck tegelzetter peck

Jorge Crecis. Foto door Danilo Moroni.

'Je hebt aanwezigheid van geest - bewustzijn', zegt Crecis, 'de ervaring van de ervaring van het werkelijke moment dat vrijwillig wordt ervaren. En tegelijkertijd ondergaat u een verandering die heeft plaatsgevonden vooraf beslist Dus als ik bijvoorbeeld moediger wil zijn, is dat een verandering ik beslis vooraf. Daarom heb ik er een training omheen ontworpen om bepaalde ervaringen vrijwillig te ervaren - omdat ik wilde, weet je, dat ik die verandering zou ondergaan. '

Oke. Dat zijn veel woorden. Maar wat bedoelen ze precies? Wanneer je teruggaat en ze langzaam opnieuw leest, erin duikt en naar Crecis blijft luisteren, begint iemand de boodschap te begrijpen die hij probeert over te brengen. Men begint te beseffen dat wat hij heeft onderzocht - wat hij heeft ontdekt - iets is dat eigenlijk niet algemeen wordt gedacht. Wat Crecis zegt, is in het begin moeilijk te bevatten, simpelweg omdat het niet iets is dat de meeste dansers ooit zouden zeggen.

Want wat Crecis door onderzoek heeft ontdekt, is hoe je kunt trainen wat tot nu toe als niet-trainbaar werd beschouwd: dat je daadwerkelijk kunt leren en de aanwezigheid op het podium kunt verbeteren.

Het is opmerkelijk als je erover nadenkt. Er is al zo lang, decennia en misschien wel eeuwen gedacht dat podiumpresentatie - charisma, als je wilt - iets is waarmee je wordt geboren of niet. Dat het aangeboren is bij bepaalde mensen en afwezig is bij anderen, het spul waar tv-sterren van zijn gemaakt. Crecis 'onderzoek en conclusies druisen in tegen wat al zo lang algemeen wordt aangenomen.

Tegenwoordig trekt Crecis de jas aan van de geschoolde intellectueel, de onderzoeker, de ondernemer en uiteindelijk van een leraar. Maar dans vormt nog steeds de basis van alles wat hij doet.

Jorge Crecis in ‘BF’.
Foto door Benedict Johnson.

Zijn blootstelling aan dans begon op zeer late leeftijd (hij was 22 toen hij zijn eerste hedendaagse dansles volgde). En ondanks dit feit slaagde hij erin om er doorheen te werken en een professionele danscarrière te hebben in heel Spanje, België en het Verenigd Koninkrijk. Daarna werd hij choreograaf en choreografeerde hij voor gezelschappen als Beijing 9 Contemporary Dance Theatre, Acosta Danza, Scottish Dance Theatre en voor verschillende universiteiten.

'Choreografen of leden van het publiek die me zagen optreden, hebben me nooit gezegd:‘ Oh, je bent een geweldige danseres ’, wat echt vervelend was,” onthult Crecis. 'Meestal zeiden ze tegen me:‘ Oh, je bent geweldig aanwezig ’of‘ Je ziet er zo veel groter uit op een podium. ’Dat is fantastisch. '

Dus met een carrière als danser op zak, werd hij uiteindelijk opgejaagd door The Place (London Contemporary Dance School) om voor hen les te geven.

“Toen ik daar aankwam, dacht ik:‘ Oké, wat kan ik deze studenten leren - de dansers van morgen? Wat is mijn kracht? En naast het vloerwerk en de acrobatische dierlijke dans (dat was wat ik had beoefend en waar ik me erg tot aangetrokken voelde omdat ik ook uit sport kwam), begon ik te onderzoeken hoe ik dat ‘ding’ kon leren dat ik had moeten hebben. Prestaties aanwezigheid. Dus ben ik begonnen met promoveren aan Goldsmiths University. '

En dus, na te zijn geslaagd bij Goldsmiths, afgestudeerd aan de universiteit gewapend met een doctoraat in filosofie aan de afdeling Drama en Performance, richtte hij uiteindelijk zijn organisatie op, Towards Vivencia, samen met Bridget Lappin, die adjunct-directeur is. Het idee was om dansers te kunnen trainen om de podiumpresentatie te vergroten, met behulp van een methode die hij ontwikkelde op basis van zijn promotieonderzoek.

