Ellie Caulkins Opera House, Denver, CO
5 oktober 2013
dans dagboek
Door Jane Elliot.
Op een heldere oktoberavond in Denver opende Colorado Ballet zijn seizoen 2013-14 met het typische romantische ballet Giselle Een royale menigte van enthousiaste balletfanaten vulde het Ellie Caulkins Opera House voor de uitvoering op zaterdagavond.
Oorspronkelijk gechoreografeerd voor The Paris Opera Ballet in 1841, is het een ballet met een immense historische betekenis en verbindt het vele elementen van ballettradities met elkaar: een door ellende verwekt liefdesverhaal, een witte tutu's, een corps de ballet dat verenigde bewegingen uitvoert en doorbraak omleidingen de virtuoze vaardigheden van de dansers.
Voor de balletomane, Giselle, en andere lange klassiekers, kunnen nog steeds de geest, het hart en de ziel bezighouden. Maar voor een veel breder publiek van de 21ste eeuw roept het wel een brandende vraag op in een kunstvorm die voortdurend vecht voor financiering en kaartverkoop - wat is de relevantie van romantische en klassieke balletten in een hedendaagse samenleving?
Of het nu opzettelijk is of niet, door de simpele handeling van het opzetten van deze beproefde klassieker, opende Colorado Ballet deze dialoog. De slimme reclamecampagne van het gezelschap - waarbij dansers in een niet-dansende setting onder de aandacht worden gebracht met de slogan 'Lifts you out of alledaagse' - laat een innovatieve kant van het gezelschap zien. Dus hoe ziet dit kruispunt van innovatie en een eerbetoon aan de geschiedenis eruit?
Colorado Ballet pakte deze vraag aan en presenteerde een zeer traditionele interpretatie van Giselle voor een nogal diverse menigte - het bereik in leeftijd en demografie was breed. Met kostuums en decors van American Ballet Theatre was de productie visueel aantrekkelijk. Het verhaal verliep goed en de dansers zagen er comfortabel en zelfverzekerd uit in het klassieke rijk.
Toen ze in de titelrol stapte, legde de kleine Sharon Wehner echt de verleidelijke onschuld van haar personage vast in Act I. Coy, maar nieuwsgierig had ze een levendige, jeugdige kwaliteit voor haar boerendansen. Haar Albrecht, gedanst door Viacheslav Buchkovskiy, paste bij haar jeugdige uitbundigheid.
Donald Henry Gaskins citaten
Hoewel ze charmant was als een liefdeszieke boer, voelde het alsof Wehners gekke scène ontbrak. Een hunkerde naar meer waanzin en wanhoop. Haar verlegen gedrag was vergelijkbaar, maar haar door liefde gedreven waanzin was te beheerst.
Wehner toonde wel degelijk gratie en controle in de beroemde witte akte, of tweede akte, van het ballet. Net als Maria Mosina als Myrtha, wiens ballon in haar grande allegro-werk indrukwekkend was - de weinige tekortkomingen van Mosina waren in haar blik, waar ze zich vaak op het publiek concentreerde met een zwoele uitdrukking die in strijd was met haar kwaadaardige persoonlijkheid. Terwijl vaste partners in Act I, stuitten Wehner en Buchkovsky op enkele problemen in hun Act II pas de deux. Beide hebben een verbluffende lijn en elegantie, maar bij het dansen in samenwerkende sequenties leek geen van beide zo zelfverzekerd.
De echte sterren van Act II waren de leden van het corps de ballet, een gevolg van Willis die verdoemd was om voor een eeuwigheid te lijden van gebroken harten. Ze zoeken wraak op elke man die hun rijk binnentreedt en dwingen de gedoemde persoon tot zijn dood te dansen. Dit was het lot van Hilarian (Christopher Ellis) en bedoeld als dat van Albrecht (Buchkovskiy), maar Giselle (Wehner) onderschept de wraakzuchtige achtervolging van de geesten.
Onder leiding van Monya (Asuka Saski) en Zulma (Shelby Dryer), twee zeer getalenteerde dansers, was het ensemble verbluffend - dit was vooral het geval in de beroemde sequentie van arabesk chugs. Ook orkest en chef-dirigent Adam Flatt verdienen een tip van de hoed, want de muziek werd briljant gespeeld en versterkte het drama van het ballet.
De avond bewees dat de grote klassiekers nog steeds emoties oproepen en resoneren met een hedendaags publiek. Zodra de gordijnen dichtgingen, stond het publiek op om zijn waardering voor de voorstelling en artiesten te tonen.
christopher wheeldon alice in wonderland
Misschien een ballet zoals Giselle biedt geen commentaar op een moderne samenleving. Het zorgt echter wel voor ontsnapping uit het dagelijks leven, dat een essentieel onderdeel van kunst is. De grote klassiekers geven toeschouwers de mogelijkheid om tegenspoed en het alledaagse dat mensen kan drukken te overstijgen. Bovendien, terwijl nieuwe kunstenaars deze iconische rollen op zich nemen, blazen ze deze nieuw leven in en zetten ze de evolutie van de kunstvorm voort. Terwijl er nieuw werk wordt gemaakt, hopen we dat het ‘oude’ werk er is om te blijven.
Foto: Maria Mosina in Giselle. Foto door Rosalie O'Connor Photography.
