Door Michele Wiles, medeoprichter, artistiek directeur en eerste danseres van Ballet Next.
doen spitzen pijn?
Voor honderden dansers, balletliefhebbers en balletstudenten was David Howard een buitengewone leraar, coach, supporter en vriend. Ballet Next en ik sluiten me aan bij al degenen die rouwen om zijn verlies door zijn vroegtijdige dood op 11 augustus 2013.
Ik ontmoette David voor het eerst in 2005 toen ik promoveerde tot eerste danser bij American Ballet Theatre. Het was een uitdagende overgang voor mij en ik liep een rugblessure op waardoor ik zes maanden lang niet kon presteren. Het was in die tijd dat ik les begon te nemen bij David en het veranderde mijn leven. Ik zal nooit het eerste vergeten wat hij tegen me zei toen ik de studio binnenliep: 'Je bent een geweldige danseres ... laat los!' Hij was instinctief genoeg om te weten dat het voor de kunstenaar in mij om te ontwikkelen betekende dat ik de veiligheidszone van mijn opleiding moest verlaten.
We werden heel hecht en werkten hard samen van 2005–2010. Hij stond me toe veel moeilijke vragen te stellen en was er altijd met een geestige opmerking zonder oordeel. Gedurende deze periode nam ik zijn les twee keer per dag - we brachten uren en uren door in een studio in het Metropolitan Opera House en werkten aan de balletten die ik dat seizoen zou uitvoeren.
David Howard
Ik heb in mijn carrière veel repetities gehad met buitengewone balletmeesters en choreografen, maar een repetitie met David was anders. Voor mij waren Davids repetities een reis door lagen van een rol ... alles over het proces. Alleen al zijn aanwezigheid vooraan in de kamer zorgde ervoor dat ik mijn werk naar een hoger niveau wilde tillen.
Het was natuurlijk niet allemaal werk met David. We aten vaak na de repetitie in de Upper West Side en hij vertelde verhalen over beroemde dansers met wie hij had samengewerkt, de theaters in Londen, opera, tennis en ontberingen tijdens de oorlog. Hij herhaalde deze verhalen keer op keer, maar ze werden nooit oud ... Ik hield van ze allemaal! We zouden hardop lachen.
Nadat ik ABT verliet en Ballet Next begon, vroeg ik natuurlijk aan David of hij onze Master Teacher zou worden. Ik ben blij te kunnen zeggen dat hij het accepteerde en dat we samen de geneugten en teleurstellingen van weer een fase in de dans konden delen.
Ik denk dat David een briljante balletleraar was omdat hij nooit iets dwong, maar het proces op zijn eigen tijd liet evolueren. Hij maakte contact met mij als danser op een manier die ik nog nooit had meegemaakt. Onze samenwerking ging nooit over de techniek, maar over het geven van ruimte om te groeien als mens, kunstenaar. 'Ga naar een hogere plaats', eiste hij regelmatig. Misschien cliché uit zijn verband, maar destijds en precies wat ik nodig had om te horen. Dit was zijn genialiteit. Ik ontdekte een hoger pad door zijn klas… iets dat nooit volledig zal worden vervangen.
David was meer dan een leraar. Hij was ook een goede vriend. Ik zal mijn herinneringen aan zijn vriendelijkheid, zijn vrijgevigheid van geest, de inzichtelijke energie nooit vergeten en altijd koesteren.
Beste David, je wordt gemist.
Foto (boven): David Howard, balletmeester, in repetitie met Michele Wiles. Foto met dank aan Ballet Next.
aanbevolen voor jou