“Ik moest een Spaans woord gebruiken - 'vivencia' - omdat je in het Engels geen woord hebt dat betekent 'hoe je een ervaring in realtime kunt ervaren, vrijwillig, gewillig en om een vooropgezette verandering te bewerkstelligen. 'Je kunt snelheid trainen, je kunt flexibiliteit trainen en je kunt trainen bewustzijn En dat is het meest innovatieve deel. De geest is niet eens een deel van het lichaam, het is iets heel ongrijpbaars. Het is geen onderdeel. Het is geen vaardigheid. We weten niet wat de geest is, maar we weten wat de bewustzijnsstaat is. '

moet dansen recensie

Crecis vervolgt: “Er zijn verschillende bewustzijnstoestanden, en een daarvan kan worden geassocieerd met de aanwezigheid van een performance, maar er zijn er ook enkele geassocieerd met vreugde of helderheid. Je hebt een mentale staat van bewustzijn die wordt geassocieerd met empathie en met zelfrespect. Dus het begon allemaal als een kleine samenvatting, het begon als een aanwezigheidstraining voor grote prestaties. Ik heb een methodologie ontwikkeld waarmee je door middel van zeer eenvoudige fysieke oefeningen elke gemoedstoestand traint waarin je geïnteresseerd bent, inclusief, maar niet beperkt tot, aanwezigheid op de prestaties. '

Maar hoe train je zoiets ongrijpbaars? Kan iemand zomaar verbeteren? Hoe lang duurt de training? Is het net als danstechniek, iets waar dagelijks aan gewerkt moet worden? Hoeveel verbetering kan men precies verwachten te bereiken?

Jorge Crecis. Foto door Danilo Moroni.

De mythe van ‘Je hebt het, of je doet het niet’

'Sommige mensen worden van nature flexibel geboren', zegt Crecis, 'of van nature sterk, of van nature snel. Dat betekent niet dat als ze trainen, ze niet beter kunnen worden. En ik geef altijd dit voorbeeld: we worden altijd geboren met twee grenzen. Genetisch gezien worden we beperkt door hoe we zijn als we worden geboren, en wat het plafond is van alles wat we in het leven proberen te doen. Natuurlijke vaardigheden zijn altijd een voordeel, zoals snelheid of flexibiliteit. Maar het plafond is zo hoog dat het erg moeilijk is om je plafond te bereiken, zelfs als je met minder capaciteit wordt geboren. Dus zelfs als je niet zoveel natuurlijke neiging hebt tot snelheid, kracht en bewustzijn, kun je echt, heel, heel ver gaan. '

Hoewel het moeilijk te begrijpen is, is het dat niet als je erover nadenkt. Als kinderen leren we hoe we ons op een andere manier moeten gedragen dan we waarschijnlijk zouden doen als we geen begeleiding van anderen hadden. Op school leren we denken. We leren hoe we de denkprocessen van anderen kunnen overnemen, en velen van ons nemen die denkprocessen en bouwen daarop voort om onze eigen processen te ontwikkelen. Concepten zijn niet minder ongrijpbaar dan bijvoorbeeld de controle over iemands aanwezigheid op het podium.

'Voor ons als mensen is het erg moeilijk om te denken dat we de dingen die we niet op een rationele manier kunnen waarnemen, kunnen beheersen', zegt Crecis. “Dertig, 40 jaar geleden dacht iedereen dat creativiteit iets was dat je niet kon trainen. En nu weten we dat je het kunt. In 2020 hebben we echt geluk dat we dingen kunnen maken die ongrijpbaar, tastbaar lijken. Als een bewustzijnsstaat. Aan het eind van de dag zijn bewustzijnstoestanden niets meer dan hoe de verbindingen tussen neuronen tot stand komen, met welke frequentie, in welke delen van je lichaam, in welke delen van je hele zenuwstelsel ze voorkomen, en wat de omstandigheden zijn dat omringen het. Dus de mythe - het is er omdat dit iets ongrijpbaars is, en onze waarnemingsorganen zijn niet klaar om dat soort capaciteiten op een bewuste manier waar te nemen. Maar weet je, wanneer iemand meer empathisch is, of minder, of liefdevoller of zorgzamer, kunnen deze capaciteiten worden getraind. Aanwezigheid op het podium is precies hetzelfde. '

Jorge Crecis. Foto door Jose Molina.

Op weg naar ervaring

mary bruce abc getrouwd

En het onderzoek leidde tot een ontdekking, en de ontdekking leidde tot een trainingsmethode, en de methode leende zich voor een organisatie. Een organisatie genaamd Towards Vivencia.

