Foto door Chris Hansen met dank aan Fortitude Dance Project. Empowerment van vrouwen staat tegenwoordig vrij zwaar in het culturele discours - van ‘#metoo’ tot ‘#timesup’ tot verschillende vrouwelijke politieke kandidaten die opstijgen (en hun mannelijke uitdagers verslaan). Wanneer beginnen we in het leven van vrouwen met het aanwakkeren van empowerment? Hoe doen we dat? Deze vragen kunnen diffuus en gigantisch aanvoelen. Maar in Boston beantwoorden zowel Fortitude Dance Project als Nozama Dance Collective deze vragen met gerichte, specifieke methoden - door tieners en pre-tieners mondiger te maken door middel van dans.
Fortitude Dance Project
Foto door Chris Hansen met dank aan Fortitude Dance Project.
Het initiatief van Fortitude Dance Project vond plaats via een dansintensieve structuur, in Green Street Studios in Cambridge, Massachusetts. Bettina Mahoney is de oprichter / president van Fortitude Dance Project (met Leslie Fitzpatrick als artistiek directeur), en leidde ook deze lessen. Studenten varieerden van 14-24 jaar. De klassenstructuren waren min of meer die van conventionele danslessen, met enkele woorden van wijsheid om empowerment bij de jonge dansers te bevorderen. Af en toe stopte ze de muziek om de dansers bijvoorbeeld aan hun eigen kracht en kunnen te herinneren. Mahoney houdt ervan om Pilates warming-up te geven en studenten letterlijke en metaforische innerlijke kracht te geven.
Foto door Chris Hansen met dank aan Fortitude Dance Project.
Ze nam ook improvisatieoefeningen op zoals 'Ik ben'-progressies, geïnspireerd door een oefening van Mahoney's universiteitsprofessor maar gegeven met haar eigen draai. Studenten dansten over de vloer met verschillende emotionele richtlijnen - verdrietig, zelfverzekerd, blij of boos. Deze benadering bood een weg waardoor de dansers de innerlijke kracht die ze in elk van deze staten hebben, konden herkennen. 'Als mensen samenkomen om kunst te maken, krijgt iedereen de kracht', bevestigt Mahoney. Veel van het werk is eigentijds, inclusief veel vloerwerk en contactimprovisatie. Mahoney gelooft dat alle dansvormen het vermogen hebben om dit te bereiken, dat ze allemaal 'voertuigen' kunnen zijn voor een groter doel. Voor haar wil ze, afgezien van empowerment, dat haar studenten 'komen zoals ze zijn, en weggaan met een beter gevoel dan wanneer ze vertrekken.'
Foto door Chris Hansen met dank aan Fortitude Dance Project.
Mahoney beschrijft hoe zoiets ogenschijnlijk eenvoudigs als het oppakken van choreografie of zelfverzekerd over de vloer bewegen met de ogen omhoog, deze gevoelens kan oproepen. 'Dans geeft je zelfvertrouwen en vaardigheden voor het leven, of je nu aan het dansen bent of in een bedrijfskantoor', zegt ze. Ze weet dat deze effecten optreden, althans bij sommige studenten. Ze vertelde het verhaal van een student die wat verlegen en stil was. Later ontmoette ze de vader van de student, die bevestigde dat de student thuiskwam en hem vertelde hoe ze het zo leuk vond om te dansen. 'Ze is nog nooit zo blij en opgewonden geweest', zei de vader tegen haar. Mahoney gelooft dat een deel van de reden waarom ze dit kan doen, is omdat ze 'zeer opmerkzaam en intuïtief' is als het gaat om de behoeften en gevoelens van leerlingen, ze kan zien of ze zich goed voelen in de klas, en ze kan ze indien nodig helpen.
Nozama Dance Collective
de hedendaagse dans co
Foto met dank aan Nozama Dance Collective.
Nozama Dance Collective De lessen hebben ook gewerkt aan empowerment, met extra thema's die bij dat overkoepelende thema passen. Een recent thema was bijvoorbeeld respect (voor zichzelf en voor anderen, gezien het recente overlijden van Aretha Franklin). Het programma van het bedrijf bedient meisjes van acht tot twaalf jaar, in samenwerking met de Boston-tak van Big Sisters (elke student heeft een grote zus). Gracie Novikoff, medeoprichter en artistiek directeur van Nozama, nam contact op met de Big Sisters Association (BSA), en de organisatie vond het een geweldig idee. Sindsdien leidt ze het programma, in samenwerking met de BSA. Sommige van de lessen hebben plaatsgevonden in Green Street Studios, en andere in The Dance Complex (een blok verderop, in de wijk Central Square in Cambridge).
