Jacqueline B. Arnold, Robyn Hurder, Holly James en Jeigh Madjus in 'Moulin Rouge! De musical'. Foto door Matthew Murphy. Al Hirschfeld Theater, New York, NY.
1 augustus 2019.
Moulin Rouge! De musical geopend in het Al Hirschfeld Theater op 25 juli. Geregisseerd door Alex Timbers met choreografie van Sonya Tayeh en met Aaron Tveit en Karen Olivo in de hoofdrol, is de musical een toneelbewerking van de film uit 2001, rode molen
Voordat de show zelfs maar begint, is het publiek gecharmeerd van de sjieke set. Het podium wordt omlijst door schijnbaar oneindige ringen van vlammende harten met de neonrode tekst “Moulin Rouge” eroverheen bungelen, en op de balkons zien we een betoverde windmolen en een stralende blauwe olifant (niet echt, maar groot genoeg om te zijn). Terwijl mensen blijven zitten (wat een langdurig proces is omdat iedereen zijn telefoon heeft om foto's te maken), slenteren burleske figuren de ruimte in met een air van nonchalante sexappeal, waardoor het theater met succes wordt doordrenkt met een nachtclubsfeer die overal in de lucht hangt. het verloop van de twee acts.
lee byung-hun netto waarde
Het bedrijf van ‘Moulin Rouge! De musical'. Foto door Matthew Murphy.
Ik werd al vroeg getroffen door de gedachte: 'Dit is behoorlijk ordinair voor Broadway ...' En ik vind het geweldig! Praten over vleselijke verlangens, uitzicht op visnetten en strings, en een gevarieerde cast met alle soorten en maten, dragen bij aan een gevarieerde showvibe die niet helemaal verschilt van de alternatieve / queer-scene in Brooklyn met zijn aerialists en drag queens.
De cast is enorm, zowel qua talent als qua aantal. De hoofdrolspeler van de songwriter van Tveit, Christian, heeft volledige controle over elke nuance van zijn stem, en zijn optreden voelt volkomen oprecht aan, zelfs als het door een breed scala aan emoties gaat (nieuwsgierig, smoorverliefd, wraakzuchtig, verdrietig). Zijn tegenhanger, Olivo, die Satine speelt - koningin van de club - komt overeen met zijn opmerkelijke vocale bereik en controle, en is de vurige, commanderende vrouw die je van haar verwacht nadat ze zo lovend is uitgesproken door de rest van de cast.
Satine geeft Beyoncé een run voor haar geld in haar vertolking van 'Single Ladies' (die choreografische verwijzingen naar de videoclip bevat), en haar grootse entree vanaf het plafond van het theater naar 'Diamonds are Forever' (passend gevolgd door 'Diamonds are a Girl's Best Friend ”) is ongeveer net zo episch als ze komen. Ondanks haar onbetwistbare talent voor drievoudige dreiging, voelden haar reacties soms overdreven aan, en ik geloofde niet dat ze verliefd was op Christian, er was geen voelbare chemie. En eerlijk gezegd, vanwege het snelle tempo waarin de personages volgens de musical verliefd moesten worden, weet ik niet zeker of we Olivo de schuld kunnen geven. Binnen de context van een grotendeels plausibele verhaallijn voelde het liefdesverhaal een beetje onrealistisch aan.
Hoewel het liefdesverhaal zijn tekortkomingen kan hebben, Moulin Rouge! De musical maakt ze meer dan goed met zijn briljante soundtrack. Nummers uit de film zijn onder meer 'Lady Marmalade' (uiteraard), 'El Tango de Roxanne' en 'Come What May' (met een bijzonder huiveringwekkende reprise aan het einde van Act 2), maar de andere popklassiekers stelen de show. Er worden vele generaties muziek uitgevoerd, wat de soundtrack merkbaar maakt voor alle toeschouwers. Dit was ongetwijfeld een slimme zakelijke beslissing en misschien een artistieke keuze die parallel loopt aan alle jaren dat de echte Moulin Rouge actief is geweest.
expressenz danscentrum
Het bedrijf van ‘Moulin Rouge! De musical'. Foto door Matthew Murphy.
win een ipod touch
Bij het begin van elk naadloos geplaatst nummer lachte het publiek en was opgewonden om te horen welke nieuwe mashup er in petto was. Ik vraag me af of Adele ooit dacht dat 'Rolling in the Deep' zou worden gebruikt als een wraaklied op Broadway of dat Walk the Moon 'Shut Up and Dance' schreef met een muziektheaternummer in gedachten. (Waarschijnlijk niet, hoewel ik hoop dat deze artiesten geld zullen plukken door in de show te worden opgenomen.) Andere hoogtepunten op de soundtrack zijn 'We Are Young' van Fun, 'Bad Romance' van Lady Gaga (die de Tayeh-choreografische flair hadden die we allemaal kennen en love) en, het meest memorabel, 'Firework' van Katy Perry, gezongen door Olivo met zo'n passie dat de tranen in haar ogen welden aan het einde van het nummer.
Een ander belangrijk hoogtepunt was de diepgaande vertegenwoordiging van Bohemen versus aristocratie. Op een gegeven moment breekt de eigenaar van de club (die ondanks dat hij 'lagere klasse' is de beste woordenschat van iedereen in de show heeft) de vierde muur en maakt een grap over de locatie van de zitplaatsen van mensen in het publiek (dwz orkest vs. mezzanine ) om het onontkoombare classisme dat in de samenleving bestaat te uiten. De hertog die zijn dollartekens op zijn mouw draagt, staat in schril contrast met de personificatie van Toulouse van de arme, gepassioneerde kunstenaar die voortdurend de glorie van armoede prijst. (Er zijn ook veel meta-details in de show, zoals de meta-liefdesdriehoek, de meta-costuming enzovoort, maar ik zal je niet vervelen met de details.) Een van de krachtigste regels wordt gesproken door Tolouse tot de Duke: 'Ik ben een kunstenaar, daar moet je van beven', en wordt aangevuld met het idee dat kunst iemand onsterfelijk kan maken. Niet de slechtste indruk om weg te lopen van een show als je het mij vraagt.
Met dynamische verschuivingen in overvloed, een set die alle logica op de best mogelijke manier lijkt te trotseren, en een ontroerende, tegenculturele moraal, Moulin Rouge! De musical is precies wat Broadway nodig heeft. Betreed een wereld van visnetten en pailletten, ware liefde en liefdesverdriet, een metacommentaar over wat onze wereld is en waar deze misschien altijd naar verlangt.
Door Charly Santagado van Dans informeert.
