Lois Greenfield is een van de meest iconische dansfotografen van onze tijd. Haar vernieuwende stijl heeft geresulteerd in beelden die dansers in de lucht vastleggen, en deze foto's sierden de omslagen van performanceprogramma's en bedrijfsposters. Ze heeft samengewerkt met Australian Dance Theatre in het werk van het gezelschap, GEHOUDEN , waarin Greenfield dansers tijdens de voorstelling live op het podium fotografeert. Dit najaar zal ze haar nieuwste fotoboek uitbrengen, Lois Greenfield: Stilstaand bewegend
Ha-Chi Yu. Foto door Lois Greenfield.
Het is geweldig om met je te praten over je aanstaande boek, Lois Greenfield: Stilstaand bewegend Ten eerste, vertel me gewoon over jezelf - de Lois aan het werk en weg van het werk.
“Lois aan het werk is echt Lois in een zandbak. Ik ga nooit in een shoot met een vast beeld van hoe de foto's eruit moeten zien. Mijn shoots zijn altijd in de geest van spelen. Als ik het resultaat zou kunnen visualiseren, zou ik niet de moeite nemen om de foto te maken. Wat mijn interesse al die jaren heeft vastgehouden, is dat de foto's die ik maak, mijn voorstellingsvermogen te boven gaan. '
Ik heb je Artist Statement gelezen en ik ben echt gefascineerd door hoe je praat over ‘tijd’ en hoe de camera momenten vastlegt die het normale oog niet kan zien. Wat heeft je ertoe aangezet om dit te onderzoeken, en waarom dansers gebruiken?
'Ik ben in de jaren zeventig begonnen als fotojournalist. Als krantenfotograaf kreeg ik de opdracht om dansvoorstellingen te fotograferen, wat in sommige opzichten een grotere uitdaging was dan het opnemen van levensdrama's. Al snel besefte ik echter dat ik niet de kunstvorm van iemand anders wilde documenteren, maar unieke momenten wilde creëren die alleen op een foto te zien waren. Tijdens deze verkenning heb ik geëxperimenteerd, fotograferen met elektronische flitsers om momenten vast te leggen die onzichtbaar zijn voor het menselijk oog.
Omdat ik niet geïnteresseerd was in het fotograferen van gechoreografeerde momenten, vroeg ik de dansers om te improviseren en vaak risicovolle bewegingen te maken die niet konden worden uitgevoerd als onderdeel van een gewone dans. De resultaten waren verbluffend, een afwijking van wat mensen verwachtten van dansfotografie. De beelden zagen er onwerkelijk uit, aangezien de dansers leken te zweven, de zwaartekracht trotseerden en gevangen werden op schijnbaar onmogelijke momenten.
Ik had per ongeluk een nieuwe manier bedacht om dansers en dansers te fotograferen die destijds radicaal was. '
Jacinthe Burton, Jesus Olivera, Alyssa Maksym en Jason Garcia Ignacio van Eryc Taylor Dance. Foto door Lois Greenfield.
Ik denk dat de belichaming van het vastleggen van tijd, dansers en uitvoering je samenwerking met Australian Dance Theatre en zou zijn geweest GEHOUDEN Deze show was ongelooflijk succesvol. Vertel ons over die ervaring.
“Mijn samenwerking met Garry Stewart bij de creatie, uitvoering en rondleidingen van GEHOUDEN was zeker een ervaring van je leven.
de gabbie show wiki
Een van de vele dingen die ik leuk vond aan de show was het concept dat ik een fractie van een seconde uit de stroom van choreografie plukte, dat moment de stevigheid van een foto gaf door hem 10 seconden te screenen, en toen was hij weg. Het was alsof je een vis vangt en die vervolgens weer in het water gooit….
GEHOUDEN begon met een fotoshoot in Adelaide. Ik werkte op mijn gebruikelijke manier en maakte foto's op basis van Garry's kenmerkende stijl. Die momenten werden vervolgens ingebed in de choreografie zodat ik, terwijl ik op het podium stond de dans te fotograferen, ze eruit kon plukken. Er waren twee banken van mijn stroboscooplichten aan elke kant van het podium, die elke keer dat ik een schot nam, afvuurden. Alle ongeveer 300 foto's die ik elke avond nam, werden binnen enkele seconden - onbewerkt - op twee grote schermen op het podium geprojecteerd.
We gingen in première met de show in het Sydney Opera House in 2004 en toerde er tot 2007 door Europa.
Ik was er trots op dat ik een groot risico nam. Elke foto die ik tijdens de show nam, werd onbewerkt op twee grote schermen op het podium geprojecteerd. Er was geen ruimte voor fouten, aangezien het uitgangspunt van de show de live opname en onmiddellijke projectie van momenten uit de show was. Hoewel de dansers en ik de momenten creëerden waarop ik zou fotograferen, was het toch een hele uitdaging om de gewaagde, complexe manoeuvres van die ongelooflijke dansers vast te leggen. Het was alsof je weer een fotojournalist was, met maar één kans om de foto te maken, en in een oorlogsgebied! '
Jennie Clutterbuck. Foto door Lois Greenfield.
christelijke leblanc ziekte
En nu komt je nieuwste boek dit jaar uit. Gefeliciteerd! Vertel ons erover.
Lois Greenfield: Stilstaand bewegend is mijn eerste boek in 17 jaar. Het wordt uitgebracht in de Amerikaanse herfst / Australische lente.
