Eigenaar Van Dansstudio

Al Blackstone geeft les in theaterjazz. Foto met dank aan Blackstone.

Hier is een voordeel voor de danswereld die zijn basis vindt in het nieuwe normaal: we leren allemaal de stappen samen. Terwijl ik les gaf via livestream en repetities op afstand organiseerde, vroeg ik me af of ik het wel 'goed' deed. Is er een ‘juiste’ manier? Gelukkig voor mij, Emmy Award-winnende choreograaf Mandy Moore ( La La Land Zoey's buitengewone afspeellijst Dus jij denkt dat je kunt dansen ) en de voor een Emmy Award genomineerde, geliefde Steps on Broadway-docent Al Blackstone (ook choreograaf van zijn recente productie, Freddie wordt verliefd , onder anderen) waren blij om te helpen. Dit is wat ze te zeggen hebben over op afstand werken als de artiest vooraan in de kamer.

Mandy Moore.

Moore en ik praatten voor het laatst een paar maanden in quarantaine, toen haar film Valley Girl werd uitgebracht. Ze had gezegd dat ze aan andere projecten had gewerkt sinds de lockdown was begonnen. Alle nu uitgezonden, bevat haar quarantainecontent tot dusver de Facebook Messenger Rooms-commercial, een Stella Artois-commercial en twee Disney-meezingers. Ze heeft het op zijn zachtst gezegd druk gehad.

'Ik voel me zo gelukkig', vertelt Moore. 'Ik was net als iedereen, de banen van iedereen waren binnen enkele dagen gewoon verdwenen. Dus ik voel me super gelukkig dat ik iets kan doen, ook al is het virtueel. Omdat dat natuurlijk een heel ander proces is. '

Al Blackstone. Foto door Paul Jun.

Blackstone heeft ook niet stilgezeten. Zijn theaterjazzles bij Steps on Broadway was een hoofdbestanddeel van het schema van veel dansers in New York, en een pandemie zou daar niets aan veranderen.

la dance project dansers

'Zodra het mogelijk was, begon ik', zegt hij. Toen hem werd gevraagd of lesgeven via Zoom de structuur van zijn klas heeft beïnvloed, zei hij in sommige opzichten nee. 'Ik leer nog steeds dezelfde warming-up. Hoewel het een verkorte versie is, omdat ik denk dat het in deze setting meer tijd kost om choreografie te leren. Ik leer nog steeds een zin. ' Het is duidelijk dat werken over de vloer niet haalbaar is, maar Blackstone zegt dat de rest aanpasbaar is gebleken. De acteercomponenten van theaterjazz en het feit dat New Yorkse dansers gewend zijn aan krappe ruimtes, hebben hem geholpen om zijn lessen online over te zetten. 'Ik was echt opgewonden door de uitdaging om een choreografie te maken die nog steeds bevredigend en uitdagend was en die niet reisde, niet veel ruimte vergde', zegt hij.

inspiraties dans

Zowel Moore als Blackstone merken het belang van duidelijke communicatie op. En Blackstone heeft een manier gevonden om van die uitdaging een kans te maken. “Veel mensen volgen de lessen met oordopjes op”, zegt hij. 'Ik denk aan het idee dat ik rechtstreeks in hun oor praat. Dat is in sommige opzichten zo intiem. In een formaat dat aanvoelt alsof het niet zo is, heb ik gemerkt dat daar een intimiteit is. ' Hij onderstreept dat hij zich bewust is van de klankkleur van zijn stem als een manier om verbinding te maken met de dansers.

Facebook Messenger-kamers. Foto met dank aan Mandy Moore.

Wat betreft communicatie tijdens het choreografische proces, heeft Moore geweldige tips. 'Dit klinkt voor de hand liggend, maar het is minder show-and-tell. Het is meer discussiëren en regisseren. Je moet heel slim zijn als je het voor het eerst maakt. U zult niet veel wijzigingen kunnen aanbrengen. Je moet ook de verwachting managen. Het kan niet te ingewikkeld zijn. Je moet een groter plaatje denken. Je vertrouwt op het talent om enkele lege plekken in te vullen, omdat je er gewoon niet bent om ze fysiek te laten zien. '

Dat bewijst de superkracht van slimme dansers. Werken met een cast die weet hoe hij het moet laten werken, is belangrijker dan ooit. Moore voegt eraan toe dat het haar taak is om een gids en steun voor haar talent te zijn, maar dat tegelijkertijd 'zij degenen moeten zijn die het voor elkaar moeten krijgen.'

