Door Kathleen Wessel.
Leraren, denk eens aan de laatste keer dat iemand je vroeg: 'Wat is moderne dans?' Je antwoord was waarschijnlijk niet gemakkelijk, omdat de meeste mensen - zelfs degenen die het lesgeven - deze steeds veranderende kunstvorm niet nauwkeurig kunnen omschrijven. Op een keer hoorde ik een toeschouwer aan haar metgezel uitleggen tijdens een dansconcert met gemengd repertoire: 'Als hun voeten puntig zijn, is het ballet. Als ze flexibel zijn, is het modern. ' Was het onderscheid maar zo eenvoudig.
We kunnen gemakkelijk een definitie identificeren (en er zijn er veel) die ofwel te smal of helemaal verkeerd is. 'Vrij stromend', 'minder streng of veeleisend dan ballet', 'emotioneel expressief', 'interpretatief': alles kan onvolledig of onnauwkeurig worden aangetoond door historische en actuele voorbeelden op te roepen. Iedereen die een slopende vloeropwarming heeft overleefd, gebaseerd op de leer van de legendarische choreografe Martha Graham, weet dat ‘vrij stromend’ en ‘losjes’ geen deel uitmaakten van haar vocabulaire. En je zou kunnen stellen dat de zeer specifieke choreografie van wijlen Merce Cunningham, een pionier van de avant-garde, postmoderne dansbeweging, in feite meer streng dan ballet. In overeenstemming met de artistieke trends van zijn tijd, was het zeker niet de bedoeling van Cunningham dat zijn werk een emotie uitdrukte of een verhaal vertolkt door middel van beweging.
Bij elke bocht komen we een beweging of choreografische stijl tegen die conventies tart en onze definitie van moderne dans uitdaagt. Sommige docenten schetsen een verschil tussen 'moderne' en 'hedendaagse' dans in de veronderstelling dat 'modern' verwijst naar technieken uit het verleden, terwijl 'hedendaagse' choreografie actueler is. Beide termen, omdat ze synoniem en even onopvallend zijn, slagen er niet in deze mysterieuze kunstvorm te categoriseren.
Dit roept de voor de hand liggende vraag op: hoe communiceren we als docenten effectief de idealen, de juiste technieken en filosofieën van een artistiek genre als we het niet kunnen definiëren? Voor een mogelijk antwoord wenden we ons tot degenen die hun eigen definities hebben opgesteld en een bewegingstaal of specifieke techniek hebben gecreëerd die hun choreografische stijl aandrijft. In plaats van deze vormveranderende kunstvorm te categoriseren, kunnen we de vele tradities - zowel historisch als actueel - bestuderen en onderwijzen die haar blijven herdefiniëren.
amanda cerny vriendje
Hier zijn een paar pioniers uit het verleden en heden die de weg hebben geëffend voor het rijk gevarieerde landschap van de dans van de 21e eeuw. Praat over deze legendarische figuren in de klas. Misschien inspireren ze een jonge student om op een dag zijn of haar eigen bewegingstaal te creëren.
Katherine Crockett, hoofddanseres van Martha Graham Dance Company in ‘Cave of the Heart’. Foto © Albert Watson, 2010
Martha Grahams contractie en loslaten
Praat met leerlingen over Grahams focus op de kern. Met de integratie van Pilates en de nadruk op kernkracht in veel van de huidige dansstudio's, zouden studenten al een beetje kernbewustzijn moeten hebben en in staat moeten zijn om dit te isoleren. Oefen ademhalingsoefeningen die studenten aanmoedigen om hun kernspieren in te trekken of te 'samentrekken' en ze vervolgens 'los te laten'. Bespreek Grahams overtuiging dat de kern ook het emotionele centrum van het lichaam is. Haar beroemde filosofie 'beweging liegt nooit' kan resoneren met studenten die aan uitvoeringstechniek werken.
