Molly Hess. Foto met dank aan Hess. Creativiteit - het is zeker een beladen woord, met veel mogelijke betekenissen. Veel sectoren in de moderne wereld zijn begonnen het essentiële deel ervan in innovatie te begrijpen en een missie vooruit te helpen - en dus verder te gaan dan de kunsten. In de kunsten zelf kunnen krachten van negatieve concurrentie en beperkte middelen de open creativiteit belemmeren die zo nodig is om de kunst vooruit te helpen.
Dans is zeker niet immuun, als de kunstvorm die misschien wel het minst wordt begrepen en ondersteund door een bredere moderne cultuur. Dans groeit en gedijt (of slaagt er niet in) in de gemeenschappen en culturen binnen dansstudio's, collectieven, speelruimtes en dergelijke.
Hoe creëren en onderhouden we creatieve culturen? Waarom is dat in de eerste plaats belangrijk? Om deze vragen te beantwoorden,Dance Informasprak met Peter DiMuro (Executive Director bij The Dance Complex, Cambridge, MA, en Resident Choreograaf bij het Isabella Stewart Gardner Museum, Boston, MA), Molly Hess (Director of Programming and Education bij Green Street Studios, Cambridge, MA) en Julia Amaral (Teaching Artist bij Center Stage Dance Studio, Plymouth, MA).
Peter DiMuro.
Om iets te helpen groeien en bloeien, helpt het om een genuanceerd begrip te hebben van wat het is. Nou en is creativiteit? DiMuro gelooft dat het iets is dat verlicht moet worden, in plaats van onderwezen. Wat voor hem het meest interessant is, is de creativiteit rond het overwinnen van beperkingen. 'Wanneer in het leven heb je geen beperkingen?' vraagt hij retorisch.
hoe oud is willa fitzgerald?
Hess ziet creativiteit als een proces dat verband houdt met “nieuwsgierigheid en spel…. Vaak beginnen [ing] met een 'wat als' en dan de gedachte / vraag / beeld nemen, wat het ook is, en een manier vinden om het te manifesteren in iets in de wereld, via elk medium. ' Meer specifiek met betrekking tot dans, voor Amaral is creativiteit het 'vermogen om abstracte / onbewuste gedachten, ideeën en gevoelens te nemen en ze om te zetten in tastbare bewegingen.'
DiMuro gelooft dat een creatieve cultuur openstaat voor creatieve probleemoplossing. Als voorbeeld verwijst hij naar wat er in de danswereld van 2008 gebeurde - veel gezelschappen gingen ten onder en het 'dwong [de danswereld] om nieuwe modellen te maken.' Creativiteit ontstaat ook door afgestemd te blijven op de nuances van onze verhalen - wat, op wie en wanneer. 'We moeten het hele ding als een ecosysteem beschouwen', stelt DiMuro.
In dit ecosysteem ondersteunen en waarderen we de bijdragen van een verscheidenheid aan makers, en niet alleen die we traditioneel 'op een voetstuk zetten', legt hij uit. DiMuro verwijst naar onderzoek dat aantoont dat het toepassen van toegewezen kunstmiddelen op lokale organisaties en individuele kunstenaars kan bijdragen aan het welzijn van het bredere kunstecosysteem. Hij citeert Mass Culturele Raad als organisatie die dat goed doet.
Molly Hess. Foto met dank aan Hess.
Hess denkt dat mensen die zo veel mogelijk ‘komen opdagen’, ‘met een open geest en oprechte nieuwsgierigheid’, creatieve culturen helpen bevorderen. Ze legt uit hoe ze bij het bekijken van uitvoeringen of het volgen van lessen wil dat artiesten 'het goed doen, en ik probeer te begrijpen waar ze vandaan komen en probeer te gaan.' Ze voegt eraan toe: 'dat betekent niet dat ik het leuk moet vinden, maar ik zal wel kunnen zien wat erin werkt.' Dat komt overeen met het punt van DiMuro over het maken van ruimte voor een diversiteit aan makers, creaties en manieren van creëren.
