Soumaya MaRose. Foto door Christopher Huang. Onze natie heeft zeker zijn complexe, lastige problemen, maar het houdt de belofte in om iets van je dromen te maken, ongeacht wie je bent. Racisme, seksisme en vele andere 'ismen' maken dit pad helaas vaak moeilijker voor sommige mensen dan voor anderen, maar over het algemeen is dat het potentieel dat onze natie in zich heeft. Een sterke geest van innovatie en een niet-aflatende drive hebben ons ook in de voorhoede van de meeste industrieën geplaatst.
Als gevolg hiervan komen al eeuwen mensen naar de VS voor de belofte van een beter leven. Afgezien van de politiek, is het onmiskenbaar een groot deel van ons huidige nationale discours. Het zichtbaarder maken van degenen die voorop lopen bij het probleem, zorgt voor beter geïnformeerde posities en slimmere besluitvorming.Dance Informasprak met drie dansers die naar de VS zijn geëmigreerd om meer te weten te komen over hun ervaringen.
mario barrett hoogte
Ursula Verduzco in repetitie. Foto door Mark Cuddihee.
Ursula Verduzco groeide op met dansen in Mexico en genoot van de vele Mexicaanse rituelen met dans en beweging. Haar geboorteplaats Mexico-Stad is kosmopolitischer en minder traditioneel dan veel andere delen van het land, legt ze uit. Niettemin zegt ze: 'Het eten, de relatie met reizen en de natuur - ik draag het overal met me mee.' Verduzco emigreerde in 1997 naar de VS en vestigde zich in New York City in de hoop een danscarrière op te bouwen.
Het was geen gemakkelijke weg - van genoeg geld hebben om te eten en huur te betalen, om je aan te passen aan culturele verschillen, om soms dingen op de moeilijke manier te leren. 'Iemand vertelde me dat ik echt een winterjas nodig heb voor de winter in New York City. Ik had echt geen idee, ”herinnert Verduzco zich. Ze noemt ook wettigheid als een uitdaging. In situaties als de hare zijn er regelmatig problemen met visa en andere immigratiekwesties. Voeg aan dit alles de uitdagingen toe van elke drukke danser die er gewoon probeert 'het te maken'.
Ursula Verduzco (links) in Benjamin Briones ’‘ Zavavy ’. Foto door Rachel Neville.
Na al deze uitdagingen het hoofd te hebben geboden, lijkt Verduzco over te vloeien van dankbaarheid voor de steun die de mensen om haar heen hebben geboden - van een vriendelijke kennis die haar een Thanksgiving kalkoenendiner aanbiedt, tot de constante steun van haar toenmalige vriend, nu echtgenoot. 'Ik wil die steun doorgeven', bevestigt ze. 'Als we dat allemaal zouden voelen, zouden we er kunnen komen.' Voor haar draait het ook allemaal om passie. Het is de drijvende kracht achter ontberingen, die je ertoe aanzet 'jezelf te bewijzen wat je echt wilt doen', gelooft Verduzco.
Soumaya MaRose, een Arabische vrouw van Marokkaanse afkomst, emigreerde vanuit België. Ze kwam hier met haar man, die in de VS kwam werken. Ze besloot zich in Boston te vestigen vanwege het potentieel voor artistieke samenwerking dat ze in de stad zag. MaRose bevestigt dat haar aardrijkskundige achtergrond informeert wat ze doet, dat ze een brug wil zijn tussen culturen. Ze wilde altijd al dansen, maar stond daarbij voor culturele uitdagingen. Ze moest bijvoorbeeld voorzichtig zijn met het publieke imago, bijvoorbeeld met de druk om geen video's van zichzelf te delen tijdens het dansen.
Soumaya MaRose. Foto door Moonbindi Photography.
ruth kearney instagram
MaRose deelde een krachtige verklaring op sociale media en beweerde dat ze gewoonlijk niet een bepaalde ideologie of sociaal-politieke visie promoot, maar ten eerste zou ze 'een uitzondering maken'. MaRose legt uit dat ze de richting van danskunstenaar nam, of 'shataha ”, ondanks de moeilijkheid in haar cultuur.
'Maar ik nam het risico', legt ze uit. 'Waarom? Omdat Marokkanen opgroeien in België, is de discriminatie reëel. De identiteitsproblemen zijn reëel, en conflicten tussen generaties zijn reëel. Het getto is echt, en de kans om te slagen zonder een deel van jou te verliezen is meer dan echt. ' Daarna danst ze in Amerika om 'de Arabische vrouw in mij in leven te houden. Ik moest haar een beetje verlaten', legt ze uit.
Soumaya MaRose. Foto door Moonbindi Photography.
