Sollicitatiegesprekken

Door Leah Gerstenlauer.

talentvol sterren

Dansers hunkeren uit gewoonte naar goedkeuring. Het trotse applaus van een ouder, het stille knikje van waardering van een instructeur, het sprankelende verslag van een criticus - zo'n externe goedkeuring is voedsel voor de ziel van een danser. Maar voor choreografe Kate Ladenheim is een ontmoedigende opmerking of een sceptische recensie net zo wenselijk als de hoogste lof.

'Ik vind het heerlijk om mensen over mijn werk te laten praten, ook al haten ze het', zei ze. 'Het is alsof je naar een museum gaat en een prachtig landschap ziet naast een geel geschilderd canvas ... Iedereen praat over het geel geverfde canvas omdat ze het heel raar vinden. Maar dat gele canvas zette ze aan het denken. Ik wil dat gele canvas zijn. '

Op 23-jarige leeftijd heeft Ladenheim nog geen vreselijk vernietigende recensies ontvangen. Hoewel ze een behoorlijk deel van de afwijzing heeft gekregen, spreekt ze over haar werk met opmerkelijk gemakkelijke zelfverzekerdheid en overtuiging, kenmerken die andere kunstenaars hun hele carrière cultiveren. En inderdaad, ze hoeft niet te twijfelen aan haar creatieve capaciteiten. Binnen een jaar na haar afstuderen aan het bachelor dansprogramma van het Boston Conservatorium in 2011, had Ladenheim haar eigen projectgebaseerde gezelschap opgericht, The People Movers, waarmee ze haar werk begon te presenteren op festivals en locaties in het noordoosten. Haar verlangen om 'dat gele canvas te zijn' - om aandacht te trekken, geesten te betrekken en sterke reacties uit te lokken - zet haar voortdurend in beweging, en ze vertoont geen tekenen van vertraging.

De People Movers voeren ‘Bee Stings in My Bedroom’ uit. Foto door Megan Cignoli

Zoals de dansers van Ladenheim kunnen bevestigen, is haar energieke carrièrepad een directe weerspiegeling van haar choreografische filosofie. “Dans is fysiek”, stelde de jonge dansmaker. “Ik voel me daar heel sterk bij. Ik ben niet goed in stilte ... Ik ben geïnteresseerd in de fysieke handeling van dansen. Ik ben geïnteresseerd in atletiek. Ik ben geïnteresseerd in uitputting en hoe het lichaam daarmee omgaat. '

Danser Andrew Trego, ook alumnus van het Boston Conservatory en Ladenheims frequente danspartner, gaat om met deze intense creatieve sfeer door naar de studio, de sportschool, de yogamat te gaan - alles wat hem zal helpen om gelijke tred te houden met zijn energieke vriend. 'Kate is een geweldige machine,' meldde Trego. 'Haar choreografie vereist eindeloze energie, zowel fysiek als emotioneel, maar ik hou van de uitdaging.'

Even waardevol voor Trego is de werkomgeving die Ladenheim genereert: “Ze vertrouwt ons en vraagt om onze inbreng. Als iets niet werkt, laat ik het haar weten en lossen we het samen op. Dansen voor Kate is niet alleen zakelijk, het is persoonlijk. '

Het stevige creatieve partnerschap van het paar zal de komende maanden nuttig blijken, terwijl Ladenheim blijft bouwen Zoutpijlers , een krachtig duet dat op 2 april in première gaat in de experimentele speelruimte Dixon Place in New York. Geïnspireerd door de mythe van Orpheus en Eurydice, begon het project als een fysieke verkenning van liefde, verlies en spijt.

Pillars of Salt door Kate Ladenheim en Andrew Trego

Kate Ladenheim en Andrew Trego in ‘Pillars of Salt’. Foto door Nir Arieli

joffrey-beurzen

'Ik dacht erover na wat het betekent om iemand zo erg te missen dat je de gevaren van het land van de doden zou trotseren om die persoon terug te halen,' legde ze uit. 'We hebben allemaal zo iemand gemist. We zijn allemaal iets kwijtgeraakt waarvan we wanhopig zouden willen dat we het terug konden krijgen. '

Ladenheim was niet alleen tevreden met het zich de benarde situatie van de geliefden voor te stellen, maar vroeg een vriend met expertise in de Griekse mythologie om een script voor haar personages te schrijven, om te pesten welke woorden het noodlottige paar zouden uitwisselen als ze de kans hadden gehad om te spreken in de nasleep van Orpheus 'tragische fout. Maar in plaats van haar artistieke visie te verduidelijken, doordrong deze samenwerking Pijlers met een nieuwe diepte. Tegen de tijd dat het stuk vorig jaar in Boston en New York werd bekeken, was Eurydice de bijbelse figuur van Lots vrouw geworden en was de focus van het werk verschoven van louter een reflectie over verloren liefde naar een verklaring over de genderpolitiek van schuld - de een verscheidenheid aan provocerende, potentieel controversiële onderwerpen die Ladenheim graag aanpakt. 'Als ik denk dat een idee beweging genereert, dan ga ik eraan werken', zei ze, ook al is dat idee niet bepaald gemakkelijk verteerbaar voor haar toehoorders.

Maar hoe graag Ladenheim er ook van geniet om de geest van haar kijkers en de lichamen van haar dansers uit te dagen, ze lijkt te genieten van kansen om haar eigen grenzen nog veel meer te verleggen. Tegen het einde van 2012 trotseerde ze haar grootste prestatie tot nu toe: het delen van de creatieve heerschappij met artiesten buiten haar hechte groep. Toen Ladenheim afgelopen herfst de opdracht kreeg om een stuk te maken voor componist Peter Lane en het Juventas Music Ensemble, merkte ze dat ze voor het eerst choreografeerde over een thema en op muziek die ze niet zelf had gekozen. Bezorgd over de logistiek van het project, maar echt vereerd door het verzoek, dook ze in de making of Hack-beleid met een open geest. Ze zei dat ze enorm van het proces genoot.

'Ik wist dat als ik geen verbinding zou maken met de muziek voor dit stuk, het onmogelijk zou zijn geweest', zei ze, vooral gezien het nogal ongebruikelijke onderwerp - de waargebeurde verhalen van Anonymous, een ondernemende groep jonge computerhackers. 'Er zit veel beweging in de muziek die Peter Lane maakte, veel nuance, en ik denk eigenlijk dat mijn choreografie een goede aanvulling is op zijn partituur. Het was nooit een worsteling om met het volgende te komen. ' Ladenheim zal uitbreiden Hack-beleid tot een stuk van een uur voor zijn officiële wereldpremière in de tweede helft van 2013.

Hoe druk ze ook is met haar twee huidige choreografische inspanningen en een parttime baan die haar en haar bedrijf financieel overeind houdt, maar Ladenheim rust zelden in haar zoektocht naar meer festivals, projecten en mogelijkheden om na te streven.

'Ik werk heel hard - het is niet gemakkelijk of goedkoop om dit te doen. Maar ik ben gewoon niet iemand die het opgeeft, 'zei ze. 'Ik ben naar New York City verhuisd zodat ik al deze dans en al deze kunst om me heen kan hebben, zodat ik constant geïnspireerd kan worden en iets beters kan laten zien dan ik, en gepusht kan worden om op die manier beter te worden.'

Als we geluk hebben, neemt ze ons misschien mee voor de rit.

Bezoek voor meer informatie over Kate Ladenheimkateladenheim.com.Bezoek voor meer informatie over The People Moverspeoplemoversdance.com.