Hess gaat verder met haar bewondering en respect voor creatieve culturen waarmee ze zich bezighoudt, waarin 'niet werd verwacht dat mijn vooruitgang lineair zou zijn of dat mijn artistieke werk er hetzelfde uit zou moeten zien als andere mensen ... [waar] ze strengheid waarderen en bijna evenveel spelen, en waar we er allemaal zijn om te geven wat we kunnen geven en alle kennis te ontvangen die we kunnen. '
laurel lawson
In deze gastvrije geest haalt ze programma's aan die de groei van de creatieve cultuur ondersteunen, omdat ze 'iedereen uitnodigen om werk te laten zien en het publiek aanmoedigen om ernaar te kijken met een open blik'. Ze zijn ook 'gratis of erg goedkoop, dus ze zijn ook een goede plek om een uurtje te nemen, een risico te nemen en iets te zien wat je anders misschien niet zou zien', zegt ze.
Amaral gelooft dat “dansen in de eerste plaats voor onszelf , en uit pure liefde ”draagt bij aan gezonde creatieve dansculturen. Hard werken aan techniek, maar dat niet het 'einde-alles-alles' is, maakt deel uit van die geest van doen-het-voor-de-liefde-voor-het-doen. Ze beschrijft de studio waar ze opgroeide met dansen, waarvan ze gelooft dat het die houding heeft. Ze deelt hoe “ons is geleerd dat dans [gaat] over passie en zelfexpressie en kan worden gebruikt als uitlaatklep voor alles in het leven. Onze wedstrijdroutines hadden gemakkelijk in concertdansshows kunnen worden gebruikt, omdat we nooit hebben geprobeerd ons te assimileren met andere studio's. Creativiteit en concepten kwamen altijd op de eerste plaats. '
Dit alles bij elkaar genomen, wat is er niet zo gezond voor creatieve culturen? Hess gelooft dat geheimzinnigheid, afgeslotenheid van andere artiesten en focussen op verschillen over raakvlakken niet goed is voor creatieve culturen. DiMuro wijst erop Het huidige sociaal-politieke klimaat van Amerika als verstikkend voor creativiteit. Amaral denkt dat ‘zelftwijfel en zelfbewustzijn’ de creativiteit enorm onderdrukken.
Julia Amaral. Foto door Emily Santangelo.
'Op het moment dat je twijfelt aan je werk of je zorgen maakt over hoe het zal worden waargenomen, neemt de creativiteit een achterbank, [omdat] je instinctief begint met het choreograferen van veilige dingen waarvan je weet dat mensen het al accepteren', stelt ze, eraan toevoegend dat je dat wel kunt. 'Zet jezelf daar buiten als je twijfelt aan je werk'. Dit overwogen, kunstenaars, bestuurders en anderen in machtsposities in creatieve gemeenschappen te onderwijzen, zouden moeten doen wat ze kunnen om het vertrouwen van kunstenaars en een gezond zelfgevoel te vergroten, in plaats van die dingen in hen op enigerlei wijze af te breken.
Amaral gelooft dat dit allemaal waar is in alle kunstvormen, en niet alleen in dans. “Het maakt niet uit wat voor soort kunst of medium, voor mij gaat creativiteit in feite over een sterk gevoel van eigenwaarde. Als het je echt niet kan schelen wat anderen denken, dan kun je je meest authentieke en creatieve zelf zijn. En het is een geweldig gevoel! ' zij beweert.
wanneer is stomp begonnen?
Hess vindt het echter een beetje uitdagender voor dansartiesten.Omdat ze ook betrokken is bij de rockmuziekwereld, kan ze zeggen dat dansers en choreografen ruimte nodig hebben voor repetitie en performance die andere artiesten niet per se nodig hebben. Bovendien kunnen dansartiesten niet zomaar in een bar optreden zoals rockmuzikanten dat kunnen. Over het algemeen hebben danskunstenaars een wat beperkter aanbod van gemakkelijk, kosteneffectieve uitvoeringscontexten.
Het valt niet te ontkennen dat het dansecosysteem aanzienlijke uitdagingen kent. Die weloverwogen, inventieve, ruimdenkende benaderingen - en het voeden van de creatieve stem van individuele acteurs binnen de afzonderlijke culturen van het dansecosysteem - kunnen de creativiteit binnen die culturen en het algehele ecosysteem levend houden. Voorwaarts dansen we!
Door Kathryn Boland van Dans informeert.
