Leslie Scott met dansers van Youth Protection Advocates in Dance. Foto met dank aan Scott. Er was eens, vóór smartphones en tablets, sommige jongeren (kinderen en adolescenten) werden gepest op school en / of buitenschoolse activiteiten. Ze zouden naar huis gaan, het misschien aan hun ouders of broers en zussen vertellen, of het misschien binnen houden. De gevoelens van schaamte, verraad en twijfel aan jezelf zouden blijven bestaan - maar de daadwerkelijke pesterijen zouden in ieder geval tot de volgende dag ophouden. En zo ging de cyclus verder. Nu volgen die gevoelens echter zo'n jongere bij elke melding van een e-mail, Facebook-opmerking, nieuwe 'snap' of 'tweet'. Als hij / zij een smartphone of ander apparaat wil gebruiken voor alledaagse communicatie en functioneren, is er geen ontkomen aan.
Leslie Scott met dansers van Youth Protection Advocates in Dance. Foto met dank aan Scott.
Hoe kunnen we cyberpesten precies definiëren? Volgens STOP cyberpesten , komt het voor 'wanneer een kind, preteen of tiener wordt gekweld, bedreigd, lastiggevallen, vernederd, in verlegenheid gebracht of anderszins het doelwit van een ander kind, preteen of tiener is die het internet, interactieve en digitale technologieën of mobiele telefoons gebruikt'. Dit omvat sociale media (YouTube, Instagram, Snapchat, Twitter en Facebook), chatrooms / forums, sms'en en e-mailen. De dansstudio-wereld is niet immuun voor dit trieste fenomeen. Het veld heeft invloed ervaren vanaf zijn 20theeuwse historische context, sociale krachten, mediakrachten en, meer specifiek, televisiedansshows zoals Dus jij denkt dat je kunt dansen, Dansen met de sterren, dansmoeders en Breng het.
Het resultaat is dat cyberpesten in dansstudio's, gevuld met beginnende dansers die deze invloeden nabootsen, zich concentreert op lichaamsbeeld en technische vaardigheden / niveaus. Hier spreekt Dance Informa met Leslie Scott, de wereldwijde directeur van de non-profit Youth Protection Advocates in Dance (YPAD). De organisatie biedt educatieve programma's aan waarin onder meer cyberpesten in dansstudio's worden herkend en voorkomen. Scott deelt dat het de missie van YPAD is om de 'fysieke, emotionele en seksuele gezondheid van dansende kinderen' te beschermen en te verbeteren. Ze stelt dat de twee belangrijkste onderwerpen waar jeugddansers over gepest worden, het lichaamsbeeld zijn (lichaamsvorm / verhoudingen, gewicht en gezichtsbehandeling).uiterlijk) en technisch vermogen / prestatie “talent”.
Leslie Scott werkte op de YPAD-stand op een UDMA-show.
kleur danser
'We zien dat het steeds meer doordringt', zegt ze. Ze deelt de resultaten van een onderzoek dat YPAD heeft gehouden onder 312 dansers in de leeftijd van 12-17 jaar, dat 92 procent van de dansjongeren getuige is geweest van cyberpesten. Ze voegt eraan toe: 'Tenzij daarom wordt gevraagd, verwerken of praten jongeren er zelden over. Velen hebben misschien geen veilige plek [om dat te doen], dus worden ze aan hun lot overgelaten. Maar het creëren van een forum voor discussie en onderwijs kan zoveel hoop en genezing brengen. '
Ze beschrijft hoe studenten in de YPAD Self-Esteem-seminars meestal niet de tools hadden gekregen om te begrijpen hoe ze op een gezonde manier elektronisch kunnen communiceren - om voorkomen cyberpesten voordat het begint, of hoe effectief te handelen om het te stoppen als en wanneer het gebeurt.
Scott vergelijkt jongeren die apparaten krijgen zonder training om ze veilig te gebruiken met als jongeren alleen auto's zouden krijgen zonder toestemming, licenties en duidelijke gezinsvoorwaarden voor het gebruik van voertuigen. Scott legt uit dat gevallen van cyberpesten ertoe kunnen leiden dat jongeren inconsistent komen dansen en zelfs alles bij elkaar laten. Erger nog, er zijn zelfmoordgedachten (zelfmoord overwegen en / of een plan maken om de daad te plegen), daadwerkelijke zelfmoordpogingen, eetstoornissen en andere ongezonde voedingspatronen. Veel factoren houden deze zeer ongelukkige status-quo in stand.
