Beoordelingen | April 2024

Christina Bennington en Andrew Polec in 'Bat Out of Hell'. Foto door Little Fang Photo.

Centrum van New York, New York, NY.
7 augustus 2019.

Gehaktbrood in een musical Ik was nogal in de war, maar zeker geïntrigeerd. Vleermuis uit de hel is al vele jaren in de maak en vond onlangs zijn weg over de vijver voor een korte off-Broadway-run in het New York City Center.

stella stevens netto waarde

Hier is een kleine achtergrond ... Of, tenminste, wat ik kon verzamelen. We bevinden ons in een dystopische toekomst: het land van Obsidian. Een bende rebellen genaamd 'The Lost' is (op de een of andere manier) gemuteerd zodat ze voor altijd 18 jaar oud blijven (en wacht maar, er komen nog meer Peter Pan-referenties aan). Obsidian's dictator, Falco, wil The Lost vernietigen en de orde herstellen (waarom? Hoe? We hebben geen idee). Zijn dochter, Raven, wordt voorspelbaar verliefd op Strat, de leider van The Lost (#conflict). Het duo sluit voor het eerst de ogen tijdens een gewelddadige politie-inval (hoe romantisch), Strat breekt in haar slaapkamer, Raven rijdt weg met Strat op zijn motor, de twee door sterren gekruiste geliefden breken uit elkaar, maar maken uiteindelijk een zeer verwarrende, zij het gelukkige einde.

Falco komt ook langs, hoewel het niet duidelijk is wat hem van gedachten verandert. Misschien is hij gewoon verwikkeld in zijn eigen wankele relatie met zijn ontkoppelde maar tegelijkertijd opgewonden vrouw, Sloane. Er zijn ook enkele interessante subplots, waaronder Zahara, die lid is van The Lost maar ook als dienstmeisje (lees: spion) in Falco's imperium fungeert, evenals Tink, het enige niet-gemuteerde (dwz niet voor altijd 18e) mannelijke lid van The Lost die verliefd is op Strat en uiteindelijk een kogel voor hem opvangt (ik was teleurgesteld toen het publiek dat niet tenminste deed proberen om Tink weer tot leven te laten komen. Maar ik denk dat de Peter Pan-referenties maar zo ver gaan). Al lijken deze zijverhalen diepte toe te voegen Vleermuis uit de hel , ze zijn nooit voldoende uitgewerkt om ons echt geïnvesteerd te voelen.

Ondanks een kaal boek, Vleermuis uit de hel profiteert van zijn rock-'n-roll-roots met een ongelooflijk decorontwerp en speciale effecten. Het podium omvat een schijnbaar oneindige ondergrondse metrotunnel en een beklemmende wolkenkrabber met de tekst 'FALCO' en stijgt helemaal naar de top van het proscenium. Een rookmachine, confettikanonnen en stroboscooplampen worden op elk mogelijk moment ingezet. Maar het meest fascinerende technische element is een draagbare videocamera die is gechoreografeerd om de acteurs live te filmen tijdens veel van de scènes. Deze onbewerkte beelden verschijnen als een muziekvideo uit de jaren 80 op een groot billboardscherm boven de metrotunnel. Het publiek in de bloedneusstoelen van het City Center kan de intimiteit van de acteurs op het podium waarderen, en de camera voegt een andere bewegende hoek toe om in contact te komen met de scène achter de vierde muur.

De kostuums in Vleermuis uit de hel zijn overdreven en gek ... zoals punkmode en Starmites. De choreografie van Xena Gusthart is boppy en eigenzinnig, maar kan de kracht, dynamiek en passie van de klassieke rockscore niet doorstaan. Hoewel dansen leuk is om naar te kijken (en waarschijnlijk ook om uit te voeren), mist Gusthart een geweldige kans om de show te leiden met beweging die echt zou helpen het verhaal te vertellen in plaats van gewoon op de deuntjes te grooven. In haar verdediging wordt Gusthart gecrediteerd als de choreografie 'aangepast' in Vleermuis uit de hel (van Emma Portner, die eerder aan de show werkte). Toch gaf criticus Dianne Bourne tijdens zijn Manchester-run Vleermuis uit de hel een vijfsterrenrecensie, die het 'een werkelijk verbluffend stuk muziektheater noemt, dat nieuwe grenzen verlegt in zijn enscenering, choreografie en concept op een epische schaal'. Ik weet niet zeker wat er het afgelopen jaar choreografisch is veranderd en of de enscenering van Vleermuis uit de hel past gewoon niet bij het Amerikaanse publiek.

Terwijl de apocalyptische rock 'n' roll Romeo and Juliet-sfeer van Vleermuis uit de hel klinkt boeiend, helaas (en verrassend), samenhang, inhoud en verhaal zijn nergens te vinden. De show heeft een spectaculair getalenteerde cast van leads, rockconcert-achtige speciale effecten, een score waar alle Meat Loaf-fans mee zullen headband en innovatieve muziekvideo-achtige live-projecties. Maar omdat er geen duidelijke inzet is en geen echte reden voor het conflict op het podium, worden we, afgezien van het spektakel van de show, helemaal niet geïnvesteerd.