Door Laura Di Orio.
Soms gek, meestal bijgelovig en altijd repetitief, velen van ons hebben pre-performance rituelen die we uitvoeren om ons te helpen gefocust en klaar te zijn voor het podium. Hier koken professionele dansers hun eigenzinnige tradities en delen ze wat ze doen om zich voor te bereiden op een show.
Christopher McDaniel, danseres, Los Angeles Ballet
In mijn kleedkamer zit ik op mijn bureau en scheur ik twee vellen keukenpapier af - een om foundation en oogschaduw te plaatsen, en de andere voor de borstels in de volgorde waarin ik ze zal gebruiken. Ik plaats ook mijn performance-schoenen op het bureau in de volgorde waarin ik erin dans. Ik hou ervan om me dan op te frissen, soms met een volle douche. Dan begin ik met mijn make-up. Ik probeer voor een show in een rustige zone te blijven omdat ik zenuwachtig word. Ik zet mijn iPod op en begin naar muziek te luisteren die rustgevend en ontspannend is, meestal iets van het evangelie. De hele tijd snack ik op munt Mentos en crackers uit Graham. Het kauwen van Mentos, dat heel anders is dan kauwgom, kalmeert me en geeft me tegelijkertijd een beetje suikerbui.
Ik begon dit ritueel toen ik op mijn eerste tournee was met het Dance Theatre of Harlem Ensemble. De balletmeester schreeuwde me uit omdat ik backstage te speels en opgewonden was. Dus ik onderzocht de dingen die me rustiger maakten. En toen mijn repertoire tijdens de tour begon toe te nemen en ik meer uitgelichte rollen begon te dansen, ontwikkelde ik een liefde voor mijn rustige tijd voor een show.
Danny Tidwell echtgenoot
Christopher Bloom, danseres, Peridance Contemporary Dance Company
Ik doe zestien entrechat-zes voor elk optreden. Ik ben hiermee begonnen tijdens mijn eerste jaar op de universiteit. Op de Ailey School hebben we een hele grote studio die fungeert als een groene kamer wanneer we optreden. Met een hele hoop energieke jonge dansers die zich opwarmen, is het onvermijdelijk dat er kleine wedstrijden uitbreken. Ik deed mee aan een entrechat-six-wedstrijd met een vriend. Naderhand besefte ik dat ik het heel snel heel warm had gekregen, dus ik herinnerde het me voor de toekomst. Dus als ik ze doe voor een show, krijg ik het warm, en krijg ik ook het vertrouwen dat ik inderdaad een capabele danser ben.
Thomas Bradley, danseres, Sydney Dance Company
Ik luister voor elke show naar Avicii's 'Levels'. Adrenaline komt altijd aan als het begint. Net voordat beginners bellen, vind ik een rustige plek en laat mijn hoofd tegen een muur rusten en zeg: 'Aarde, vuur, wind, water en geest zij met mij.' Het klinkt enorm oubollig, maar het is wat ik doe. Als ik zenuwachtig word, tik ik met mijn tweede, derde, vierde en vijfde vinger zo snel mogelijk tegen mijn duim heen en weer. Het is geweldig om je af te leiden van nervositeit en om je ook te focussen. Het reciteren van de elementen komt voort uit mijn interesse in hun natuurlijke en ietwat onbenutte krachten. Ik ben het nooit vergeten te doen, dus ik weet niet zeker of het allemaal flauwekul is! Het draagt zeker bij aan een stabiele en ‘ready’ state of mind pre-show.
Sarah Braverman van Parsons Dance. Foto door Evan Guston
Sarah Braverman, danseres, Parsons Dance
Ik heb een paar kleine eigenaardigheden die ik door de jaren heen heb opgemerkt. Pre-show, er moet cola light bij de hand zijn. In mijn kleedkamer voer ik mijn 'shake the sillies out'-dans uit met de andere dames. Het is belachelijk, maar het helpt om de adrenaline op gang te krijgen. Om een half uur moet ik het podium op om op te warmen. Na buikspieren en een beetje yoga te hebben gedaan, moet ik beide heupen kraken en dan de ‘enge’ delen van de choreografie doorlopen.
Dan komt de ‘eenheid adem’ en ‘whoosh’. [Het hele bedrijf doet] een reeks grote in- en uitademingen en relevanties om onze balans te controleren. Voor de vierde keer moet ik altijd zeggen: ‘Laatste keer.’ Dan komt het ‘whoosh’, wanneer we allemaal onze handen op elkaar verzamelen boven het centrum en een pre-show talk hebben van onze artistiek en repetitiedirecteur. Dan moet ik mijn hand kussen en het middelste merkteken aanraken. Iedereen doet dit om de beurt en zet beide voeten, de een na de ander, op het doel en maakt een ‘knuffel’ geluid. Ik moet altijd als laatste gaan!
