Toekomstige Artikelen

Foto door Ashley Medina.

Op 20 januari 2017 werd de verkozen president Donald Trump de 45^thOpperbevelhebber. Sommige Amerikanen zijn daar blij mee, terwijl anderen bedroefd zijn. Afgezien van politiek en partijdigheid, pleiten kunstenaars en kunsten voor angst voor het welzijn van de kunsten onder een regering van Trump. Laten we eens kijken naar de feiten om die redenen voor bezorgdheid, redenen voor hoop beter te begrijpen en wat burgerkunstenaars (en alle burgers) kunnen doen om te vechten voor de kunsten in Amerika.

Hoe maakt de overheid een verschil in de kunsten? Sinds 1965 heeft de National Endowment for the Arts (NEA) van de overheid subsidies toegekend aan opmerkelijke kunstorganisaties, evenals initiatieven voor leiderschap in de kunst geïnitieerd. De 26-koppige raad adviseert zijn voorzitter, die ook officieel de NEA leidt. De huidige voorzitter is Jane Chu. Lees meer over die entiteiten hier

Om meer inzicht te krijgen in hoe deze entiteiten en andere overheidsinstanties de kunst in Amerika beïnvloeden, wendde Dance Informa zich tot Robert Bettmann, bestuursvoorzitter van de DC Advocates for the Arts en uitvoerend directeur van kunst non-profit Dag acht

Praktisch legt Bettmann uit hoe NEA-subsidies vaak fungeren als een goedkeuringsstempel voor andere stichtingen. Op een ander niveau verleent NEA materie omdat ze artiesten met verschillende stemmen ondersteunen, die uit alle verschillende culturen, groepen en gemeenschappen binnen Amerika. Bettmann legt dit uit en voegt eraan toe dat het ondersteunen van deze stemmen cruciaal is 'als we willen leven in een wereld die veilig is voor alle gezinnen, voor alle mensen.'

Hij voegt eraan toe dat steun uit de particuliere sector nooit dezelfde steun kan bieden aan die verschillende stemmen in de kunsten. Dat zou de enige optie zijn voor kunstenaars als de NEA zou worden ontbonden (ontdaan van alle overheidsfinanciering). Bepaalde groepen in het Congres hebben eerder geprobeerd, en, vermoedt Bettmann, 'er een kans van 90 procent is dat dit opnieuw zou kunnen gebeuren in de inkomende regering'. Hij gelooft dat een dergelijke poging zou kunnen slagen als deze voor het Congres zou worden gebracht.

meaghan rath vermogen

Een ander aspect van de rol van de overheid in de kunsten is via het ministerie van Onderwijs en de minister van Onderwijs (als onderdeel van de uitvoerende macht). In veel gemeenschappen zijn openbare scholen de enige haalbare bron van kunsteducatie en toegang tot kunst. President Trump heeft Betsy DeVos voorgedragen als minister van Onderwijs. Ze is een onvermoeibare pleitbezorger voor 'schoolkeuze' en handvestscholen.

Er is geen direct bewijs dat het leiderschap van DeVos zou kunnen resulteren in verminderde (monetaire, politieke en andere organisatorische) steun voor kunsteducatie op Amerikaanse scholen. Er is ook geen garantie op ondersteuning. Wanneer schoolbudgetten krimpen of aanzienlijk worden gewijzigd, is kunsteducatie vaak het eerste dat wordt gedaan. Als er grootschalige verschuivingen op Amerikaanse scholen plaatsvinden, zal kunsteducatie op openbare scholen sterke supporters nodig hebben.

Wat kunnen burgers, gezien al het bovenstaande, doen om ervoor te zorgen dat de kunsten divers, levendig en sterk blijven in Amerika? Bettmann raadt u aan om eerst te onderzoeken of uw senatoren en vertegenwoordigers al dan niet deel uitmaken van de Arts Caucus Dat is een symbool van ondersteuning waarvoor weinig meer nodig is dan ondertekenen. Als ze er geen deel van uitmaken, kunt u hun kantoor bellen en hen vragen zich aan te melden.

Bettmann benadrukt dat politieke steun voor de kunsten afhankelijk is van tweeledige steun. Naarmate de Arts Caucus groeit, zou het steeds minder waarschijnlijk worden dat de inspanningen van het Congres om de NEA te defunderen, zouden slagen. Bovendien heeft persoonlijke ondersteuning van de kunsten rimpeleffecten.

'Breng de kunsten met je mee', dringt Bettmann aan. 'Betrek de kunsten als je op gemeenschapsbijeenkomsten over andere kwesties getuigt. Als je deel uitmaakt van een PTA, praat dan over kunst op je school. En stel vragen aan uw politici over hun steun voor kunst. '

De wetgevende macht van de staat wordt vaak 'de laboratoria van de democratie' genoemd. Elke actie om de kunsten op dat niveau te ondersteunen, kan precedenten scheppen voor andere staten en inspireren tot wetgeving en uitspraken op federaal niveau. Op elk politiek niveau is het belangrijk om onze politici ter verantwoording te roepen. We zetten ze in, en we kunnen ze wegstemmen. Onze belastingen betalen hun salaris. Ze werken voor ons.

Aan de andere kant, zegt Bettmann, is het belangrijk om politici te bedanken en publiekelijk te steunen die actie ondernemen om de kunsten te steunen. Ze zullen zich dan aangemoedigd voelen om namens de kunsten wetgeving te blijven maken. Wij als burgers moeten ook optreden voor de kunsten.

Hoe doen we dat? Leer de feiten over de kunsten in onze gemeenschappen, zoals hun preventieve gezondheids- en economische voordelen, en breng die feiten naar uw politici. Organisaties zoals Amerikanen voor de kunsten en nationale belangenbehartigingsorganisaties kunnen altijd gebruik maken van vrijwilligers en donaties. Vergroot het draagvlak in uw gemeenschap. Als het op politiek aankomt, schuilt de kracht in aantallen - niet alleen bij wetgevende organen, maar bij alle burgers die ze aangaan.

In zijn laatste toespraak benadrukte voormalig president Barack Obama dat democratie geen toeschouwerssport is. 'Als je iets ziet dat veranderd moet worden, trek dan je gympen aan en organiseer wat ... pak een klembord en pak wat handtekeningen,' zei hij.

Nu de teugels van de macht in nieuwe handen komen, is het aan ons om ervoor te zorgen dat al onze gekozen functionarissen weten dat we overheidssteun voor de kunsten waarderen. We moeten er actief aan werken om ervoor te zorgen dat kunstenaars de overheidssteun krijgen die ze nodig hebben om de kunsten, en hun overdracht van verschillende stemmen, levend te houden in ons land.

Door Kathryn Boland van Dans informeert.