Kunst heeft door de eeuwen heen vele reizen gemaakt. Op verschillende punten zijn verschillende kunstvormen met elkaar verbonden en losgekoppeld. Hoe verbinden en verbreken verschillende kunstmedia vandaag de dag? Hoe zijn de toeschouwers vandaag, tweeten en Instagramen weg, en wat kunnen we van hen vragen? Ik merkte dat ik deze waarheden en vragen overpeinsde terwijl ik de LaneCoArts aankomende optredensreeks in december met de artistiek directeur Lane Gifford van het bedrijf.
Een voorbeeld van sculpturen van Mark Mennins ‘Manchild’ voor LaneCoArts. Foto met dank aan LaneCoArts.
Deze overwegingen van kunst die verder gaan dan concertdans volgden toen we spraken over haar samenwerkingen met kunstenaars zoals Mark Mennin, een beeldhouwer wiens werken in deze stukken te zien zullen zijn. Zowel Gifford als Mennin (die veel sculpturen op locatie maakt) richten zich nauwgezet op de invloed van de omringende atmosfeer op kunst, en vice versa. Dergelijke partnerschappen zijn trouw aan de missie van LaneCoArts, om 'een rijke en dynamische dialoog te creëren die een onderscheidende esthetische beweging, diepe emotionele verkenning en stimulerende visuele en dramatische verhalende componenten combineert'.
De serie, op University Settlement in de Lower East Side in New York, omvat een wereldpremière, Dash en twee premières in New York, Striptease en Ana Deo In een persverklaring beschreef Gifford dat de werken allemaal zijn 'gebouwd met een rigoureus onderzochte bewegingsstijl en gecombineerd met een visuele component van sculpturale delen, videoprojecties, dramatische inhoud, geluidsontwerp en originele muziekcomposities'. Dash volgt uit een voormalig stuk van het bedrijf, De ruimte tussen
sarah james ballet
Lane legde uit hoe de Dash zit in die 'ruimte ertussen', als een verbinder. Het eerste stuk bracht de scheiding tussen individuen in relatie tot uitdrukking. Dash kijkt ernaar om ons opnieuw te verbinden - niet alleen de dansers maar ook de toeschouwers met de artiesten en met elkaar. Gifford creëerde het stuk om 'commentaar te geven', beschrijft ze, over veranderingen in de manier waarop we communiceren in 2015.
'Het gaat om een probleem dat we hebben [met communicatie], maar ik wil het geen‘ probleem ’noemen, want dan beoordeel ik het', zegt ze.
Het stuk doet een beroep op multimediatools, zoals videoprojecties, om dat doel te bereiken. Toekomstige plannen voor het werk omvatten optredens op locatie en theater-in-the-round presentaties, om de toeschouwers nog verder onder te dompelen en te betrekken bij de 'danservaring', legt Gifford uit.
LaneCoArts. Foto door Eric Bandiero.
ayodele casel
Striptease kijkt naar een andere soort communicatie - met zichzelf. Gifford zegt dat een gedicht van Poet Laureate Wyatt Baker het stuk inspireerde. Daarin ontdoet een solodanser zich van een prachtig kostuum in barokstijl. Het stuk roept de vraag op: 'hoe kom je tot de essentie van waar het allemaal om draait?' Gifford legt uit. Het ging in première in 2014 als onderdeel van het McKnight Artist Fellowship for Dancers 'SOLO Commissioning Program. Gifford was de choreograaf in opdracht van Dancer Fellowship Recipient Kari Mosel.
zeven perfecte engelen jaidyn
Ana Deo bespreekt de complexiteit van nog een ander soort communicatie - tussen mensen in hechte relaties, vooral van de romantische soort. Een trend van Indonesische houten sculpturen uit de 18e eeuw, die mannen en vrouwen op een sensuele manier samen uitbeelden, inspireerde het stuk. Ana Deo brengt deze sculpturen in dans tot leven door middel van twee mannen en een vrouw. Op een ander niveau kan het stuk dat ongelukkige 'zelfde oude verhaal' overbrengen, stelt Gifford, in moeilijke relaties of gewoon in slechte gewoonten die we niet kunnen laten vallen.
Communicatie met jezelf, de ander en een breder collectief - LaneCoArts 'december-serie zal op al deze dingen ingaan. Dit zijn grote onderwerpen, en ik denk aan een andere overweging die Gifford en ik hebben besproken - hoeveel we realistisch gezien kunnen vragen van toehoorders wanneer sociale media en ander internetgebruik de manier waarop we ons kunnen (of niet kunnen) focussen, veranderen. Gifford vraagt: 'alles is zo hectisch, [dus] moet de kunstvorm zijn?' Aan de andere kant lijkt ze zich er volledig van bewust dat ze dat moet, en echt wil om contact te maken met haar publiek.
LaneCoArts. Foto door Eric Bandiero.
We bespraken bijvoorbeeld de balans tussen het bereiken van een fysieke esthetiek in dans en het overbrengen van betekenis. Lane verkent de 'danstaal' met haar leden van het gezelschap, iets wat ze 'mooi' noemt. Hierdoor probeert ze 'inhoud te creëren die [publiek] kan volgen'. Aan de andere kant noemt ze haar sterke overtuiging dat 'dans niets betekent totdat er een concept, er is emotie aan vastzit. ... Ik moet een verhaal hebben, een verhaal, dat ik kan aanbieden. '
Toeschouwers van de serie LaneCoArts van 3-5 december, in de Lower East Side's University Settlement - inclusief Dash Ana Deo , en Striptease - krijgen hen een verhaal en dansesthetiek aangeboden. Gifford wil een zintuiglijke sfeer creëren in haar werken, maar ook toeschouwers “weg laten lopen met een hersenfunctie, wat vragen”. Zelfs al denk ik aan deze werken, ik heb er veel van.
Door Kathryn Boland van Dans informeert.
Foto (boven): ‘Dash’ van LaneCoArts. Foto met dank aan LaneCoArts.
genade saif leeftijd
aanbevolen voor jou