isobel yeung leeftijd
Doris Humphrey’s Fall and Recovery en Jose Limons Breath and Weight
Studenten zijn misschien geïnteresseerd om te weten dat deze twee legendarische choreografen samenwerkten - Humphrey als artistiek directeur van Limons gezelschap van 1946 tot 1958 - en samenwerkten om een unieke esthetische kwaliteit te creëren. Veel studenten hebben waarschijnlijk de termen 'geaard' en 'gewogen' gehoord om moderne dans te beschrijven. Humphrey en Limon waren pioniers in hun poging om deze hoedanigheden bij te brengen. Torso of 'drop' -schommels zijn klassieke voorbeelden van Humphrey's val- en hersteltechniek. Laat de leerlingen aan dit concept werken door de ademhaling te benadrukken, terwijl ze een beweging uitvoeren met een element van ophanging, zoals zwaaien met de benen of op de grond vallen.
Atlanta Ballet met ‘Minus 16’ van Ohad Naharin. Foto door C. McCullers
De Gaga-techniek van Ohad Naharin
De Israëlische choreograaf Ohad Naharin ontwikkelde, en blijft zich ontwikkelen, deze improvisatietechniek als een manier voor dansers om hun zelfbewustzijn te verliezen en te bewegen zonder fysieke of psychologische remmingen. Om enkele concepten uit Gaga in de klas op te nemen, leid een gestructureerde improvisatie en moedig leerlingen aan om aandacht te besteden aan fysieke sensaties in plaats van hoe een beweging eruit zou moeten zien. Vraag de leerlingen om 'op water te drijven' of laat hun 'ruggengraat een slang worden'. En bedek de spiegel! Naharin zegt dat spiegels 'de ziel bederven en voorkomen dat je in contact komt met de elementen en multidimensionale bewegingen en abstract denken.' Hij adviseert dansers: “Weet altijd waar je bent zonder naar jezelf te kijken. Dans gaat over sensaties, niet over jezelf. ' Vertel de leerlingen, terwijl ze aan het improviseren zijn, om 'naar alle kanten van de kamer op te treden'. Ze zullen het zelfvertrouwen krijgen om vollediger te bewegen in de driedimensionale ruimte.
hayoung choi leeftijd
De maker van Countertechnique, de Nederlandse choreograaf Anouk van Dijk. Foto door Silvia Sztankovits
Anouk Van Dijk’s Countertechnique
Dit is een nieuw bewegingssysteem ontwikkeld door de Nederlandse choreografe Anouk van Dijk dat de nadruk legt op oppositionele en continue beweging. Van Dijk zegt dat de theorie achter Countertechniek simpel is: 'Als je in beweging bent, heeft je beweging richting.' En beweging in de ene richting vereist beweging in de tegenovergestelde richting. Laat de leerlingen, terwijl ze aan een bekende zin werken, niet de primaire bewegingen identificeren, maar de tegengestelde acties of lichaamsdelen. Laat ze zich bijvoorbeeld concentreren op het verlengen van hun torso in plaats van na te denken over de hoogte van een arabesk. Door energie en focus naar tegengestelde bewegingen te sturen, kunnen studenten een 'steeds veranderende dynamische balans' creëren en met explosieve kracht door de ruimte bewegen.
YouTube is een geweldige bron om voorbeelden van deze en andere technieken te bekijken. Nadat u een klas heeft gegeven die zich richt op historische of actuele figuren in de moderne dans, moedigt u de leerlingen aan om samen als een groep video's op te zoeken of clips te bekijken. Laat de leerlingen, in plaats van zich te concentreren op de choreografie, letten op de bewegingskwaliteiten - de hoe liever dan de wat Moderne dans wordt gedefinieerd en voortdurend opnieuw gedefinieerd door degenen die zijn taal creëren. De volgende generatie dansers kennis laten maken met het gesprek is de beste manier om het gesprek gaande te houden.
aanbevolen voor jou
