Vier dansers in zwarte t-shirts en broeken bewegen over de sneeuwwitte schermen van een video. Hun gebaren worden bewerkt door de videograaf, zodat zinnen convergeren, divergeren en metamorfoseren van contrapunt naar eenstemmigheid en weer terug. De beweging varieert van taakachtige eenvoud tot slapstick-dwaasheden en zoete ondersteunende partnerschappen. Sensualiteit brengt abstractie in evenwicht, en emotie brengt intellect in evenwicht. Het is de dansvideo, Nothing Else, van de in de VS gevestigde Zwitserse kunstenaar Seline Baumgartner.
In première in Zwitserland in 2014, Niks anders had zijn eerste Amerikaanse show in Troy, New York, in januari 2015. Publieksleden liepen rond in een driekanaals installatie in het Experimental Media and Performing Arts Center van het Rensselaer Polytechnic Institute, dat de opdracht had gegeven voor het werk. 'De ervaring was evenzeer sculptuur als film of dans', zei Baumgartner.
De vier aanbevolen dansers van de film zijn al lang bekend: Jon Kinzel is een choreograaf en de anderen verschenen bij grote, zelfs legendarische gezelschappen: Meg Harper danste voor Merce Cunningham en Lucinda Childs, Vicky Shick was met Trisha Brown en Keith Sabado trad op met Het White Oak Dance Project van Mark Morris en Mikhail Baryshnikov.
Hun leeftijd trok Baumgartner naar hen toe. Ze zijn allemaal ouder dan 45, en de oudste, Harper, is 71.
Terwijl ze bewegen, doordrenkt hun lange danservaring de nieuwe moderniteit van de video met fysieke en historische weerklank. Het zijn niet alleen bekwame artiesten. Ze zijn erfgenamen van de opwinding en experimenten van de jaren zestig, zeventig en tachtig. In die jaren hebben Cunningham, Brown, Yvonne Rainer, Simone Forti, David Gordon, Douglas Dunn, Deborah Hay, Steve Paxton, James Waring, Remi Charlip, andere deelnemers aan het Judson Dance Theatre en nog veel meer de dans uit elkaar gehaald en opgebouwd. opnieuw. De artiesten die Baumgartner voor haar video's heeft uitgekozen, leefden - en bewogen - door de transformaties en brachten deze ervaring naar het werk.
Baumgartner's werk met oudere dansers begon in 2012, toen ze werd uitgenodigd om een nieuw stuk te maken voor een Zwitsers festival genaamd La Jeunesse Est L’Art (Youth Is Art). De 30-jarige filmmaker had talloze opdrachten gekregen in de Verenigde Staten en Europa, maar deze inspireerde intrigerende ideeën. Dans, kwam ze bij haar op, aanbidt op het altaar van de jeugd. Wat als ze een film maakte met oudere dansers? Zouden hun fysieke beperkingen interessant zijn? Hoe zou ze de artiesten vinden?
Vanaf links verschijnen Meg Harper, Jon Kinzel, Keith Sabado en Vicky Shick in een driekanaals installatie van Seline Baumgartner's video 'Nothing Else' in januari 2015 in het Experimental Media and Performing Arts Center van het Rensselaer Polytechnic Institute in Troy, New York. . Foto met dank aan Baumgartner.
'Ik kon geen reclame maken voor oudere dansers,' herinnerde Baumgartner zich. 'Ik wist niet waar of hoe ik het moest doen.' Ze raadpleegde choreografe Elizabeth Streb, die haar voorstelde aan Harper.
'Ik ontmoette Seline voor thee en vond haar meteen lekker', zei Harper. 'Ze is gefocust en intelligent, maar ze heeft ook lichtheid en gevoel voor humor.'
Daarna ontwikkelden de zaken zich snel. Via Harper vond Baumgartner meer dansers. Het was niet allemaal soepel zeilen. 'Toen we elkaar allemaal ontmoetten om te repeteren, was het aanvankelijk moeilijk,' zei Baumgartner. 'Ik wist niets van dans, wat betekende dat we geen gedeelde taal hadden. Dus ze lieten me dingen zien, en ik zou erachter komen hoe ik ze moest fotograferen en bewerken. '
Al snel had de groep een werkwoordenschat. 'Ik stortte me helemaal in het werk en het voelde goed', zei Baumgartner. De video Als het is alsof het , voltooid voor de commissie van 2012, met Harper, Shick, choreograaf Sally Gross en een andere Cunningham-aluin, Robert Swinton.
