Adrianna Hicks (Celie) en de Noord-Amerikaanse tourcast van 'The Color Purple'. Foto door Matthew Murphy. Fox Theater, Atlanta, Georgia.
24 oktober 2017.
Carla R. Stewart (Shug Avery) en de Noord-Amerikaanse tourcast van ‘The Color Purple’. Foto door Matthew Murphy.
De kleur paars , een krachtige Tony Award-winnende Broadway-musical gebaseerd op de roman van Alice Waters, speelt zich af op het platteland van Georgia, 1910-1940, maar de Nationale Tour van de nieuwe opwekking voelt vandaag nog even fris en aangrijpend als altijd. Op dinsdag 24 oktober bracht de cast het huis naar beneden terwijl ze speelden voor wat voelde als een thuispubliek in Atlanta, Georgia. Het publiek voelde zich evenzeer een deel van de voorstelling als de acteurs met regelmatige uitbarstingen van gelach, naar adem happen en bevestigende uitbarstingen van 'oh ja'. Aan het einde sprongen ze overeind voor een juichende, schreeuwende, zuidelijke staande ovatie.
Dit historische verhaal is pijnlijk maar krachtig relevant in het geladen culturele klimaat van vandaag. Het is in wezen een verhaal over de kracht en kracht van vrouwen. Adrianna Hicks, die het hoofdpersonage Celie speelde, gaf een genuanceerd, teder en briljant geloofwaardig optreden van het misbruikte en stemloze meisje dat uitgroeide tot een sterke vrouw die haar onafhankelijkheid moet vinden. Terwijl haar afsluitende optreden van 'I’m Here' het publiek aan het juichen bracht, was het haar duet van 'What about Love' met de getalenteerde Carla Stewart als Shug dat je hart brak.
Carrie Compere (Sofia) en de Noord-Amerikaanse tourcast van ‘The Color Purple’. Foto door Matthew Murphy.
De opvallende artiest van de avond, onder een spectaculair getalenteerde cast, was Carrie Compere als Sofia. Haar krachtige rauwe emotie in het nummer 'Hell No' resoneerde tot op de achterste rij en leek de collectieve woede los te laten van alle vrouwen door de eeuwen heen die wilden vechten tegen vrouwenhaat, misbruik en discriminatie. Ondanks het aanpakken van enkele donkere thema's, is dit een prachtig verhaal van hoop, liefde en veel gelach. Het ensemble schitterde in de pittige en vrolijke liedjes 'Shug Avery Comin’ to Town 'en' Miss Celie’s Pants '.
De minimalistische decors worden vakkundig gemanipuleerd door de cast en laten het verhaal centraal staan. De aardetinten maken plaats voor de felle kleuren van de eindkostuums om vooral te knallen, wat de onstuitbare vreugde van de menselijke ervaring vertegenwoordigt. Het enige probleem met deze uitvoering was dat het in het begin moeilijk was om de artiesten te horen vanwege een mogelijk probleem met het geluidssysteem.
Adrianna Hicks (Celie) en de Noord-Amerikaanse tourcast van ‘The Color Purple’. Foto door Matthew Murphy.
Zelfs met een cast van getalenteerde mannelijke artiesten, leek de uitvoering van de mannen in het niet bij de vrouwen van deze productie. Gavin Gregory die Mister speelde, was de duidelijke uitzondering. Hij bracht het naar huis in het nummer 'Celie’s Curse'. Herinner ons eraan dat hoewel misbruik een cyclus van pijn kan bestendigen, het iemands leven niet hoeft te definiëren.
De kleur paars is een verhaal van hoop en verlossing en herinnert ons eraan dat door actie verandering komt.
Door Emily Harrison van Dans informeert.