Natalie Nelson Schiera, medeoprichter van Nozama en artistiek directeur bij Novikoff, legt uit hoe verschillende factoren een rol hebben gespeeld bij het plannen van lessen, waaronder danservaring en sociale, mentale en emotionele volwassenheid. Zij en Novikoff blijven tijdens de lessen ook afgestemd op de groep studenten en hun Big Sisters en brengen de nodige wijzigingen in realtime aan. Deze aanpak heeft geholpen met het feit dat de studenten verschillende niveaus van danservaring hebben. De lessen duren anderhalf uur, met 15 minuten ingebouwd voor aankomst (en eventuele laatkomers), rapportage en introductie van het thema van de betreffende dag. Het lerarenpaar zorgt er altijd voor dat ze de leerlingen eraan herinneren te doen wat goed voelt voor hun lichaam, en zich geen zorgen te maken dat alles ‘perfect’ wordt.
Foto met dank aan Nozama Dance Collective.
Schiera beweert dat 'er een structuur is om te dansen, maar alles kan dans zijn - wandelen op een strand kan dans zijn!' Novikoff beschrijft het zoeken naar een balans tussen voor voetgangers toegankelijke beweging en danstechniek, zodat studenten echte dansopleiding krijgen, maar iedereen voelt zich op zijn gemak en zelfverzekerd. De lessen zijn begonnen met een inleiding en een korte discussie tussen de grote en kleine zussen. Met het thema 'respect' bijvoorbeeld, zullen de twee docenten de leerlingen instrueren om te bespreken wat respect tonen - voor zichzelf en voor anderen - echt betekent. Op andere momenten hebben de studenten gedeeld wat ze het leukst vinden aan hun grote of kleine zelfliefde en hoe ze elkaar kunnen steunen.
Opwarmingen volgen, wat leidt tot werk over de vloer. Novikoff legt uit hoe ze frasework bevatten dat later in de les in de combo zal voorkomen. Ze gaan dan naar de combo. Zowel Novikoff als Schiera noemen het opnemen van een 'handshake' -gedeelte dat 'Bigs' en 'Littles' zelf kunnen choreograferen. Dit biedt de mogelijkheid om creativiteit te materialiseren en daardoor vertrouwen op te bouwen. Nadat we een tijdje aan de combo hebben gewerkt, 'voegen we ons in een kring, ademen samen diep in en uit en bespreken dan wat studenten wel en niet leuk vonden, of wat ze nog meer willen delen', zegt Novikoff.
Foto met dank aan Nozama Dance Collective.
Novikoff deelt ook een verhaal uit een van de lessen van deze zomer dat haar echt opviel. Een van de leerlingen vroeg of ze iets van school mocht delen. Novikoff was verbijsterd over wat dit zou kunnen zijn, maar stond het toe in een tijd van les waarin het gepast en haalbaar zou zijn. Wat de student deelde, was een ongelooflijke hiphopdans, legt Novikoff uit. De student straalde van trots, en Novikoff was zo blij dat ze dat voor haar had kunnen aanbieden - een ruimte om iets te laten zien dat ze had gemaakt, en om er trots op te zijn.
De bredere Nozama-gemeenschap is ook bij het werk betrokken geraakt, legt Novikoff uit. Juliana Reinold en Teresa Tobin, leden van het Nozama-bedrijf, hebben workshops bijgewoond en hebben onlangs de 'respect' -workshop geleid. Publieksleden bij de meest recente show van Nozama, Genoeg gedoneerd om toekomstige workshops mogelijk te maken.
Er is een dorp voor nodig, zeggen sommigen. Er is een groeiend dorp van dansers en dansliefhebbers in Boston die dans gebruiken om jonge meisjes kracht bij te zetten en te bevorderen. Als jongeren echt de toekomst zijn, lijken er maar weinig dingen waardevoller en belangrijker te zijn.
Ga voor meer informatie over Fortitude Dance Project en Nozama Dance Collective naar www.fortitudedanceproject.com en nozamadancecollective.wordpress.com
Door Kathryn Boland van Dans informeert.
aanbevolen voor jou