Mijn eerste boek, Grenzen doorbreken (1992), was het debuut van mijn fotografische stijl. In In de lucht (1998) heb ik verschillende elementen in de scenario's verwerkt: sjaals, poeder, veren, kokers, spiegels en andere elementen.
Lois Greenfield: Moving Still bevat nieuwe thema's, evenals mijn werk in kleur. Veel van de 150 foto's bevatten reflecterende oppervlakken en raadselachtige scenario's. Mijn werkwijze is niet veranderd. Het is gewoon dat ik nu een ander moment zoek, met een ander soort danser, met radicaal andere belichting. Het kwam voort uit de wens om in een heel ander paradigma te werken. Ik stelde mezelf verschillende beperkingen: een gedefinieerde verticale compositie, een bovenlicht, die zo was opgesteld dat een deel van de foto in het donker werd verduisterd en elke opname een solo, waarin we de danser op een privémoment zien, schijnbaar niet bewust van de camera . Als ik naar deze serie foto's kijk, heb ik het gevoel dat de tijd niet stilstaat, maar voor mijn ogen voorbijgaat. '
Op welke momenten in je carrière ben je tot nu toe het meest trots?
“Ik ben erg trots op het artistieke risico dat ik jaren geleden heb genomen, toen ik bij opdrachten besloot dans niet op de traditionele manier te fotograferen, maar te experimenteren met mijn eerder genoemde eigen aanpak. Ik heb de zekerheid van het fotograferen van een conventioneel beeld opgegeven voor de onzekerheid van het nemen van artistieke risico's. Gelukkig heeft het zijn vruchten afgeworpen!
Ik ben ook trots op het risico dat ik heb genomen tijdens mijn deelname GEHOUDEN Ik had al twintig jaar geen dansvoorstellingen meer op het podium geschoten, aangezien ik was overgestapt naar een studiofotograaf, met mijn camera op een statief en een vaste plek voor de dansers om hun ‘momenten’ te maken. Het was zenuwslopend om live-actie te schieten, voor een publiek dat elke foto die ik nam zou zien! '
Natalie Deryn Johnson. Foto door Lois Greenfield.
Wie is een danseres (of dansers!) Die je nog steeds wilt fotograferen?
“Ik heb nog nooit een verlanglijstje met dansers gehad om te fotograferen. Ik ben altijd op zoek naar dansers met een unieke manier van bewegen, en die vanuit de flow van hun beweging wonderbaarlijke split seconds kunnen creëren.
Ik ben doorgegaan met het fotograferen van Paul Zivkovich, die in de originele cast van GEHOUDEN Zijn foto, samen met die van collega-castlid Craig Bary, sieren de cover van Lois Greenfield: Stilstaand bewegend Paul is een muze sinds we elkaar in 2003 in Adelaide ontmoetten, en er staan 12 foto's van hem in het boek, waarvan sommige zijn gemaakt als onderdeel van GEHOUDEN en de rest in mijn studio in New York.
In mijn nieuwste serie foto's, die ik een titel heb gegeven Een op een aangezien de beelden nagenoeg levensgroot worden tentoongesteld, werkte ik met buitengewoon getalenteerde en expressieve dansers uit Taiwan. Ze zijn lid van dansgezelschappen met zeer verschillende stijlen. PeiJu Chien-Pott is hoofddanseres bij de Martha Graham Dance Company. I-Ling Liu danst met de Bill T.Jones / Arnie Zane Dance Company, en Jye-Hwei Lin trad op met LeeSaar The Company, geïnspireerd door de Gaga-bewegingsstijl.
Geen enkel werk dat we samen deden, verwijst naar de choreografie of bewegingsstijlen van deze drie gezelschappen. Elk van hen bracht hun eigen poëtische en expressieve persoonlijkheid naar mijn laatste oeuvre. Dit nieuwe beeldmateriaal omvat een derde van de 150 foto's in Lois Greenfield: Stilstaand bewegend
californische balletgezelschappen
Uw tips voor beginnende dansfotografen zijn ...
'Dansfotografen kunnen niet wachten om een moment te zien en dan besluiten om het te fotograferen, ze moeten erop anticiperen. Als ze vertrouwen op de continu-opnamefunctie op hun camera, is de kans groot dat ze echt een geweldige opname missen! In de workshops die ik in mijn studio geef, gebruiken de deelnemers mijn camera, die geen continu-opnamefunctie heeft. Als de danseres springt of een bewegingszin doormaakt, nemen we slechts één afbeelding van die beweging. Dit proces herhaalt zich talloze keren, met uiteraard de regie van de fotografen. ”
En je tips voor dansers die het onderwerp zijn, zijn ...
“Ik vraag de dansers altijd om er ontspannen uit te zien en ervoor te zorgen dat hun gebaren vloeiend zijn. Soms zijn dansers zo bezorgd over de perfectie van hun vorm dat de foto stijf wordt. Voor mij is gevoel minstens zo belangrijk als vorm. ”
Lois Greenfield's nieuwe boek, Lois Greenfield: Moving Still , is beschikbaar voor aankoop opAmazon.com
Door Elle Evangelista van Dans informeert.
Foto (boven): Paul Zivkovich, Sarah-Jayne Howard, Antony Hamilton en Lina Limosani van Australian Dance Theatre in ‘HELD’. Foto door Lois Greenfield.
aanbevolen voor jou
