'Freddie wordt verliefd'. Foto door Curtis Brown. Het Joyce Theatre, New York, NY.
23 juli 2019.
Freddie wordt verliefd , een dansverhaal gepresenteerd door The Joyce Theatre Foundation in samenwerking met Break the Floor Productions, werd geregisseerd en gechoreografeerd door Al Blackstone en gespeeld in The Joyce Theatre van 23 juli tot 4 augustus. Het heeft een cast van 16 leden met Matt Doyle ( Het Boek van Mormon ) en Melanie Moore ( Dus jij denkt dat je kunt dansen
Er zijn veel kleine rekwisieten die het verhaal van Freddie wordt verliefd , en de meest symbolische hiervan is een ouderwetse boom-box, waarop wordt 'geklikt' om de show te starten. Zijn constante terugkeer geeft de indruk van een mixtape - een die iemand (misschien zijn beste vriendin) voor de hoofdrolspeler heeft gemaakt om de verschillende periodes van zijn leven te symboliseren die tijdens de show worden weergegeven.
ballet moeder
‘Freddie wordt verliefd’. Foto door Justin Chao.
Andere rekwisieten zijn een symbolische rode ballon, een papegaaienpop en een mini-Eiffeltoren, maar de slimste rekwisieten in de show zijn misschien wel de zwarte schoolborddozen die voortdurend worden herschikt en beschreven om schijnbaar talloze sets te vertegenwoordigen: een woonkamer (the go- naar een arrangement dat een Central Perk-gevoel had), een bar, een skyline, een juwelierszaak en zelfs een badkamer zijn slechts enkele voorbeelden. (Ik waardeerde ook de keuze om nooit te wissen, waarbij ik krijt achterliet tijdens de show - een slim voorbeeld van de manier waarop het verleden ons in het heden beïnvloedt, zelfs als herinneringen niet de belangrijkste gebeurtenis zijn.) deze scènes werken samen om het verhaal van een jonge man over liefde, verlies en de zoektocht naar zichzelf te vertellen.
Onze jongeman wordt verliefd op Moore (en laten we eerlijk zijn, wie niet?), Een charmante, pittoreske, niet-traditionele vrouw wiens verschillende perzikkleurige kostuums tijdens de show perfect haar kortstondige en sierlijke persoonlijkheid vertegenwoordigen. Nadat ze per ongeluk heeft ontdekt dat haar minnaar van plan is haar een aanzoek te doen, maakt ze abrupt een einde aan de dingen, en wat volgt zijn de beproevingen van liefdesverdriet en klassieke pogingen om ze te sussen.
De scène-ik-ga-mijn-woede-uit-door-een-videogamescène-is een bijzonder succesvol voorbeeld. Met groene lichten en het themalied van de Space Odyssey is deze scène grappig en maar al te herkenbaar. Andere hoogtepunten van liefdesverdriet zijn halfslachtige yoga, huilen in pizzadozen, een bezoek aan Parijs en het onderhouden van duidelijk ongeschikte liefdesbelangen.
katie katro bio
Tiare Keeno, Chantelle Good, Matt Doyle en Melanie Moore in ‘Freddie Falls in Love’. Foto door Curtis Brown.
Bijkomende triomfen van de show zijn het onverschrokken en eigenzinnige gevoel voor humor (d.w.z. allergieaanval à EpiPen in the butt-scenario), paradigmatische muzikaliteit en naadloze overgangen tussen scènes. Blackstone's esthetiek van felle kleuren, het gebruik van liedjes met teksten om de plot vooruit te helpen (met hoogtepunten zoals 'Makin Whoopee' van Ella Fitzgerald en 'I'll Be Seeing You' van Billie Holiday), de korte (indien anti-climax) tiksectie en goed gemotiveerde frase-werk in perfecte harmonie (de nachtclubscene van Parijs was om voor te sterven) voelden allemaal als duidelijke toespelingen op de Broadway-traditie. Zoals bij veel Broadway-shows, werd sentimentaliteit omarmd, werden stereotypen vertegenwoordigd en heroverwogen, en werd het publiek geconfronteerd met een gezonde balans tussen voorspelbaarheid en verrassing.
natalie horler netto waarde
Er was een belangrijke vraag die mijn heerlijke ervaring als toeschouwer niet helemaal kon verduisteren: hebben we nog een verhaal nodig over hoe het is om een jonge (zij het nerdy) blanke man in Amerika te zijn? (En wat meer is, hebben we het nodig om te worden verteld door een cast met een onberispelijke techniek en lichaamsbouw? Is het logisch dat deze alledaagse, levensechte verhaallijn wordt verteld door superdancers?) Ondanks deze kritiek zou het nalatig zijn om te zeggen dat de show een volledig ouderwets verhaal was. Er waren homostellen, sleepinvloeden en speelden zelfs in op de schijnbaar vrouwelijke gewoonten van Europeanen in vergelijking met de Amerikaanse standaard van mannelijkheid, allemaal zeer gewaardeerde gebaren.
Lindsay Janisse in ‘Freddie Falls in Love’. Foto door Justin Chao.
Zoals veel waardige plots doen, eindigt Freddie met een onvoorziene knal als we erachter komen dat de naam Freddie niet bij de hoofdpersoon hoort, maar bij zijn beste vriendin / de mixtape extraordinaire. Hoewel deze draai zeker welkom is, zoals bij sommige andere delen van de show, voelt de onthulling gehaast aan en als je knippert, mis je misschien de 'I LOVE FREDDIE' die aan de binnenkant van de pizzadozen is geschilderd (maar wauw, wat een slimme manier om onthullen zo'n belangrijk plotpunt!). U wilt echter niet te vaak knipperen om Freddie wordt verliefd omdat je nooit weet wanneer het meesterbrein van het muziektheater, genre-buigende choreograaf Al Blackstone, zijn volgende genialiteit zal leveren.
Door Charly Santagado van Dans informeert.
aanbevolen voor jou
