Door Kathleen Wessel van Dance Informa
De Israëlische filmmaker Tomer Heymann geeft toe dat hij geen liefde op het eerste gezicht heeft met dans. Voordat hij de Batsheva Dance Company in 1990 zag optreden, zei hij dat hij aannam dat de kunstvorm ouderwets en saai was en weinig emotioneel gewicht had. 'Ik dacht dat het iets was waar mijn grootvader naartoe zou gaan, en ik zou nooit met hem meegaan', grapt hij. Ohad Naharin ’S Koeien - met een wilde kijk op een traditioneel Joods lied - veranderde dat perspectief. 'Het was een revolutie', zegt hij over het werk, 'niemand wist wat hij daarna moest doen.' Dans, zo realiseerde hij zich, kan een emotionele ervaring zijn, niet alleen een intellectuele, en het kan een eerlijke dialoog tussen publiek en artiesten op gang brengen. Gedurende de twee weken durende run, zegt Heymann dat hij het heeft gezien Koeien '10 tot 20 keer.'
tap feest
'Als kunst je raakt, hoef je het niet te begrijpen of uit te leggen. Ik voelde het in mijn lichaam. ' Hij stelt de ervaring en zijn relatie gelijk aan het oeuvre van Naharin, aangezien de choreografie, voor een natuurlijke tatoeage, volgens hem leeft 'in mij, in mij, met mij'.
Foto door Gadi Dagon, huisfotograaf van de Batsheva Dance Company.
Die diepe connectie met het werk van Naharin bracht Heymann ertoe de legendarische choreograaf te benaderen met een gewaagd verzoek: filmen in de studio's van Batsheva en een documentaire maken. Aanvankelijk weigerde Naharin. Gaga, de nu beroemde bewegingstaal die hij creëerde en gebruikt om zijn Batsheva-dansers te trainen, vereist een omgeving van totaal oordeelloosheid, geen spiegels, waarnemers of laatkomers zijn toegestaan in de kamer, en de ervaring is zeer persoonlijk. Toen Heymann het project pitchte, zei Naharin tegen hem: “Waarom zou ik de vreugde vernietigen van wat ik geloof dat dans is? De hele schoonheid erachter is dat het verdwijnt. Morgen zal het niet meer hetzelfde zijn. '
Maar Heymann liet zich niet afschrikken en op 7 oktober 2007 (merk op dat hij zich de datum precies herinnert) liep hij de studio binnen met zijn camera en begon te werken aan de film die hij sindsdien heeft getiteld Meneer Gaga Een slim spel op de bekende naam Lady Gaga, de titel suggereert een zekere uitdagendheid, een soort troefkaart gespeeld door de man die de term voor het eerst bedacht.
Interessant is dat, en omdat Naharin de naamgenoot niet publiekelijk toespreekt of lijkt te storen, lijkt de titel de beschermende gevoelens van Heymann te weerspiegelen voor een bewegingstaal die zo prominent in zijn leven heeft gespeeld. Twee jaar geleden scheidde Heymann zich van zijn oude partner en raakte in een toestand van diepe depressie. 'Ik was helemaal kapot', zegt hij. 'Ik had het gevoel dat ik de wereld niets te bieden had.' Hij verliet zijn appartement in Tel Aviv drie maanden niet, en vrienden begonnen zich zorgen te maken.
Frame getrokken uit beelden van ‘Mr. Gaga. ’Foto met dank aan Vadim Dumesh.
De details zijn wazig, maar Heymann zegt dat hij aan de telefoon kwam met Naharin en toegaf: 'Ohad, ik ben niet goed.' Naharin wist niets van de scheiding, maar herkende iets in zijn toon en nodigde Heymann uit voor een Gaga-les. Heymann had weinig verwachting, maar ging omdat hij voelde dat hij niets meer te verliezen had. 'Ik liep heel langzaam', zegt hij, 'ik schaamde me om te gaan, ik schaamde me voor mijn lichaam en hoe ik beweeg.'
duivel.dil
'Wat ik vond was geweldig', zegt hij. In Gaga / People, een les gereserveerd voor niet-dansers, veroordeelde niemand hem of gaf erom wat hij deed. Omringd door mensen van alle leeftijden, achtergronden en lichaamstypes, realiseerde Heymann zich dat niemand perfect is. Toen hij wegging, zag de wereld - straten, huizen, de lucht - er anders uit. 'Ik leefde weer', zegt hij. En hoewel Gaga geen wondermiddel bleek te zijn, opende het een deur, maar het hielp hem naar boven 'uit de kelder en ontdekte een beetje licht uit het raam', zelfs om het te openen, 'te glimlachen en de schoonheid van buiten te zien. '
Frame getrokken uit beelden van ‘Mr. Gaga. ’Foto met dank aan Vadim Dumesh.
Na die ervaring werd Heymann een gewone Gaga-beoefenaar en begon hij zich af te vragen hoe hij de gecompliceerde fysieke en emotionele ervaring op film zou vastleggen. Tijdens een tournee met Naharin en Batsheva in Helsinki, gingen de filmmaker en choreograaf zitten om de details op te lossen. De ontmoeting veranderde in een acht uur durende bespreking van Naharins persoonlijke geschiedenis en de ernstige rugblessure die hem dwong nieuwe manieren van bewegen te ontdekken. Naharin besprak zijn verkenning, zowel in Gaga als in zijn choreografie, van de 'verbinding tussen plezier en pijn', een idee dat volgens Heymann universeel is en erkenning verdient. 'Mensen zien Gaga misschien als een vreemde, maar [de film] zorgt ervoor dat ze het als familie zien. Een familie van mensen die willen verhuizen en iets willen ontdekken over hun lichaam. '
Heymann Brothers Films, het productiebedrijf dat Tomer en zijn broer Barak hebben opgericht, heeft een reeks teaservideo's uitgebracht als onderdeel van een enorme Kickstarter-campagne om de ambitieuze te financieren Meneer Gaga In een studio-opname zien we de jonge dochter van Naharin die haar moeder, Batsheva-danseres en Naharins vrouw Eri Nakamura roept. Nakamura is duidelijk gepijnigd, probeert te blijven dansen, grijpt dan haar tas en verlaat de repetitie. De scène is emotioneel geladen en fascinerend en biedt een schokkend intieme blik in de psyche van Naharin.
Frame getrokken uit beelden van ‘Mr. Gaga. ’Foto met dank aan Vadim Dumesh.
'Er is een zeer hoog conflictniveau tussen deze twee media', zegt Heymann over film en dans. 'Ohads dans weigert te worden bevroren, en ik kom met mijn koelkast om het in te vriezen omdat ik wil dat iedereen het later ziet, want het is een mooi moment.' Maar hij zegt dat zijn bedoeling met de film niet is om het gecompliceerde repetitieproces van Naharin uit te leggen of te ontcijferen, hij documenteert gewoon en laat kijkers vervolgens zelf verbanden zien.
Hij ziet de film als een hulpmiddel dat kijkers kunnen gebruiken om het werk van Naharin te betreden en te lezen vanuit een nieuwe plek van begrip. Meneer Gaga , zegt hij, zal 'het geheim achter de schepping' zijn, een geschenk voor degenen die het weten en degenen die het werk van Naharin zullen zien. Het is “een liefdesbrief om te dansen” geschreven door iemand van de buitenwereld.
Foto (boven): Ohad Naharin leidt een dansles. Het beeld wordt getrokken uit beelden van Meneer Gaga Foto met dank aan Vadim Dumesh.
aanbevolen voor jou
