Toekomstige Artikelen

Alonzo King LINES Ballet Madeline DeVries en Robb Beresford. Foto door Steve Disenhof.

De beperkingen die COVID-19 op de werkplek met zich meebrengt, zijn voor iedereen, op elk gebied, moeilijk geweest. Maar hoe werken dansers, wier carrière draait om contact en fysieke inspanning, volgens de nieuwe regels verder? Omdat ze niet vanuit huis konden werken, adopteerden dansers werkbellen.

Hannah A. Richardson.
Foto door Amar Smalls.

Hier wegen Hannah Richardson van Ailey II, Chyrstyn Fentroy van Boston Ballet, Madeline DeVries van Alonzo King LINES Ballet en Nicole Prefontaine van de Nationale Balletschool van Canada in op de voor- en nadelen van deze workaround op de werkplek.

meneer de wereld 2013

Meestal beperkt tot een paar dansers per groep, stellen dansbubbels (of “pods”) gezelschappen in staat de repetities voort te zetten en hun dansers voorbereid te houden op wanneer optredens weer mogelijk worden. In het geval van scholen en professionele programma's stellen bubbels studenten in staat hun opleiding bij te houden. Dit betekent dat dansers niet alleen samen met hun collega's of leeftijdsgenoten dansen, maar ook beperkt zijn tot leven en gezelligheid binnen dezelfde groep. We weten dat de danswereld al een redelijk geïsoleerde ruimte is, dus had deze beperking enig effect op de dansers?

Alonzo King LINES Ballet
Madeline DeVries.
Foto door RJ Muna.

Voor tourzware bedrijven zoals LINES is dit bijna 'business as usual'. Danseres Madeline DeVries zegt: 'We zijn hier erg aan gewend, want we touren samen over de hele wereld. We zijn vaak altijd samen, werken en leven. Op die manier zijn we familie. Er is dus niet veel nieuws. '

Voor dansers wier werk en sociale kringen niet naast elkaar bestaan, zoals Chyrstyn Fentroy van Boston Ballet, was het in het begin moeilijk om haar interacties te beperken tot alleen haar collega's. 'Het was eenzaam om die afstand te hebben, maar het opende de deur voor mij om een paar van mijn andere collega's te leren kennen met wie ik nog niet eerder de kans had gehad om dichterbij te groeien. Ik heb een paar nieuwe vrienden gemaakt! '

Hannah A. Richardson.
Foto door Nir Arieli.

En dan zijn er dansers zoals Hannah Richardson, die een pandemieprofessional is geworden. Richardson heeft via bubble gewerkt met Parsons Dance, zit momenteel in een pod met het gezelschap van Ronald K. Brown, Evidence, als gastartiest en zal zich in de herfst bij Ailey II voegen. Maak je geen zorgen, ze wordt tussen beide in quarantaine geplaatst.

Net als bij Fentroy heeft het borrelen van Evidence Richardson geholpen om contact te maken met de dansers van het gezelschap. Als gastartiest binnenkomen kan je vaak het gevoel geven een beetje een buitenstaander te zijn. Maar Richardson wijst erop dat het zien van je collega's buiten de studio de nabijheid kan bevorderen. “We krijgen de kans om elkaar beter te leren kennen. Als we een vroege vogel zijn of een nachtbraker, wie zijn de chefs versus wie de tafel dekt en de afwas doet (ik), en leert over elkaars families, ervaringen uit het verleden, toekomstige doelen en meer. '

Doordat ze zo dicht bij het bedrijf was, dompelde ze haar ook onder in hun bewegingsstijl. Als gastartiest brengt ze niet alleen haar unieke talenten naar het gezelschap, maar ze moet ook even vaardig zijn in het matchen van hun tempo en toon. Wanneer Richardson bij Ailey II aankomt (na isolatie natuurlijk), zullen die vaardigheden opnieuw worden gebruikt. Pandemie in behandeling, ze werkt misschien in een andere bubbel.

