Topverhalen | April 2024

Door Stephanie Wolf.

nicolette scorsese facebook

De recente aanval van commerciële dans in de reguliere media maakt de kunstvorm in het algemeen meer bekend, maar de weergave van 'hedendaagse dans' is vaag en niet altijd een nauwkeurige weergave van de huidige professionele danswereld. Publiek, choreografen en dansers stellen de vraag: 'Wat is hedendaagse dans?' Misschien is wat het genre definieert in de vraag zelf, een motto dat choreograaf Uri Sands gebruikt om zijn Minneapolis / St. Het in Paul gevestigde gezelschap Tu Dance, door zijn streven naar artistieke verkenning en integriteit.

'Ik kan niet zeggen dat we gewoon een balletgezelschap zijn, want dat zijn we niet. En ik kan niet zeggen dat we een modern bedrijf zijn, want dat zijn we niet '', zei Sands toen hem werd gevraagd om de esthetiek van Tu Dance te beschrijven. 'Ik heb me door een aantal labels en categorieën moeten worstelen om het te halen in de professionele wereld, dus ik probeer weg te blijven van elke categorisering.' Gebaseerd op zijn eigen opleiding in klassiek ballet en moderne dans, evenals interactieve sociale dansen, leidt Sands, die werd geboren tijdens het breakdancetijdperk en nog steeds gefascineerd is door zijn atletisch vermogen en gratie, Tu Dance om innovatieve uitvoeringen te presenteren die groter zijn. en meer gediversifieerd dan woorden alleen kunnen beschrijven.

Toni Pierce-Sands van Tu Dance. Foto door Ed Bock.

Voor Sands, zijn vrouw en co-regisseur, Toni Pierce-Sands, en zijn ensemble van dynamische dansers, is beweging een kanaal voor menselijke interactie. Alles aan Tu Dance - hoe Sands en zijn vrouw dansers vinden, wat hij zoekt in dansers, het creatieve proces, zelfs de zakelijke kant - gaat over de kracht van contact met elkaar en het opbouwen van relaties, of het nu gaat om relaties met het publiek of binnen de organisatie.

Sands, een inwoner van Miami, ontmoette Pierce-Sands in 1995 toen hij zich bij het Alvin Ailey American Dance Theatre voegde. Het waren de persoonlijke banden van Pierce-Sands met de Twin Cities die hen ertoe aanzette zich naar het Midwesten te wagen en daar het bedrijf op te bouwen. Ze groeide op in St. Paul, volgde haar formele opleiding aan wat nu het Minnesota Dance Institute is, en sprak vaak met Sands dat ze een van de slechts twee dansers van kleur op school was. Toen Sands-Pierce jaren later terugkeerde naar Minnesota, ontdekte hij dat de Twin Cities drastisch waren veranderd, maar de dansscène weerspiegelde niet dezelfde culturele groei.

Nieuwsgierig waarom de dansscene niet zo gevarieerd was als de culturele omgeving in combinatie met Sands 'eigen strijd om raciale ongelijkheid gedurende zijn hele carrière, hadden de twee het gevoel dat het tijd was om een nieuwe danservaring op te doen in Minneapolis / St. Paul - een die was gediversifieerd en betrokken bij de gemeenschap.

Het bedrijf werd officieel gelanceerd als Tu Dance in 2004, hoewel het een jaar eerder was begonnen als een projectgebaseerd zomerbedrijf met de bedoeling om werkgelegenheid te bieden en een middel om buiten het seizoen in vorm te blijven voor vrienden. Het was 'een voertuig om choreografisch te verkennen', weerspiegelde Sands. Bovendien konden de twee bijdragen aan een kunstvorm die hun beide levens enorm had verrijkt en gevormd.

Uri Sands van Tu Dance. Foto door V. Paul Virtucio.