'Wat we doen is dat we de wereld rondreizen om workshops te geven en we doen de online training', legt Crecis uit, 'en nu zijn we uitgebreid met online lessen. Dus mijn doel van Towards Vivencia over 10 jaar is dat iedereen erkent dat staten van bewustzijn zijn trainbaar en dat ze het nodig en toegankelijk vinden als het trainen van je uithoudingsvermogen. '

Hij vervolgt: 'We creëren online prachtige microgemeenschappen die een heel, heel mooi netwerk creëren voor de training van dit jaar. Dus ik hoop dat we zoveel mogelijk mensen bereiken en dat we deze training heel, heel, heel toegankelijk maken. '

TWV Academy

'Toen de pandemie begon en Europa trof, zagen we dat veel mensen een zeer moeilijke tijd doormaakten, veel artiesten hun baan verloren', zegt Crecis. “Dus besloten we om de TWV Academy op te richten, waarin we dagelijkse lessen aanboden, dagelijkse online lessen met gastdocenten. We hebben ze samengesteld zodat mensen kunnen werken aan hun bewustzijnsstaat die hen een klein beetje veiliger heeft gemaakt, om te werken aan de mentale hygiëne en mentale gezondheid in dit moment van onzekerheid en om een beetje meer geaard te voelen, en om hoopvoller te zijn. En om een beetje sterker te zijn. Dat doen we al sinds maart, het werkt prachtig. Tussen maart en juli kwamen er 7.000 mensen naar onze lessen. '

Dagelijkse

Jorge Crecis. Foto door Mat Hale.

Crecis en Lappin schreven samen een boek, Aanwezigheid ontwerpen: op weg naar Vivencia , die afgelopen oktober is uitgebracht. Voor degenen die geïnteresseerd zijn in een eerste kennismaking met aanwezigheidstraining, is het boek misschien een goede plek om te beginnen. Beschikbaar op de TWV Academy website en op Amazon legt het boek het onderzoek achter de methode van Crecis uit, vertelt het over praktijkvoorbeelden van hoe het in het verleden is geïmplementeerd en biedt het praktische oefeningen die je zelf kunt doen, in elke context.

'Het idee van aanwezig zijn is alleen maar om het bewustzijn te trainen', legt Crecis uit. “En ik vind dat iedereen, iedereen in de wereld, minstens anderhalf uur per dag aan lichaamsbeweging moet doen. En die anderhalf uur aan lichaamsbeweging per dag zal ook het trainen van het bewustzijn omvatten. En voor altijd. Dit betekent dat het niet iets is dat je een jaar traint en dat is het dan. '

Maar hoe zit het met mensen die geen anderhalf uur te besteden hebben?

Er is een feitelijke lichtheid in zijn stem, terwijl hij antwoordt: 'In dat geval, losjes Boeddha citerend, zou ik zeggen dat die mensen moeten doen drie uren. Wat we doen is dat we niets aan uw dag toevoegen. We vertellen je dat de activiteiten die je vandaag doet, hoe het voor jou kan worden gedaan om dit tegelijkertijd te trainen. Ik ga je een heel eenvoudig voorbeeld geven. Heb je ooit specifiek werk aan je bekkenbodem gedaan? '

Jorge Crecis. Foto door Niels Plotard.

atlanta ballet winkel

Hij gaat door. “Dus ik heb een leraar die ons trainde, die ons leerde onze bekkenbodem te trainen terwijl we aan het rijden waren Wat we ons realiseren is dat onze training mensen helpt omdat we ze een heel duidelijke structuur en ook gemeenschapsondersteuning geven, wat betekent dat als je om 6 uur 's ochtends buiten in de regen moet gaan rennen, het heel moeilijk zal worden als je het zelf doet. . Maar als je een maatje hebt, een vriend die 's ochtends om vijf minuten voor zes komt, klopt op je deur, zoals: ‘Kom op, laten we uitgaan’, dan is het een beetje makkelijker. Dus als de persoon je de structuur geeft, hoef je daar niet over na te denken, wat je leven gemakkelijker maakt. Dat is wat onze training doet. '

Dus voor zoiets nieuws en zo unieks is het ironisch om de cirkel rond te krijgen dat het trainen van mensen nog steeds ... het trainen van mensen is. We leren dingen nog steeds op dezelfde manier als altijd, en dus lijkt de weg naar het bereiken van verbeterde podiumpresentatie een logische die we allemaal eerder zijn geweest.

Dat is waarschijnlijk een goede zaak. Er is een limiet aan hoeveel nieuwigheid je in één keer kunt accepteren, en het is al een doozy om te ontdekken dat we zoiets als podiumpresentatie daadwerkelijk kunnen beheersen. Het is nogal een concept om te begrijpen. Maar het is een doozy die ons een gigantische dosis hoop en nieuwe verwachting geeft. Omdat nu de overtuiging dat tv-sterren tv-sterren zijn, uniek omdat ze met iets speciaals zijn geboren, niet langer een barrière is die de rest van ons uitsluit. We weten nu dat dat speciale iets ook binnen het bereik van ons allemaal ligt.

Tv-ster of niet.

Ga voor meer informatie over Towards Vivencia naar richting vivencia.com 

Door Rick Tjia van Dans informeert.