Het project is aan de gang. Baumgartner is net klaar Voor de toekomst, geschoten op een zandstrand in New York in de winter. Het maakt gebruik van dezelfde cast als Niks anders. Gebundelde dansers werken samen tegen een achtergrond van rollende golven en schepen die aan de horizon verschijnen en verdwijnen. De gebaren zijn teder en precies - verrassend genoeg, gezien de moeilijkheid om op zand te dansen en de dikke jassen, hoeden en handschoenen.
Net als de andere video's van Baumgartner, is het tempo van Voor de toekomst is smachtend, weelderig in het komen en gaan van de artiesten. 'Ik hou van lange takes,' zei ze. 'Natuurlijk, ik zou snel kunnen knippen, zoals je ziet in muziekvideo's of advertenties. Maar ik hou ervan om de actie te laten gebeuren, de danseres te laten vertrekken en dan te snijden.
De video's van Baumgartner lijken misschien over dans te gaan. Niet zo, zei ze. 'Ze gaan echt over de dansers.'
Dance Informa sprak met Meg Harper, die in alle drie de video's voorkomt, over hun creatieve proces vanuit het perspectief van de danser. Harper kan redelijk een danseresdanser worden genoemd, met vloeiende balancerende helderheid in elke beweging, groot of klein, snel of langzaam. DI haalde haar in tijdens een pauze in de repetities aan de North Carolina School of the Arts, waar ze hielp bij het opzetten van Merce Cunningham's 1975 Sounddance op studenten. Naast optredens voor Cunningham van 1968 tot 1977, gaf ze les in zijn studio in New York City en was ze voorzitter van de faculteit van 1991 tot 1998. Ze geeft nu les in Qigong en maakt en toont dansen met Vicky Shick.
Het werk van Seline omvat zorgvuldig geconstrueerde kaders, zoals gesplitste schermen, duidelijke visuele ruimtes en, in sommige van het werk, een bijna monochrome look. Welke structuur heeft ze je gegeven om de beweging te genereren in bijvoorbeeld Niks anders
“De witte muur waarlangs de beweging moest plaatsvinden, was onze eerste beperking. Seline vroeg ons om crossings te maken, maar ook korte solo's en duetten, en die aan elkaar te leren. Toen besefte ze dat we met dit vocabulaire konden improviseren. We eindigden dus met veel gedeeld materiaal. Dit werden bouwstenen die ze gebruikte bij het bewerken. '
Meg Harper en Keith Sabado in de video 'Nothing Else' van Seline Baumgartner. Foto met dank aan Baumgartner.
De beweging is misschien voer voor videobewerking, maar ze heeft ook emotionele rijkdom en een gevoel van spiritualiteit. Hoe is dat gebeurt?
'Het komt voort uit de aandacht van de dansers voor fysieke details. Ik denk aan mijn ervaring met dansen voor Merce, waarbij ik heel goed moest letten op moeilijke en specifieke bewegingen. Eens, toen we op het punt stonden het podium op te gaan Regenwoud, Merce boog zich voorover en fluisterde dat we als mensen in een jungle waren. Ik probeerde dat beeld vast te houden terwijl ik danste, maar moest het na een paar minuten verlaten en me concentreren op het dansen. Voor mij ging dansen voor Merce over het worden van de beweging. Alleen het fysieke doen. '
Begrijpen de dansers van vandaag dat?
'Tegenwoordig zijn dansers, inclusief de studenten hier aan de North Carolina School of the Arts, zo goed opgeleid dat er zelden een probleem is om zijn werk op hen te richten. Soms moet aan balletdansers worden getoond dat hij de rug gebruikt, maar ze zijn zo gretig naar nieuwe ervaringen, nogmaals, er is geen probleem, het is niet zoals vroeger, toen er een kloof was tussen moderne dans en ballet. '
Welk advies geef je studentendansers?
“We hebben hier onlangs wat casting gedaan en moesten wat teleurstellen. Ik vertel jonge dansers in die situatie dat ze moeten blijven werken. Als je oplet en zoveel mogelijk onderdelen leert, komen er dingen open. Aan de andere kant, als je je begint af te vragen of je een danseres wilt worden, dan zou je dat niet moeten zijn. '
Bezoek voor meer informatie over het werk van Seline Baumgartner selinebaumgartner.com
notenkraker nieuwpoort herenhuis
Door Stephanie Woodard van Dans informeert.
Foto (boven): Meg Harper in de video van Seline Baumgartner Niks anders Foto met dank aan Seline Baumgartner.
aanbevolen voor jou
