Toekomstige Artikelen

Door Stephanie Wolf van Dance Informa

'Ballet is vrouw.'

Dat geldt ook voor het beroemde citaat van George Balanchine - en het is een logische optelsom, aangezien de belichaming van de klassieke kunstvorm wordt overspoeld met afbeeldingen van ballerina's geflankeerd in tutu's en oogverblindende tiara's. Maar ondanks deze standvastige personificatie wordt slechts een handvol balletgezelschappen geleid door vrouwen, vooral in Amerika.

Waarom dit paradigma bestaat, is moeilijk vast te stellen. De status quo heeft enkele invloedrijke vrouwen er echter niet van weerhouden de heerschappij van enkele van de grootste balletorganisaties ter wereld over te nemen. Levendige, vooruitstrevende leiders, ze combineren op indrukwekkende wijze hun artistieke achtergrond met hun zakelijke ambitie om ballet de 21ste eeuw in te stuwen en vrouwen binnen de industrie een indrukwekkende aanwezigheid te geven.

Brandende paden in ballet

Assis Carreiro, artistiek directeur van het Koninklijk Ballet van Vlaanderen, is een verhuizer en schudder over continenten en zegt dat ze al sinds haar eerste kennismaking met de industrie in de branche wilde werken. 'Als ik niet goed genoeg was om klassiek balletdanser te worden, dan zou ik in andere gebieden van de kunstvorm werken', zegt ze.

Ze kreeg haar eerste kennismaking met kunstmanagement tijdens een zomerstudent aan een Ontario Arts Council-programma, waarna haar een positie in de archieven werd aangeboden. Dit parttime optreden evolueerde naar een 12-jarige carrière bij het National Ballet of Canada, waar hij zich bezighield met public relations, marketing, outreach en onderwijsinitiatieven. Nu, in haar nieuwe rol, kijkt ze ernaar uit om zowel de nationale als de internationale aanwezigheid van het Koninklijk Ballet van Vlaanderen nieuw leven in te blazen.

Artistiek directeur Tamara Rojo, die in augustus 2012 het roer overnam van het English National Ballet, zegt dat ze de neiging had om tijdens haar uitvoerende carrière betrokken te raken bij kunstmanagement. 'Ik zag het verschil dat management kon maken in zowel de ontwikkeling van dansers als in de kunstvorm in het algemeen', zegt ze. 'Ik wilde er deel van uitmaken, in een poging een verschil te maken.'

is jacob sartorius gearresteerd?

Rachel Moore, CEO van American Ballet Theatre. Foto door Jerry Ruotolo.

Rachel Moore, CEO van het American Ballet Theatre, beweert op jonge leeftijd 'gebeten te zijn door de balletmicrobe', maar ze had nooit gedacht dat ze ooit een balletgezelschap zou leiden. Als artieste zegt ze dat ze manieren zocht om 'zichzelf uit te breiden' en, na haar studie filosofie aan de Brown University, voornemens was te gaan werken in het grondwettelijk recht en te vechten voor kunstbehartiging. Dan, na een 'onthullend gesprek' met een goede vriend, legt Moore uit hoe haar ambities veranderden.

Moore zegt dat haar vriendin haar het volgende advies gaf: 'Als je kunstenaars echt wilt helpen, moet je de bedrijven waar ze voor werken helpen om beter te functioneren, want daar hebben ze hun baan en daar creëren ze hun werk.' In haar huidige rol werkt ze nauw samen met artistiek directeur Kevin MacKenzie - partners van gelijk formaat - en is ze in staat om precies dat te doen, kunstenaars te helpen.

Stereotypen bestrijden en verandering beïnvloeden

Carreiro erkent dat leiderschap draait om het creëren van een effectief team in plaats van het samen te delegeren, 'bepalen de visie en missie ... het handhaven van de hoogste normen'. Moore is het ermee eens dat krachtig leiderschap voortkomt uit teamwerk en zij gelooft dat dit een troef is die vrouwen aan het management inbrengen.

weissmans kostuum

'Ik ben een groot voorstander van teambuilding. Je neemt echt geweldige mensen aan en luistert naar hen', zegt Moore, eraan toevoegend dat ze vindt dat vrouwen inherent meer samenwerken en geïnteresseerd zijn in het horen van anderen. Door tegengestelde opvattingen aan boord te hebben, wordt de organisatie sterker - 'aan het eind van de dag moet je bellen, maar als je brede perspectieven respecteert, krijg je het juiste antwoord', zegt ze.

