Tips En Advies | April 2024

Door Stephanie Wolf.

Dansers beginnen hun professionele carrière op jonge leeftijd, uitsluitend gericht op het heden en succes. Ze pushen hun lichaam tot het uiterste en beschouwen de danser meestal niet als 'na het leven'. Maar in werkelijkheid verslijt de dagelijkse sleur het lichaam, waardoor de levensduur van een danserscarrière wordt beperkt. Wat voorbij een leven van gordijnoproepen ligt, kan beangstigend zijn. Mary’s College of California Liberal Education for Artist Professionals (toepasselijk bekend als LEAP) helpt deze angst tot bedaren te brengen door huidige en voormalige dansers op te leiden en hen controle te geven over hun toekomst.

LEAP-programmadirecteur Mark Baird kan zich in deze gevoelens herkennen. Als voormalig danser en zelf afgestudeerd LEAP, kent hij de waarde van onderwijs en de angst om over te stappen naar een nieuwe carrière. 'Zoveel van de identiteit van [een danser] is verbonden met dans ... Het is onze ondersteunende structuur. Het is waar onze vrienden zijn, waar ons salaris vandaan komt. Het is hoe we onszelf definiëren '', legt hij uit. 'Wanneer dat wordt weggenomen, blijven de meeste dansers achter met 'Wat nu?'' Na een vruchtbare danscarrière bij gezelschappen als Pacific Northwest Ballet, Joffrey Ballet, Ballet du Nord in Frankrijk en Teatro Comunale di Firenze in Italië, verhuisde Mark terug naar de Verenigde Staten en stond voor dezelfde vraag ... 'Wat nu?' Een korte periode in de zakenwereld deed hem beseffen dat hij naar school wilde en een nieuwe passie wilde vinden. Hij sloot zich aan bij de eerste groep LEAP-studenten en werd in 2002 programmadirecteur.

Claire Sheridan richtte LEAP op in 1999. Een jazzdanseres die 'vroegtijdig met pensioen moest gaan vanwege blessures'. Sheridan gaf les aan het St. Mary's College (SMC) - een privé-universiteit voor vrije kunsten in Moraga, Californië - toen ze de inspiratie voor LEAP kreeg. . In samenwerking met de afdeling Performing Arts van SMC en de School of Extended Education leidde Sheridan het danserspecifieke programma, dat 'parallel liep' met de 4-jarige Bachelor of Arts and Performing Arts van de universiteit.

bob waren kostuums

Het doel van LEAP is “om het voor een huidige of voormalige professionele danser mogelijk te maken om toegang te krijgen tot hoger onderwijs. En zo het vertrouwen en de zekerheid krijgen om over te stappen naar nieuwe carrières. ” Over het algemeen 'gaan dansers niet naar de universiteit omdat ze het druk hebben met dansen'. LEAP biedt dansers de flexibiliteit, toegankelijkheid en betaalbaarheid die traditionele hogescholen niet bieden, zodat ze een diploma kunnen behalen in combinatie met hun uitvoerende carrière of na hun pensionering.

gerry hubbarth

LEAP-student Damian Smith. Foto door Erik Tomasson

Hoe LEAP werkt

'Wat LEAP zo succesvol maakt, is het aantal studiepunten dat studenten kunnen krijgen voor eerdere ervaring, inclusief professionele ervaring', legt Baird uit. LEAP-studenten kunnen tot een jaar studiepunten verdienen voor professionele danservaring. 'Omdat LEAP-studenten volwassen lerenden zijn, hebben ze ook extra levenservaring ... er zijn manieren om voor krediet te schrijven.' Studenten kunnen nog eens 30 studiepunten verdienen door Experiential Learning Papers te schrijven. 'LEAP-studenten kunnen tot de helft van hun studiepunten halen door te hebben gedanst en geleefd' - dansers versnellen door het programma.

De kern van LEAP wordt gevormd door het 'kerncurriculum van academische cursussen vrije kunsten [gebracht] aan de dansers', voegt Baird eraan toe. Deze cursussen zijn vergelijkbaar met wat studenten op de campus volgen en worden aangeboden in hotelconferentiezalen op avonden die voor dansers handig zijn om bij te wonen. Dansers volgen 10 kerncursussen om hun BA in Liberal Studies te behalen. Een ander voordeel van LEAP is dat de studierichting “voor elke student kan worden geïndividualiseerd”, zegt Baird. Een student kan zijn of haar academische pad afstemmen op hun toekomstige professionele interesses, zoals zaken, medische velden of journalistiek.

Bovendien maakt SMC het programma zuinig voor dansers met een laag inkomen. Een traditionele SMC-undergrad betaalt $ 38.000 per jaar voor een 4-jarig programma, terwijl LEAP-studenten $ 24.000 betalen voor het hele programma. Tegen een fractie van de kosten krijgen dansers onderwijs van een van de beste particuliere hogescholen van het land. (SMC gerangschikt 172 voor het beste algemene undergraduate-programma in Forbes Magazine's Top 650 American Colleges.)

Het heden en de toekomst van LEAP

Het LEAP-programma is ontstaan in San Francisco en breidde zich in 2004 uit naar Los Angeles. Drie jaar later kwam LEAP naar NYC. Baird had het programma aan de oostkust altijd voor ogen, maar zegt: 'we wilden het eerst op de weg proberen voordat we er helemaal mee cross-country gingen.' Tussen de drie steden heeft LEAP meer dan 400 studenten en een staf van 30 plus instructeurs.

project 7 dans

Baird speelt een grote rol in het heden en de toekomst van het programma, “van strategische visie op het programma, groei, fondsenwerving, toezicht houden op administratie en operaties. Ik doe al het academische advies voor studenten uit New York en Los Angeles ”, zegt hij over zijn taken als programmadirecteur. Gelukkig hoeft hij het niet alleen te doen en heeft hij een staf van mensen die bekend zijn met de structuur en complexiteit van LEAP. Iedereen die momenteel voor LEAP werkt, is een voormalig danseres en afgestudeerd aan het programma. 'Als we het allemaal hebben meegemaakt, weten we wat studenten nodig hebben en hoe we ze kunnen adviseren.'

Het programma blijft groeien. In het najaar van 2012 zal LEAP beschikbaar zijn voor dansers in Las Vegas. En dat is nog maar het begin. 'Andere steden vragen erom', zegt Baird. Enkele van deze steden zijn Chicago, Washington DC en Miami. Zolang er 'een relatief levendige dansgemeenschap in de stad' is, kan LEAP 'werken'. Baird wil de uitbreiding echter binnen de perken houden. 'We groeien langzaam, zodat we altijd de een-op-een-aandacht kunnen geven die volgens mij zo geweldig is voor het succes van de studenten' en de faculteit niet 'overbelasten'.

Uiteindelijk vindt Baird het spannend om te zien dat de dansgemeenschap hoger onderwijs omarmt. Onderwijs stelt dansers in staat 'meer in de kunst te brengen' en opgewonden, niet 'bang' te zijn voor hun overgang. 'Het beste cadeau dat LEAP kan geven, zijn die laatste jaren van een danscarrière, wanneer de danser ervan kan genieten wetende dat, 'hé, ik heb iets anders [om naar uit te kijken]' - vandaar, dansers krachtiger maken en de beslissing over wanneer ze moeten overstappen in hun handen.