Door Chelsea Thomas.
Voor iemand die slechthorend en slechtziend is, draait zijn of haar wereld vaak volledig om aanraking en gevoel, dat kinetische, fysieke gevoel van zijn en vorm. Voor de historische heldin Helen Keller, die op 19 maanden oud doof en blind werd, waren gevoel en aanraking alles, waardoor ze niet alleen een gevoel kreeg van haar omgeving, maar ook van de mensen die van haar hielden.
De lichamelijkheid van dans biedt een speciaal voertuig om het verhaal van Helen uit te beelden, en bekroonde choreografen Ann Reinking en Melissa Thodos hebben onlangs hun krachten gebundeld om een werk te choreograferen dat dit viert. De creatie die het resultaat is van de tweede samenwerking van dit paar is A Light in the Dark, het verhaal van Helen Keller en Anne Sullivan, die vorige maand in première ging door Thodos Dance Chicago en op 2 en 3 maart weer optrad in het Harris Theatre for Music and Dance in Chicago.
‘A Light in the Dark’ choreografen Melissa Thodos en Ann Reinking. Foto met dank aan Thodos Dance Chicago.
Een volledig hedendaags verhaalballet, Een licht in het donker is een ambitieus, creatief werk dat een intiem familieverhaal vertelt over de buitengewone vrouw die doof en blind was, maar een wereldberoemde schrijver, politiek activist en inspiratie voor iedereen werd. Co-choreograaf Melissa Thodos, oprichter en artistiek directeur van Thodos Dance Chicago, zei dat het idee voor het werk voor het eerst ontstond in maart 2011 als reactie op een suggestie van danslegende Gary Chryst. Het gezelschap was net klaar met optreden The White City: Chicago's Columbian Exposition of 1893 , een samenwerking tussen Reinking en Thodos die door de Chicago Sun-Times , toen Chryst een danswerk aanbeveelde over het inspirerende verhaal van Helen Keller.
'Toen het idee om een verhalenballet over Helen Keller te doen voor het eerst werd weggegooid, werd het een beetje stil,' herinnerde Thodos zich. 'Er klonk iets heel bijzonders aan dat idee.'
Reinking, een Tony Award-winnende Broadway-ster, zei dat het idee ook zeker bij haar bleef en zei: 'Het was een suggestie die gewoon niet wegging.'
Kort daarna besloten Thodos en Reinking om aan het project te beginnen, dat heel anders zou zijn dan hun eerste werk. Ter voorbereiding reisden ze in april 2012 naar het Helen Keller National Center op Long Island - een onderwijscentrum dat werkt met mensen die doof en blind zijn.
Alissa Tollefson van Thodos Dance Chicago als Anne Sullivan en Jessica Miller Tomlinson als Helen Keller in ‘A Light in the Dark, the story of Helen Keller and Anne Sullivan’. Foto door Todd Rosenberg Photography.
“We hebben daar de hele dag doorgebracht met medewerkers en een tolk die er al 17 jaar heeft gewerkt. We hebben kinetisch veel geleerd over hoe slechthorenden en slechtzienden door de ruimte kunnen navigeren, hoe ze zichzelf vasthouden, ”zei Thodos.
Naast het kijken en observeren van die fysieke en kinetische informatie, probeerden Thodos en Reinking ook meer te weten te komen over het leven van Helen Keller en 'wat ze heeft bereikt en waar het voor staat'. Ook in het centrum hebben ze ervaren hoe het is om doof en blind te zijn.
“We kregen een oefening waarbij we geblinddoekt werden en oordopjes kregen en vervolgens door een gebouw werden geleid. We leerden over die zeer specifieke plaatsen van het lichaam waar tolken mee omgaan. Er is een vocabulaire voor tolken als je met hen moet praten, 'herinnerde Thodos zich.