Tu Dance debuteerde in het Barbara Barker Center for Dance op de campus van de Universiteit van Minnesota. Tijdens het laatste deel van de avond klonken tornado-sirenes, waardoor het hele publiek en het gezelschap gedwongen werden om voor veiligheid naar de trappenhuizen van de universiteit te evacueren. Met stomheid geslagen door de realiteit van de situatie, moest Sands naar buiten om de weersstatus te bevestigen.

'Het mooie ervan was dat het hele publiek in volledige dialoog en interactie was [over de voorstelling]', zei Sands over de tijd in het trappenhuis. Toen het veilig genoeg was om terug te keren naar het theater, claimde iedereen zijn plaats en werd het laatste stuk hervat. Als 100 mensen een natuurramp over het hoofd konden zien om dans te zien, dan wist Sands dat het visioen een lange levensduur had.

Nu heeft het gezelschap tien fulltime dansers in dienst, die Sands omschrijft als 'kwetsbare' artiesten die bereid zijn om in 'diepe verkenningen fysiek, mentaal en emotioneel' te duiken. Het gezelschap houdt momenteel geen formele audities, maar scoutt eerder zijn dansers en geeft er de voorkeur aan jonge artiesten te volgen naarmate ze ouder worden.

“We kunnen mensen helpen de daadwerkelijke stap te zetten. We kunnen ze de techniek geven, maar we moeten het weten wie we werken mee, 'zei Sands.

Beide regisseurs zijn van mening dat dans een kunstvorm is die zich blootstelt, er valt niet veel te verbergen. Sands legt uit: 'Ik ben benieuwd hoeveel van zichzelf ik door hun dansen heen kan zien.' Hij kijkt ook naar hoe ze omgaan met de mensen om hen heen: andere dansers, hijzelf en het publiek. Voor hem en Pierce-Sands heeft het altijd betrekking op een interactieve ervaring van lichaam en geest.

Administratief opereert Tu Dance zo efficiënt mogelijk, zodat 'het grootste deel van het budget naar de kunst kan gaan'. Sands zei dat hij 'zich zeer bewust is van de beperkte overhead' en de meeste van hun administratieve behoeften uitbesteedt aan aannemers om de fondsen van Tu Dance te optimaliseren. 'Kunst is de motor', legt hij uit. Gelukkig heeft Sands een groot aantal marketing-, financiële en juridische middelen tot zijn beschikking, waardoor het bedrijf succesvol kan functioneren als een bedrijf. Hij woont ook regelmatig conferenties en seminars bij. 'Ik moet een duidelijk begrip hebben van hoe ik een non-profitorganisatie op het gebied van kunst moet runnen of mezelf erin moet onderwijzen', zei Sands.

Sands beschouwt Tu Dance als een vitaal onderdeel van de dansgemeenschap Twin Cities, waarvan hij denkt dat het 'vrij goed is, over het algemeen ... zeer rijk en gediversifieerd.' En naarmate de gemeenschap groeit, stelt hij zich voor dat Tu Dance ermee groeit. 'Het enige wat we willen doen als een kunstorganisatie in de Twin Cities, is een deel zijn van het ondersteunen van wat mensen 20 tot 30 jaar hebben gewerkt voordat we hier kwamen', zei hij vurig. De gemeenschap versterken door betrokken, aanwezig en relevant te blijven, is geen onhaalbare prestatie voor een gezelschap van zulke gepassioneerde en communicatieve kunstenaars.

Dus, wat betekent groeien in de komende jaren voor Sands? Meer toeren, meer weken werk en een beter contract voor zijn dansers staan allemaal op het verlanglijstje van Sands. Hij begrijpt dat deze dingen met de tijd zullen komen. Dus voorlopig beweert hij dat zijn grootste ambitie voor Tu Dance is om 'leiders in dans en pleitbezorgers voor dans te blijven'. Hij wil het vooruitbetalen en toekomstige generaties dansers en dansmakers inspireren. 'We hebben een stem en perspectief', zei hij. 'We willen de dans gewoon levend houden.'