Courtney Celeste Spears en Darrell G. Moultrie in repetitie voor 'Ounce of Faith'. Foto door Nicole Tintle. Een tendu is een tendu, een jeté is een jeté en een pirouette is een pirouette. Wanneer gaat beweging verder om kunst te worden? Wanneer overstijgt een danser de stappen om echt een artiest te zijn? Darrell Grand Moultrie geeft echt les en maakt danskunst met dit bewustzijn dat danskunst meer is dan alleen beweging(hoe mooi het ook mag zijn). Hij toont en vertelt dat het te vinden is in elke choreograaf en elke danser die dat ding vindt dat uniek is van hen , door hoger te reiken en te kijken, en dat dan tot leven te brengen.
Darrell Grand Moultrie. Foto door Franklin Thompson.
Mary Claire King Broadway
Dance Informaspreekt met Moultrie over zijn aanstaande première in Lincoln Center met Alvin Ailey American Dance Theatre (AAADT), zijn eclectische leven in danskunst en hoe het allemaal begon met iemand die 'een greintje vertrouwen' in hem had. Moultrie groeide op in Harlem, in 'de projecten', zegt hij. Hij stelt dat hoewel er geweld is in de binnenstad, er ook 'zoveel liefde' is - en dat wordt maar al te vaak vergeten. Hij beschrijft dat hij tegenwoordig teruggaat naar zijn oude buurt en mensen dingen zeggen als: 'Doe je nog steeds dat dansgedoe? Blijf het doen!' Moultrie gelooft dat 'ze misschien niet begrijpen wat [ik] doe, maar ze kunnen het waarderen.'
Deze liefde in de binnenstad is misschien wel de kiem van wat hij werd als kunstenaar.Hij beschrijft hoe toen hij in de derde klas zat, een leraar, Gwendolyn McLoud, iets in hem zag en hem een ongebruikelijk contract liet tekenen. De voorwaarden van de overeenkomst waren dat als Moultrie al het mogelijke zou doen en alles zou doen wat hij kon verwachten: goede cijfers halen op school, altijd op tijd komen opdagen, water drinken, gezonde voedingskeuzes maken, wegblijven van middelen en dergelijke - deze leraar zou betalen voor alles wat hij nodig zou kunnen hebben om in de kunsten te trainen (uitrusting, lessen, reiskosten en meer). 'We hielden allebei onze kant van de afspraak', zegt Moultrie met een lachje.
Jeroboam Bozeman en Darrell G. Moultrie in repetitie voor ‘Ounce of Faith’. Foto door Nicole Tintle.
Na een opleiding aan de Fiorello H. LaGuardia High School of Music & Art and Performing Arts, en aan The Juilliard School, heeft Moultrie het ene choreografische krediet en de eer na het andere verzameld. Het lijkt erop dat hij het bijna allemaal heeft gedaan - van choreografie voor Beyoncé tot opera en muziektheater tot concertdans. Hij houdt van het idee van eclecticisme, van ervaring en vaardigheden in verschillende stijlen. 'Het houdt je fris', gelooft hij, 'omdat je brein niet vast kan komen te zitten in één manier van leren.' Hij genoot vooral van het choreograferen van een opera in Spanje (met behulp van flamencobewegingsvocabulaire), het werken met balletten en het werken met universiteitsstudenten, deelt hij. Nu werkt hij momenteel aan het iconische AAADT Moultrie zag het gezelschap 31 jaar geleden voor het eerst optreden en het inspireerde hem om choreograaf te worden. Om een wereldpremière te maken voor het bedrijf voelt nu 'onwerkelijk'. Ik ben overweldigd ', zegt hij.
Het werk, dat deel uitmaakt van het Lincoln Center-programma dat van 12 tot 16 juni wordt gepresenteerd, heeft de titel Een ons van geloof Het gaat over de kracht van 'iemand die een greintje vertrouwen in je neemt, zoals iemand dat voor mij deed', deelt hij. 'Het stuk is een manier om [die leraar] op een abstracte manier te eren, maar ook om het publiek bij die ervaring te betrekken.' Hij noemt dit eren, en het delen van dit idee dat iemand die je investeert ongelooflijk machtig is, de 'giveback'.
“Ik wil een voorbeeld zijn van wat er kan gebeuren als jij stel kinderen bloot aan kunst , en als je echt in iemand investeert, ”zegt Moultrie.
