Sollicitatiegesprekken

Door Deborah Searle.

Dee Caspary is een creatieve ziel met een passie voor choreografie en muziek. Onlangs bekend van zijn werk aan Dus jij denkt dat je kunt dansen , Dee choreografeerde en was directeur van Staging voor de tournee van Justin Timberlake in 2007. Hij heeft een lange lijst van podium-, film- en commerciële credits als zowel performer als choreograaf en gebruikte zijn expertise de afgelopen maand om het Nvitational dance festival in Los Angeles artistiek te leiden. 18 dagen van inspirerende, bomvolle dans- en muziekoptredens in het historische El Portal Theatre, de inaugurele Nvitational was een evenement dat alle dansliefhebbers moeten bijwonen. Dance Informa sponsorde het festival, woonde veel van de optredens bij en ging met Dee zitten om zijn visie op het festival en zijn carrière te bespreken.

Wat was uw visie achter de Nvitational?
Mijn visie was om choreografen de kans te geven in Los Angeles om een werk op een theatraal podium te laten zien. Om choreografen een intieme omgeving te geven zodat ze kunnen creëren wat ze maar willen op een mooi podium.

Hoe werd het festival ontvangen?
Ik heb het gevoel dat er veel choreografen waren die het heel goed deden. Ik denk dat het een paar jaar duurt, als je niet gewend bent om theatrale werken in een theatrale omgeving te doen, om te beseffen wat voor kansen je kunt creëren. Ik denk dat de choreografen geweldig werk hebben geleverd en ik denk dat het elk jaar beter zal worden omdat mensen zullen zien wat anderen in die omgeving doen.

Vertel ons over je dansachtergrond
Ik ben opgegroeid in een dansstudio genaamd Studio C, gerund door mijn ouders. De letter C stond voor onze achternaam ‘Caspary’. Ik was altijd omringd door dans, met mijn oudere zus en oudere broer allebei professionele dansers. Ik hield meer van sport toen ik opgroeide, maar ik hield wel van dansen. Ik heb nooit echt een danser willen worden. Ik hield van muziek. Wat ervoor zorgde dat ik choreograaf werd, was muziek en een ander soort element toevoegen aan hedendaags of lyrisch (zoals het toen heette). Ik ben opgegroeid in de wedstrijdwereld. Ik was niet zo bekend met de concertwereld of de moderne wereld. Wonend aan de westkust hebben we daar niet al te veel van gezien. Mijn stijl is niets in het bijzonder, het verandert met wat ik in mijn werk stop, waarvan ik denk dat het allemaal wordt aangedreven door de muziek - hoe je hoort, wat je hoort, wat je probeert te spreken, wat je probeert te vertalen in een voorstelling.

Dus waren je ouders dansers?
Mijn ouders waren gewoon de zakelijke kant ervan. Mijn moeder en vader kunnen niet dansen - we zouden niet toestaan dat ze [lacht]. Ze zagen net iets in mijn zus toen ze nog heel jong was. Ze had veel leraren die haar vertelden dat ze iets serieuzers moest doen dan danswedstrijden. Dus mama begon mijn zus naar LA te brengen. Ze volgde les in LA toen ze 11 of 12 jaar oud was. Ik denk dat je toen 15 of 16 jaar oud moest zijn. Ze lieten haar toe in de lessen omdat ze een opmerkelijke danseres was. Ze was prachtig.

Aan welke projecten werk je momenteel?
Op dit moment werk ik in mijn hoofd aan de Nvitational van volgend seizoen en geef ik veel les. Ik ga in de eerste week van september een week in het buitenland lesgeven. Ik doe ook veel dans intensives en andere festivals - lesgeven en spreken op seminars. Ik probeer ook gewoon het vuur in mezelf weer aan te steken voor het maken van nieuwe werken dit seizoen en voor alle kansen die op mijn pad komen. In de herfst beginnen veel dingen op te pikken, dus ik zal niet vaak in LA zijn. Maar ik zal de komende maand in het hele land en in Canada en Italië zijn.