Chyrstyn Fentroy (links) tijdens de repetitie.
Foto door Brooke Trisolini.

beyonce koorts

Of dit nu een nieuwe sociale opzet is of het leven zoals altijd, het is ook belangrijk om contact te maken met mensen buiten de danswereld. DeVries zegt: 'Soms is het moeilijk om weg te zijn van mijn vrienden en gemeenschap in San Francisco. Dat perspectief van buitenaf krijgen is erg belangrijk voor mij om alles in evenwicht te brengen als we ons in zo'n zware werkomgeving bevinden. '

Dus hoe zit het met het leven in de studio? Voor dansers die elke dag samenwerken, kan het creatieve proces toch niet zo heel anders zijn?

Nicole Prefontaine danst thuis.

Voor Nicole Prefontaine, een studente aan de National Ballet School of Canada, zijn er een paar belangrijke verschillen. De leerlingen zijn opgedeeld in bellen van zes, met elk een leraar toegewezen. Hoewel dit voor consistentie zorgt, merkt Prefontaine op: 'Het hebben van dezelfde persoon staat niet echt nieuwe feedback en correcties toe van klas tot klas. Een frisse blik kan helpen. ' Ze voelde zich ook losgekoppeld van de rest van de school en mist het grotere gevoel van artistieke gemeenschap.

Coach Fentroy.
Foto door Angela Sterling.

Terwijl Prefontaine intensief heeft gewerkt met één persoon vooraan in de kamer, heeft Fentroy met velen gewerkt. Boston Ballet maakt volledig gebruik van Zoom, evenals de ruime studioruimte van het bedrijf. 'Elke kamer heeft een grote tv met een camera eraan vast, en we waren op die manier in meerdere kamers tegelijk aan het repeteren, dus dankzij dat konden we onze veelzijdigheid blijven oefenen!'

En zelfs die opzet kent zijn tegenslagen. Fentroy zegt dat er dit 'rare gevoel is van ongelooflijk blootgesteld en tegelijkertijd ongelooflijk verborgen te zijn. Blootgesteld omdat de kamer soms zo leeg is, en vaak verborgen, omdat jij het bent en een tv-scherm zonder iemand aan de voorkant van de kamer. '

Alonzo King LINES Ballet
Madeline DeVries
en Robb Beresford.
Foto door Steve Disenhof.

In grote bedrijven en scholen zoals Boston en de National, is opsplitsing in kleinere delen omwille van de veiligheid noodzakelijk. En de tijdelijke oplossingen werken echter goed. Maar gezelschappen met minder dansers zoals LINES en Evidence kunnen wegkomen met bij elkaar blijven: een onverwacht voordeel van klein blijven.

Bedrijven over de hele wereld van concertdansen hebben verschillende manieren bedacht om hun bubbels te laten werken, zodat hun dansers veilig kunnen blijven terwijl ze aan het werk blijven. Dat zijn objectief gezien goede dingen. Andere voordelen zijn onder meer meer ruimte in bedrijfsklasse, zegt Fentroy, en de mogelijkheid om te creëren in een hypergerichte omgeving, zegt DeVries, gemaakt iets in deze pandemie. Zowel DeVries als Richardson plaatsen quarantaineperiodes en meerdere COVID-tests stevig in de categorie con, maar beiden zijn het erover eens dat het de moeite waard is.

laura lux wiki

Hannah A. Richardson.
Foto door Sai Napat Rodboon.

Richardson merkt op dat de angst om minder dan 1,80 meter van iemand verwijderd te zijn, afneemt - iets waar we allemaal naar kunnen uitkijken. Door in gesloten, gecontroleerde bubbels te werken, konden dansers teruggaan naar het verkennen van een van de kernconcepten van dans, waarvan we dachten dat het voor onbepaalde tijd was ingetrokken: contact.

Door Holly LaRoche van Dans informeert.