Moultrie beschrijft een stukje van zijn proces om het werk te maken. Hij heeft eerder met ongeveer 75 procent van de dansers gewerkt en daarom niet met 25 procent van hen, deelt hij. Op het moment dat ik met Dance Informa spreek, had hij twee dagen gerepeteerd om het werk te maken. Deze eerste dagen waren om met de dansers aan de slag te gaan om te zien hoe ze met elkaar samenwerken - wie bijvoorbeeld goed bij wie past. Op de derde dag was het tijd om te beginnen met het zetten van werk. 'In deze korte tijd moet je er echt in springen en het werk maken', zegt hij.
Darrell G. Moultrie. Foto door Mark Stanley.
Bij een recente talkback vroeg iemand hem of hij met beweging in de repetitie komt, of dat hij wacht tot de dansers voor zich staan om een choreografie te maken. 'Ik wacht absoluut op de dansers, want ze hebben allemaal iets unieks te bieden', stelt hij. In groepswerk streeft hij naar “collectieve vrijheid”, waarbij de dansers samen zijn (in zuivere unisono timing, waar bedoeld bijvoorbeeld) maar elk bewegen en ademen als hun eigen persoon en artiest. Hij zegt dat hij dansers begeleidt om op te treden met een “gevoel van verlatenheid, om te laten zien in plaats van het publiek te vertellen wat ze moeten zien. Blijf open als kunstenaar, en choreografen zullen dat zien, en dat is iets dat ze kunnen verfijnen. '
Moultrie gaf op 9 mei een workshop bij Ailey Extension, waarin deze benadering om het beste in elke danser naar boven te halen centraal stond. Van de warming-up tot de slotdiscussie benadrukte Moultrie het toevoegen van de eigen kleur aan de beweging - daarbij de stappen zetten en ze danskunst maken. In een zin van abstract gebaar, bijvoorbeeld, zou hij zeggen: 'Maak er je eigen taal van.' Hij spoorde dansers aan om hun visie (zowel letterlijk als figuurlijk) uit te breiden, verder te reiken en altijd te geloven in wat ze doen. Moultrie beschreef het liefdevol werken met kinderen, ze uitdagen maar ze enorme liefde tonen. Om dit te illustreren, was er een 13-jarige danseres in de werkplaats die hij aanspoorde om niet voor de tweede keer te laat te komen. 'We moeten je voorbereiden op de wereld,' zei Moultrie met een grinnik die die mix van liefde en hoge verwachtingen liet zien. Met betrekking tot deze begeleiding van jonge mensen beweert Moultrie dat hij 'een stempel op hun leven wil hebben'.
Achter de schermen van Darrell G. Moultrie’s ‘Ounce of Faith’. Foto door Nicole Tintle.
Jayne Posner
Nu Moultrie een werk op AAADT heeft neergezet, wat is de volgende stap? Hij wil blijven werken met nieuwe dansers en nieuwe gezelschappen. Hij wil 'zijn tanden zetten' in meer experimenteel werk, 'daar meer in duiken, dat soort verhalen vertellen'. Hij zou ook graag televisie en film regisseren, omdat hij het erg leuk vindt om met acteurs te werken, zegt hij. Hij wil verschillende stijlen blijven ontdekken en zijn werk eclectisch houden. Hij legt uit hoeveel mensen over zijn carrière zullen lezen en 'rechtstreeks naar Beyoncé gaan', maar hij zou het geweldig vinden als bijvoorbeeld een Afro-Amerikaanse jongen in de binnenstad liever zou zeggen: 'Heb je opera gedaan?' en denk dat dat cool en mogelijk is om te bereiken.
Als hij met die jongen zou kunnen praten, of met iemand die droomt om het soort dingen te doen dat hij doet, zegt hij dat hij ze zou zeggen 'je visie verder te laten gaan dan de hardheid van je realiteit. Je bent niet wat er om je heen is, het is niet alles wat je bent, maar ren er niet voor weg. ' Na een tijdje, met vreugde in zijn stem, voegt hij eraan toe: 'en vergeet de liefde niet!' Als hij er nu op terugkijkt, herkent hij alles wat hij heeft gedaan en ervaren als kunstenaar, en alle steun die hij heeft gehad. 'Er is echt een dorp voor nodig, plus die ene persoon die dat grammetje van vertrouwen in je stelt', vertelt hij.
Het seizoen van het Alvin Ailey American Dance Theatre in Lincoln Center loopt van 12-16 juni. Bezoek voor tickets en meer informatie www.alvinailey.org/engagement/lincoln-center
Door Kathryn Boland van Dans informeert.
aanbevolen voor jou