MaRose danst “Raqs Sharqi ', waarvan ze duidelijk maakt dat het anders is dan 'buikdansen', dat volgens haar nogal veramerikaniseerd is. Daarna beschrijft ze uitdagingen met techniek in de Amerikaanse training, zoals gecorrigeerd worden om een meer ballistische kwaliteit te bieden dan waarmee ze danste in haar geboorteland België. MaRose kleineert geen enkele dansvorm of -stijl, maar probeert eerder de traditie van de klassieke dans uit het Midden-Oosten te behouden - dus, zoals die brug die ze wil zijn, zal er een duidelijk land blijven om te verkennen aan de andere kant.
Ze wil ook echt iets zinvols zeggen en doen met haar kunst. Voor haar is veel van de laatste het delen van haar licht en het inspireren van anderen om hetzelfde te doen. 'We hebben allemaal zon in ons', zegt MaRose. 'Laat het samen schijnen en breng het licht.' Daartoe werkt ze ook aan een boek waarin ze haar verhaal deelt als een Arabische vrouw die danst in de VS en België.
Ayako Takahashi.
Ayako Takahashi kwam zeven jaar geleden voor het eerst naar de VS vanuit Japan, voornamelijk verblijf hier met enige tijd in Israël en terug in Japan. Ze koos voor New York City, en wilde eigenlijk niet eens in de VS belanden. Haar belangrijkste leidraad bij die keuze was dat ze ergens wilde wonen waar ze kon dansen. Dit is haar eerlijke stem, legt ze uit, die 'verstrikt' raakt in veel andere vragen - over financiën, persoonlijke emotie, verlangen naar roem.
lynn smith bio
Net als Verduzco noemt ze wettigheid - het omgaan met haar visumstatus kan 'pijn in de nek' zijn, zegt ze. Een visum is niet iets dat ze gemakkelijk kan krijgen, en toen werd het gedaan, maar iets waarvoor ze keer op keer met de Amerikaanse regering heeft samengewerkt. Ze had verschuivingen in en uit de graduate school terwijl ze in de VS was, wat haar visumstatus zeker bemoeilijkte. Ze was echter blijven dansen en kunst maken.
Ayako Takahashi Foto met dank aan Takahashi.
Ze is ook geconfronteerd met uitdagingen op het gebied van culturele verschillen tijdens danstraining en repetitie, zoals in de perceptie van hoe authentiek haar emotionele expressie is. In plaats van haar door deze moeilijkheden te laten beheersen, heeft ze een positieve houding behouden en volgehouden. Ze voelt dat het duidelijk is dat we in onze eigen waarheid leven als we 'elke ochtend met hoop wakker worden en elke dag lachen'.
Takahashi beschrijft hoe het voor haar een grotere uitdaging was dan deze aspecten om een gevoel van gemeenschap en thuis te vinden. Of het nu in Japan of in Amerika is, ze voelt zich niet helemaal van binnen. Ze heeft het gevoel dat mensen haar hier in de VS identificeren als een immigrant, en niet echt Japans in Japan. 'Ik raak er niet gestrest van', vertelt ze. Integendeel, zoals bij vele uitdagingen waarmee ze wordt geconfronteerd, blijft ze als een wilg geworteld maar toch vloeiend en flexibel.
Ayako Takahashi Foto met dank aan Takahashi.
Ze beschrijft ook hoe ze met de barrières voor communicatie die ze tegenkwam - taal, cultureel, enzovoort - heeft geleerd zich scherp af te stemmen op de bewegingen en subtiele fysieke uitdrukkingen van anderen, misschien wel meer dan haar artistieke leeftijdsgenoten zonder haar levenservaring. Dit is een waardevol hulpmiddel voor danskunstenaars, die niet alleen met hun lichaam moeten uitdrukken, maar zich ook moeten bezighouden met de fysieke expressie van degenen met wie ze dansen, evenals degenen van wie ze leren en de choreografische richting volgen.
steelo rand vriendin
Ursula Verduzco. Foto door Rachel Neville.
Takahashi danst momenteel weer in New York City, waar ze produceert en danst in haar eigen shows. Verduzco geeft les, choreografeert en treedt op in New York City, maar ook in Cuba, Mexico en andere Latijns-Amerikaanse landen. MaRose geeft les en treedt op in steden als Boston en New York, en werkt samen met verschillende artiesten. Ze hoopt terug te keren naar België en Marokko om daar de Arabische gemeenschappen te steunen door middel van dans.
De behoefte om zichzelf uit te drukken, hun verhalen door beweging te delen en het geschenk van dans aan anderen aan te bieden, hielp hen naar deze plaatsen van prestatie en grotere persoonlijke stabiliteit te drijven en te voeden - over alle hoge hindernissen heen die ze moesten nemen. Ze kunnen dienen als een model van volharding en passie voor ons allemaal, en misschien kunnen ze ons mededogen aanwakkeren. Er zijn er nog veel meer zoals deze drie sterke vrouwen, en laten we ze zo goed mogelijk steunen. Onze kunst en onze wereld zouden daardoor misschien een beetje helderder en een beetje sterker kunnen zijn.
Door Kathryn Boland van Dans informeert.
aanbevolen voor jou