Reinking werd ook beïnvloed door de ervaring. “Toen onze gids mijn arm pakte en me door de gang begon te leiden, voelde ik meteen het enorme verschil van bewegen zonder te kunnen zien of horen. Ik kon het verschil voelen tussen de vloeren, van linoleum over tapijt tot gras, en het verschil tussen trappen op en af gaan en hoeken om. Plots voelen je bewegingen groter aan. '
Hun bezoek aan het centrum was van invloed op het werk dat vorm kreeg in de studio in Chicago. Thodos en Reinking spraken met de dansers over hun bezoek en vroegen hen om 'echt na te denken over hoe ze zouden bewegen zonder die elementen die voor hen beschikbaar waren'. De dansers leerden zelfs het handmatige alfabet van tekens, een taal gebaseerd op de vormen en formaties van iemands handen. Gebarentaal is in veel opzichten een dans van de handen, met specifieke bewegingen, locaties en ruimtelijke oriëntaties.
'We hebben er echt aan gewerkt om de dansers te laten nadenken over het wegnemen van de twee componenten van zien en horen,' zei Thodos. “We vroegen ze na te denken over hoe dat zou voelen en hoe ze daar kinetisch op zouden reageren. Daaruit hebben we ook improvisatiesessies gedaan in de studio. '
In Een licht in het donker, Helen en Anne zijn de hoofdpersonen, maar het verhaal omvat ook Helen's moeder (Kate), Helen's vader (Arthur), Helen's broer (Philip), Anne's broer (Jimmie, die jong stierf in een gesticht) en Anne's leerlingen op een school voor de blinden waar ze lesgaf voordat ze Helen's leraar werd.
Reinking vertelde dat het verhaal van Helen haar inspireerde omdat 'menselijke wonderen de ziel inspireren.' Ze zei dat dit gezinsvriendelijke ballet 'echt laat zien hoe noodzakelijk het is dat mensen samenwerken om dingen naar een hoger niveau te tillen.'
Thodos voegde eraan toe: 'Het is echt een geweldig verhaal in de geschiedenis waarvan we denken dat het verteld moet worden en waarvan mensen het zouden moeten weten.' Ze erkende ook dat het ook in veel opzichten om het bewustzijn van handicaps gaat.
Als onderdeel van de uitvoeringen werkte het bedrijf samen met de Chicago Lighthouse voor mensen die blind of slechtziend zijn. Specifieke initiatieven, ontwikkeld in overleg met Sandy Shinner, bekend in de kunst- en toegangsgemeenschappen van Chicago voor het bepleiten van barrièrevrije kunst voor personen met een handicap, inclusief pre-show touch-tours voor blinde of slechtziende klanten, gratis braille en grote letters afdrukken programma's, en het samenstellen van een programma om studenten door middel van dans te leren over leven met een handicap.
Reinking verwoordde dit belangrijke onderdeel van de missie van de show misschien het best toen ze zei: 'Hoe meer de samenleving leert over handicaps, hoe verder we vooruitgang kunnen boeken, begrijpen en vooruitgang kunnen boeken in onze manieren om het aan te pakken.'
Thodos Dance Chicago, een modern dansgezelschap van meer dan 20 jaar oud, probeert Amerikaanse verhalen te vertellen. Een licht in het donker is een van de vele uitvoeringen die de Amerikaanse stem in dans vieren door werken van Amerikaanse choreografen te produceren.
frances conroy eye
Reinking zei echter dat het werk iets is waar iedereen zich mee kan identificeren. “We hebben dit allemaal op de een of andere manier meegemaakt, vorm of vorm. We hebben tegenslagen overwonnen. '
Voor meer informatie over Thodos Dance Chicago, A Light in the Dark, het verhaal van Helen Keller en Anne Sullivan , maatschappelijke betrokkenheid en initiatieven, of aankomende optredens, bezoek www.thodosdancechicago.org
Foto (boven): (van links) Thodos Dance Chicago-ensembleleden Brian Hare, Jessica Miller Tomlinson en Alissa Tollefson in A Light in the Dark, het verhaal van Helen Keller en Anne Sullivan , gechoreografeerd door Ann Reinking en Melissa Thodos. Hare speelt James Keller, Helens broer. Tomlinson is Helen Keller. Tollefson speelt de leraar van Helen, Anne Sullivan. Foto door Todd Rosenberg Photography.
aanbevolen voor jou
