Door Stephanie Wolf.
'Nadrukkelijk, vol, theatraal dynamisch, virtuoos', dit zijn slechts enkele van de woorden die artistiek directeur Donald Byrd gebruikt om de dansstijl te definiëren die momenteel wordt aangeboden door het Spectrum Dance Theatre in Seattle. Als een snelgroeiende locatie voor hedendaagse dans in Amerika maakt Spectrum letterlijke en figuurlijke sprongen. Ondanks een ongunstige economie voor de kunsten breidt de organisatie haar publieksbereik uit, biedt ze een stabiele werkomgeving voor haar dansers en vindt ze natuurlijk middelen voor artistieke verkenning.
Byrd begon zijn formele opleiding in Boston aan de Cambridge School of Ballet. Hij vervolgde zijn studie in het buitenland aan de London School of Contemporary Dance. Terwijl hij daar was, realiseerde Byrd zich dat hij de kunstvorm professioneel wilde nastreven. Vanuit Londen reisde Byrd terug naar New York City om te beginnen aan wat een illustere danscarrière zou worden, met onder meer Kathryn Posin, Gus Solomons Jr. en Twyla Tharp.
duivel dansgezelschap
In 1976 ontdekte Byrd tijdens een tournee door Los Angeles met Solomons een nieuwe weg voor zijn kunstenaarschap: choreografie. Hier choreografeerde hij voor het eerst op de dansafdeling van het California Institute of Arts, waar Solomons de Dean of Dance was. Bij het herinneren van dit eerste proces en de enthousiaste ontvangst van het publiek, zegt Byrd: 'Ik was vanaf dat moment verslaafd.' Twee jaar later startte hij Donald Byrd / The Group in New York City. Toen, in december 2002, verhuisde hij het land door om de artistieke heerschappij van Spectrum over te nemen.
Onder zijn artistieke leiding stelt het 30-jarige gezelschap nieuwe normen voor de dansgemeenschap in Seattle. In een stad waar het merendeel van het hedendaagse danswerk projectmatig is, heeft Spectrum zijn dansers een volledig seizoen in dienst. De contractduur varieert elk jaar, maar het seizoen 2012/2013 is 36 weken. Momenteel is Spectrum het op een na grootste dansgezelschap in de staat Washington, na het Pacific Northwest Ballet.
Spectrum danst voornamelijk het werk van Byrd - het was financieel gezien het meest logisch toen hij het bedrijf voor het eerst overnam. Het repertoire kan soms commentaar leveren op polariserende maatschappelijke vraagstukken, maar het gaat vooral om het creëren van een theatrale ervaring. 'We vragen het publiek om een beslissingsmaker te zijn in het proces', zegt Byrd, die altijd op zoek is naar manieren om het publiek naar de machtige wereld van Spectrum te trekken. 'Het werk dat ik doe, gaat over de behoefte om te communiceren, de passie om te ontdekken en vragen te stellen.' Hij beweert verder dat Spectrum altijd aandringt op meer, grotere beweging en een grotere impact. 'Ik probeer niet te settelen.'
Deze ambities overstijgen tot aan zijn kunstenaars. Er is hem verteld dat 'de dansers van Spectrum dansen alsof hun leven, het leven van hun moeder, het leven van hun vader, het leven van hun grootmoeder, [enzovoort] ervan afhankelijk zijn.' Het is een bewering die hij niet weerlegt en als een compliment beschouwt. Goed opgeleid en met een enorme kinetische intuïtie, zijn de dansers van Spectrum artiesten en atleten die een onweerlegbare toewijding hebben aan wat ze doen. Pas op dat je ze niet specifiek als onverschrokken definieert, zegt Byrd: '[de dansers van Spectrum] zitten niet vast. Ze zijn nieuwsgierig naar het verkennen van verschillende manieren, het proberen van verschillende dingen, en hebben het vermogen om dingen te doen ondanks angst. ' Door hun volledige vertrouwen te stellen in Byrd en het creatieve proces, kan het bedrijf de parameters van de kunstvorm verleggen.
Raini Rodriguez etniciteit
Organisatorisch is Spectrum een geoliede, veelzijdige machine geworden met een fulltime artistiek en administratief personeel. Naast het professionele gezelschap heeft het een school met een open afdeling, gestructureerde jeugdprogramma's en een professionele track die divers en kwalitatief hoogstaand dansonderwijs biedt van een faculteit van gevestigde professionals.
Spectrum danstheater
Daarnaast streeft Spectrum ernaar om de niet-dansgemeenschap in Seattle te informeren over hedendaagse dans. Byrd geeft aan dat bewustwording een van de grootste uitdagingen van het bedrijf is, en het is een continu proces. Hij zegt: 'Een deel van de choreografie komt niet altijd overeen met wat mensen denken dat dans is, dus het is nodig om ze te leren over hedendaagse dans.' Daarom richt Spectrum zich op het vinden van meer manieren om het bedrijf onder de aandacht van het grote publiek te brengen. 'Hoe meer bekendheid, hoe beter [het publiek] het begrijpt.'
Terwijl Byrd zijn ambtstermijn bij het gezelschap bereikt, kijkt hij met positiviteit uit naar de toekomst en stelt hij zich voor dat Spectrum een internationaal danshoofdstuk wordt. Hij presenteert het bestuur een verlanglijstje met items, waaronder meer nationale en internationale toeren - Byrd concentreerde zijn eerste jaren als regisseur op het creëren van een sterkere aanwezigheid in Seattle, waarbij het gezelschapssamenstelling werd uitgebreid van tien dansers naar vijftien met vier leerlingen, waardoor de dansers groot werden. 'salarissen en doorgaan met het binnenhalen van nieuw choreografisch talent.
alleen dansen
Hoewel budget altijd voorop staat, benadrukt Byrd: 'Je moet meer doen om meer te verdienen.' Hij wil dat Spectrum dansers zowel artistiek als logistiek aanspreekt en rationaliseert: 'Als je dansers van hoog niveau wilt hebben, moet je ze iets bieden waarmee ze zich kunnen committeren aan wat ze doen.' En uiteindelijk wil hij dat de wereld het immense talent en het dynamische repertoire van het bedrijf kent en ervaart.
Foto's met dank aan Spectrum Dance Theatre.