Zowel Moore als Carreiro krijgen soms pushback van mannelijke donateurs of bestuursleden vanwege hun geslacht. 'Er is een gevoel dat ze het echt niet aankunnen om met vrouwen aan de macht te praten, maar je moet het gewoon negeren en jezelf bewijzen', zegt Carreiro. Moore streeft er ook naar om deze situaties niet onder haar huid te laten kruipen. Ze adviseert om “deskundig over te komen… en het voortouw te nemen” om deze frustraties tegen te gaan.

In Engeland is Rojo van mening dat veel genderstereotypen in leiderschapsrollen jaren geleden zijn ontkracht. Echter, voor zowel vrouwen als mannen, hoopt Rojo de stereotypen rond het lichaam van een danser uit te bannen en zo een gezondere werkomgeving mogelijk te maken.

'Ik zorgde ervoor dat het vanaf het begin van mijn ambtstermijn als artistiek directeur duidelijk was dat dansers, zowel vrouwen als mannen, uitsluitend zouden worden beoordeeld op hun artistieke en technische kwaliteiten als dansers en niet op hun gewicht of hoe ze eruit zagen,' zegt ze. Dus voor Rojo speelt het gewicht gewoon geen rol bij het overwegen van nieuwe dansers.

Tamara Rojo, hoofddirecteur en artistiek directeur van English National Ballet. Foto door Johan Persson.

Evenwicht tussen werk en privé

Carreiro gelooft dat een van de redenen waarom er een tekort is aan vrouwen in leidinggevende functies, is dat vrouwen een gezin willen stichten, en ze zijn onzeker of ze beide kunnen krijgen. 'Veel vrouwen verdwijnen uit het beroep op belangrijke punten [zoals het met pensioen gaan van een uitvoerende carrière]', zegt Carreiro. 'Dat heeft invloed op het aantal vrouwen in hogere functies, wat een reëel probleem is.' Het is mogelijk om thuis en op het werk succes te behalen. Carreiro hoopt dat andere vrouwen in het beroep ook tot deze conclusie zullen komen: ze vindt creatieve manieren om een evenwicht te bewaren tussen haar werk en privéleven.

Tijd vinden voor zowel werk als ontspanning is geen genderspecifiek probleem, weten wanneer en hoe prioriteit te geven aan werk is een veel voorkomend probleem voor mannen en vrouwen. Proactief zijn en kansen nastreven zijn belangrijke aspecten van leiderschap, maar Carrerio benadrukt dat het nastreven van persoonlijke ambities ook cruciaal is. Hoewel het gemakkelijk is om in workaholic-neigingen te vervallen, herinnert ze anderen eraan dat 'familie bij je is voor het leven'.

Een nieuwe generatie leiders aanmoedigen

Als artistiek directeur van het in het VK gevestigde DanceEast was Carreiro de speerpunt van Rural Retreats, die ze beschrijft als 'denktanks om artistieke regisseurs… open en eerlijk de uitdagingen van de kunstvorm te laten bespreken' in een omgeving buiten het kantoor. Met een voor huidige artistiek directeuren en een voor aspirant-directeuren, legt Carreiro uit hoe de retraites deze individuen tools geven om te navigeren naar een positie waarvoor geen training is.

'De meeste [regisseurs] zijn ex-dansers die niet voorbereid zijn op de grote klus', zegt ze. Met CEO's en zakelijk slimme professionals van buiten het veld, zegt Carreiro dat de retraites huidige en toekomstige dansleiders de kans geven om te praten, uit te wisselen en te groeien zonder afleiding van de dagelijkse details.

Ze moedigt anderen aan om voorwaarts te gaan zonder dat angst een factor is. Ze voegt eraan toe: “Leer meer over elk aspect van het bedrijf, niet alleen over dansen. Wees nieuwsgierig, verzadig jezelf zodat je een brede kennis en ervaring hebt voor de toekomst. '

Een terugkerend thema bij alle drie de vrouwen is het aanmoedigen van vrouwen in de branche om een stem te hebben, wat Moore samenvat als 'goed gedefinieerd, zelfverzekerd en organisch voor wie je bent'. Carreiro en Rojo bouwen hierop voort en adviseren vrouwen in ballet om ambitieus, maar realistisch te zijn, bedoelingen te verduidelijken en zoveel mogelijk vaardigheden buiten de studio te ontwikkelen.

Vrouwen krijgen steeds meer bekendheid als regisseurs in de dansindustrie, maar er moet nog vooruitgang worden geboekt. Door de kansen te omarmen, vaardigheden te diversifiëren en ruimdenkend te blijven, zullen zowel mannelijke als vrouwelijke leiders op een dag gelijke voet zien.