Leslie Scott met dansers van Youth Protection Advocates in Dance. Foto met dank aan Scott.
Ten eerste, zo beschrijft Scott, komen sommige kinderen op voor hun vrienden als ze zien dat ze online gepest worden. Toch doen vele anderen dat niet, uit angst voor 'vergelding', zoals Scott het stelt. Dat kan zijn om zelf het doelwit te worden, vrienden te verliezen of om een ander gevolg op langere termijn te ervaren (zoals een complot om de advocaat te chanteren of anderszins te vernederen). Het kan ook, maar niet altijd, een vicieuze cirkel zijn, waarin slachtoffers na verloop van tijd in pestkoppen veranderen, en vice versa. De rode draad tussen de twee rollen is het gevoel van eigenwaarde - vaak de oorzaak van pesten en die pesten ondermijnt.
De vraag wordt dan hoe we preventief handelen en deze gevallen stoppen als ze zich voordoen. Leslie Ziele, danspedagoog uit Rhode Island en studio-eigenaar, vertelt dat haar school een paar jaar geleden een cyberpestincident heeft meegemaakt. Daarna liet de studio alle Dance Company-leden en hun ouders een contract ondertekenen waarin stond dat de studio nultolerantie heeft voor cyberpesten. Sindsdien, zegt Ziele, is het probleem niet meer naar voren gekomen. 'Het is gewoon iets waar je bovenop moet blijven,' beweert ze, terwijl ze er ook voor zorgt dat je geen 'diva-mentaliteit' aanmoedigt.
Leslie Scott met dansers van Youth Protection Advocates in Dance. Foto met dank aan Scott.
Crystal Maurisa Goins
Lisa Tran, eigenaar en directeur van West Valley Dance Academy in Chatsworth, Californië heeft op dezelfde manier gehandeld. Hoewel veel van haar leerlingen jong zijn, heeft ze het probleem bij de negenjarigen zien opduiken. In een eerdere onderwijspositie waar ze middelbare scholieren lesgaf, waren er ongepaste interacties op Facebook. Zij en haar collega's herschreven de voorwaarden van de bedrijfsovereenkomst en verklaarden dat eventuele negatieve online / andere digitale interacties ertoe zouden leiden dat de dader uit het bedrijf zou worden verwijderd.
randy clohesy
Als studio-eigenaar heeft Tran ook een beleid ingevoerd - duidelijk verwoord in het werknemerscontract - dat er geen interactie is tussen docenten en studenten op sociale media. Dingen op sociale media kunnen 'gemakkelijk verkeerd worden begrepen', stelt ze, en er moet ergens een duidelijke grens zijn. Als het gaat om de rol van docenten bij het voorkomen en stoppen van het probleem, stelt Tran dat een sfeer van positiviteit en inclusie, of het gevaarlijke tegenovergestelde ervan, begint in de klas.
Leslie Scott’s YPAD-seminar op de Dance Teacher Web Conference. Foto met dank aan Scott.
Om te beginnen kunnen leraren alle problemen stoppen voordat ze beginnen door gevoelig te zijn voor zaken als non-verbale signalen van minachting en spot - en dan misschien zaken privé, met gevoeligheid en met respect met de leerling (en) aan te pakken.
Leraren kunnen ook positieve voorbeelden geven als mensen die alle dansers omarmen die hun klaslokalen binnenkomen, positieve energie en vreugde verspreiden en persoonlijke groei en kunstzinnigheid belangrijker vinden dan uiterlijk en technisch bedrog. Hetzelfde geldt voor ouders, in hoe ze online communiceren en zelfs over zichzelf en hun lichaam praten, stelt Scott. Gezien de alomtegenwoordige aard van cyberpesten in het hedendaagse dansstudio-landschap, hebben we zulke rolmodellen hard nodig. We hebben alle betrokken partijen nodig om te zien dat er respect en acceptatie voor iedereen kan zijn, evenals het delen van de vreugde in het leven dat dansen is. Er kan een einde komen aan cyberpesten in de dansstudio.
Je kunt deze uitgave en andere over de missie van YPAD volgen in een aanstaande maandelijkse column tussen YPAD en Dance Informa. Bekijk om te beginnen Dit artikel met meer over YPAD, zijn missie en zijn werk.
Door Kathryn Boland van Dans informeert.
aanbevolen voor jou