Tijdens de show zijn er bepaalde momenten dat ik tijdens elke show tegelijkertijd oogcontact maak met bepaalde mensen, of dat dezelfde inside-joke op hetzelfde punt in het programma wordt herhaald. Ritueel of gewoonte, ik weet het niet zeker, maar ik heb deze ‘rituelen’ nog niet overgeslagen en ben dat ook niet van plan!
Christina Ilisije, danseres, Parsons Dance
Onze Parsons-familie heeft een behoorlijk lange lijst met pre-showrituelen. Persoonlijk kus ik altijd mijn vingers en leg ik mijn vlekkerige lippenstift over het middelste merkteken. Ik heb ook altijd Ian Spring van het bedrijf laten vliegen als Superman - mijn heupplooien in zijn verhoogde benen. Blijkbaar verlengt deze belachelijke houding mijn rug en strekt hij zijn heupen. Een overwinning, win voor ons allebei. Als klap op de vuurpijl gaat hij op dit punt altijd in het Spaans met me praten. Een leuke bonus!
Ik ben niet bijzonder bijgelovig, maar er is iets dat troostrijk aanvoelt in de routine. Het podium is een speciale plek die voor altijd onvoorspelbaar blijft, en een paar rituelen helpen je wat gemoedsrust te brengen voor wat komen gaat. Dat gezegd hebbende, er zijn zeker shows wanneer we allemaal te laat zijn en we maar één ‘eenheid inademen’ in en misschien word ik niet opgetild en vlieg ik niet met Ian of ga ik naar het knuffelcentrum. Om eerlijk te zijn, zodra de muziek begint, staart mijn partner me in de ogen en mijn benen zijn in de lucht, dat maakt allemaal niet uit, en die gedachten aan gemiste rituelen zijn het verste waar ik aan denk.
Kimberly Giannelli, soliste, Ballets With a Twist
Er zijn drie dingen die moeten gebeuren voordat ik het podium op ga. Ik moet te allen tijde een water en een Gatorade met punch-smaak van rood fruit naast elkaar hebben. In mijn make-uptasje heb ik een medaillon uit Bali dat ik van mijn oude baas kreeg van Dancing Shiva. Net voordat ik mijn toneelmake-up begin aan te brengen, houd ik het een paar seconden in mijn handen en plaats hem dan weer in de rechterhoek van het make-uptasje. Dan, net nadat ik mijn make-up heb afgemaakt, vlak voordat ik mijn kostuum aantrek, roep ik mijn danspartner, Aengus Ortiz, voor een heel belangrijke baan. Ik reik in mijn tas en trek er hetzelfde dunne paarse instrument uit: het nekscheerapparaat! Hij knipt zeer aandachtig en zorgt ervoor dat de nek van mijn nek vrij is van eventuele vluchtwegen.
Ik ben een erg bijgelovig persoon. Ik moet gedurende de hele show hetzelfde pad over het trottoir naar het theater lopen. Afhankelijk van hoe lang de run is, en of het een goede show was, moet ik dezelfde panty dragen. Als ik om wat voor reden dan ook een slechte show heb gehad, moet ik alles veranderen - pad, panty's, volgorde van mijn make-up en haar.
Alisha Coon, danseres, Sydney Dance Company
Na de ochtendrepetities eet ik lunch in mijn favoriete restaurant, waarbij ik meestal op elke voorstellingsdag dezelfde maaltijd kies. Het is echt belangrijk om goed te eten op een showdag, en ik kan nooit de moeite nemen om te koken, dus ga ik naar mijn favoriete restaurant en kies iets waarvan ik weet dat het me genoeg energie zal geven voor de show, maar waar ik niet opgeblazen van word of laat me hongerig halverwege de show achter.
Ik ben weliswaar snel afgeleid, dus mentale voorbereiding op een optreden is erg belangrijk voor mij. Dit betekent dat ik vroeg naar het theater moet om mijn haar en make-up te doen, en ervoor te zorgen dat ik voldoende tijd heb om op te warmen, zodat ik me nooit opgejaagd voel. Ik zal altijd voor een optreden het podium op gaan als onderdeel van mijn warming-up om ingangen en correcties na te denken, en ik zal ook bepaalde delen dansen om mijn lichaam in het stuk te krijgen.
Foto bovenaan: Christopher Bloom, een danseres bij de Peridance Contemporary Dance Company, doet 16 entrechat-six voor elk optreden. Foto door Daniel Bloom.