Muzikaliteit op Zoom is ook een gedeeld probleem. Afkomstig uit een postmoderne achtergrond, ben ik bekend met het zetten van beweging op muziek nadat deze is gechoreografeerd. Maar tot nu toe heb ik die benadering nog nooit in commerciële stijlen gebruikt. Het lijkt erop dat Moore en Blackstone soortgelijke oplossingen gebruiken.

Jonathan Ronen volgt de theaterjazzles van Al Blackstone. Foto met dank aan Blackstone.

'Mijn aanpak de laatste tijd, en dit kan veranderen,' onthult Blackstone, 'ben ik begonnen dansers toestemming te geven om hun eigen muzikaliteit te creëren, om er eigenaar van te worden. En misschien is dat een nieuwe manier voor hen om muzikaliteit op te bouwen, in plaats van het aan hen te geven. Ik heb nagedacht dat ik beweging wil gaan maken en de muziek wil veranderen. '

Moore liep tegen hetzelfde geluidsprobleem aan. 'Het is het ergste', zegt ze. “Het was een groot probleem op deze Facebook-commercial [gefilmd op Zoom]. Ik kon niet vinden waar de somberheid van mensen was. Ik liet ze allemaal klappen op hun ene tel, zodat ik in de negen vakjes kon zien waar mensen in de muziek zaten, en dus de postproductie hun timing kon begrijpen. '

Disney Channel meezingen. Foto met dank aan Mandy Moore.

hoe oud is de kassier?

Haar oplossing verschilt enigszins van die van Blackstone. 'Ik realiseerde me dat ik er niet zo specifiek mee kan zijn', zegt Moore. “Het moet beweging zijn die de timing kan overstijgen. Niet ‘one-y-and-a-two-y’ maar beweging vinden die een verhaal vertelt, waar de muziek een soundtrack van kan worden. '

Wat missen ze het meest aan in-studio-sessies? Blackstone bespreekt het gemeenschapsgevoel en hoe hij probeert online training menselijker te maken. 'Dit is een van de enige kansen van de dansers om het gevoel te hebben dat ze samen kunnen zijn. Een tijdje was dat zwaarte, zoveel druk om iets te bieden zoals mensen eerder hadden. Maar toen besefte ik dat het helemaal niet om mij gaat. Ze zijn hier voor elkaar en voor de klas. Ik ben blij dat ze die ruimte kunnen hebben. '

Al Blackstone geeft les in theaterjazz. Foto door Jacob Hiss.

Hij interviewt nieuwe studenten, moedigt hen aan om elkaar aan te moedigen via de chatfunctie van Zoom, gebruikt de spotlight-functie om het scherm te veranderen en dansers uit te lichten, en “elke 10 minuten laat ik iedereen heel dicht bij de camera komen en zichzelf in galerijweergave plaatsen. en naar elkaar zwaaien. Omdat je soms gewoon vergeet dat we er allemaal zijn. '

syllabus hedendaagse dans

Ondanks de moeilijkheden zegt Moore dat het haar als choreograaf heeft geduwd, waardoor ze gedwongen wordt te bezuinigen op franje en zich te concentreren op de rol van haar choreografie binnen de grotere context van de commercial of show. 'Omdat het nooit over je choreografie gaat, als choreograaf, maar op dit moment wel werkelijk niet over je choreografie, ”legt ze uit. 'Het gaat om executie, ervoor zorgen dat de dansers zich op hun gemak voelen bij wat ze doen, en dat de regisseur blij is met waar ze naar kijken. Je moet op je gevoel vertrouwen en beseffen dat het geen gekkere, creatievere stap waard is. Omdat het misschien in vlammen opgaat. '

Stella Artois, Daydream. Foto met dank aan Mandy Moore.

Quarantainedansen is beslist anders dan het werk dat we gewoonlijk maken, maar niet op een goede of slechte manier. Noodgedwongen is het meer gefocust geworden, waardoor de beweging een eenvoudige duidelijkheid krijgt. Het is in zekere zin ook vrijer, waardoor dansers de kans krijgen om muzikaliteit op hun eigen voorwaarden te ontdekken. Dansers, docenten en choreografen, en op elk niveau, komen het gaandeweg uit.

'Niemand van ons weet het echt', zegt Moore. 'We proberen allemaal ons best te doen. Mensen willen gewoon dansen zoals ze kunnen, en we komen erachter. Kleine hustlers, wij allemaal. '

Door Holly LaRoche van Dans informeert.