Wat zoek je in een danseres?
Ik zoek duidelijkheid in een danseres, iemand die heel bewust is van zijn lichaam en dat kun je echt zien. En het allerbelangrijkste: iemand die muzikaal is, iemand die echt tegelijkertijd kan zien en luisteren. Ik denk dat veel dansers en choreografen geweldige bewegingen en geweldige passen hebben, maar er is echt een getalenteerd persoon voor nodig om de bewegingen van de choreografie een beetje van zichzelf te laten nabootsen en bewust te zijn. Ik denk dat bewust zijn zich ook vertaalt in het luisteren naar de muziek. Je kunt die dansers vertellen die echt horen, voelen en luisteren.

Hoe was het om met hem samen te werken als choreograaf en regisseur van enscenering voor Justin Timberlake's FutureSex / LoveShow-tour?
Justin is een pro. Het werken met Justin aan die tour was zo motiverend omdat Justin tijdens de pauzes op de drums zat te spelen of op het keyboard om dingen te doen. Je zou gewoon kunnen zeggen dat de man het begrijpt en hij begrijpt zijn kans. Je kunt zien dat de man extreem hard werkt. Hij is zo getalenteerd omdat hij in zijn vak werkt. Je krijgt het gevoel dat iedereen geweldig wil zijn, want dat is hij, als je met hem in die werkomgeving bent. Hoe professioneel hij ook is, hij is ook gewoon een goede kerel.

Wat was het hoogtepunt van je carrière?
Werken met Justin Timberlake was een hoogtepunt. Om zo'n baan te krijgen was echt geweldig vanwege wat ik te zien kreeg en wat ik heb geleerd.

Toen ik jong was, deed ik veel dingen. Ik was op Kid’s Incorporated als danseres en ik danste met Paula Abdul op een paar van haar video's toen ik 12 jaar oud was. Als kind denk ik niet dat ik echt waardeerde wat die high was of de achtbaan die het was. Ik toerde mee New Kids On The Block toen ik jong was. Dat was ongeveer het laatste wat ik deed. Ik herinner me dat ik dacht ‘wauw, wordt het nog beter dan dit?’ Ik weet dat dat heel bijzonder was toen ik een kind was.

Wat een choreograaf betreft, ik heb SYTYCD en de kans die het geeft om duetten te doen echt omarmd. Ik hou ervan. Maar het hoogtepunt voor mij was toen ik mijn eigen shows deed in het El Portal Theatre. Ik werkte met dansers en creëerde mijn eigen projecten en dat is opnieuw waarom de Nvitational zo belangrijk voor me is. Ik herinner me hoe vervullend het was en hoe geweldig het proces was. Tegenwoordig kunnen mensen de huur of de arbeid niet betalen of willen ze ze niet betalen om een show op te zetten. Niemand doet meer gewoon zijn eigen shows, of zo vaak als vroeger. Mijn eigen shows doen was geweldig voor mij in mijn carrière en een geweldige tijd om creatief te zijn. Het was werkelijk opmerkelijk.

Wat zijn uw toekomstige doelen en dromen?
Ik wil zeker ooit regisseren. Ik wil de zichtbeweging sturen. Ik weet niet wat dat inhoudt of of dat meer in de trant van video's of korte films is, maar ik wil meer verhalen vertellen met muziek. Ik denk dat veel muzikanten niet beseffen hoe invloedrijk muziek is in de danswereld. Sinds MTV naar de realiteitskant ging en minder muziekvideo's vertoont, is het teleurstellend. Het zou heel gaaf zijn om muziekvideo's terug te zien komen. Ik zou graag regisseren en samenwerken met artiesten. Toen ik dit jaar het gloeilampstuk voor SYTYCD deed, gebruikte ik een nummer met de naam Huid en botten door Dave Roch. Sinds ik het in de show heb gebruikt, staat het nu overal in de Verenigde Staten op iTunes. Dave mailde me en zei: ‘Ik weet niet of jij degene bent die je moet bedanken, maar nu komen mijn spullen naar de Verenigde Staten’. Ik had zoiets van ‘laten we het naar een ander niveau tillen, laten we een video maken’. Dus dat is wat ik wil doen. Ik wil meer in contact komen met artiesten en dingen doen die heel bijzonder en anders zijn.