Atlanta Balletdansers Sujin Han, Moisés Martín en Keith Reeves. Foto door Kim Kenney. Cobb Energy Performing Arts Center, Atlanta, Georgia.
14 september 2018.
Atlanta Balletdansers. Foto door Kim Kenney
tami romeinse hoogte
Op vrijdagavond 14 september werd het Atlanta Ballet gepresenteerd Keer terug naar de herfst , een gemengd repertoire-programma en het eerste najaarsprogramma van het gezelschap sinds 2011. De avond, samengesteld door artistiek directeur Gennadi Nedvigin, was gewijd aan Jiří Kylián's Keer terug naar een vreemd land , George Balanchine's Tschaikovsky Pas De Deux , de Act III Pas De Deux uit Don Quichot en een wereldpremière van Ricardo Amarante's De première. De avond omvatte ook een verbluffend optreden van speciale gastartiesten Miho Ogimoto en Michal Štípa van het Tsjechische Nationale Ballet.
Het openingsstuk van de avond bestaat uit zes dansers, Kylián's Keer terug naar een vreemd land , was opgedragen aan wijlen John Cranko - een van de mentoren van Kylián en voormalig artistiek directeur van het Stuttgart Ballet - die op slechts 45-jarige leeftijd vroegtijdig om het leven kwam door een hartaanval. Het stuk werd gechoreografeerd toen Kylián en collega's zonder hun artistiek leider terugkeerden naar de studio. Het was hartverscheurend om naar dit stuk te kijken, wetende dat Kylián de choreografie had gemaakt Keer terug naar een vreemd land over zoiets echts, en helemaal niet abstract.
Jessica Hij en Ivan Tarakanov. Foto door Kim Kenney.
De choreografie bestond uit momenten van steun, tegenwicht, intrigerende overgangen en ineenstorting. Van alle zes leden van het gezelschap die een verscheidenheid aan duetten en trio's uitvoerden, was de danser die het meest opviel Keith Reeves. Zijn lange, glijdende bewegingen waren duidelijk en langwerpig, wat het moeilijke onderwerp van het stuk accentueerde en tegelijkertijd naadloze beweging.
Er ontstonden vreemde beelden tussen verschillende vegende liften en zich herhalende vormen, en ik had het gevoel dat ik op reis was met Kylián - een die ik niet echt wilde hebben vanwege de emotionele tol. Ik waardeerde het dansen van alle betrokkenen, maar had het gevoel dat het acteren afnam in tijden dat het duidelijker moest zijn. Ik waardeer echter subtiliteit in prestatiekwaliteit. Misschien waarom Atlanta Ballet ervoor koos om de voorstelling vooraf te laten gaan met een emotionele verklaring van assistent aan de choreograaf, Jeanne Solan, over de betekenis van het stuk.
We kregen toen prachtig showmanschap te zien door Balanchine's Tschaikovsky Pas De Deux, uitgevoerd door nieuwere leden van Atlanta Ballet - Jessica He en Ivan Tarakanov. Zijn lichte, veerkrachtige optreden schitterde en Tarakanovs techniek en moeiteloosheid bereikten de achterkant van het huis. Het dynamische duo was een perfect paar om licht te werpen op het snelle, ingewikkelde voetenwerk van een klassiek Balanchine-stuk.
Miho Ogimoto en Michal Štípa van The Czech National Ballet. Foto door Kim Kenney.
Een opwindend moment volgde in de weg van twee speciale gastartiesten van het Tsjechische Nationale Ballet - dansers Miho Ogimoto en Michal Štípa. De twee voerden een romantisch duet uit met de titel Duizeligheid , gechoreografeerd door Mauro Bigonzetti. Het duo schakelde in en uit het licht en donker in evenwichtige, gespannen samenwerking, met creatief lichtontwerp door Carlo Cerri. De doorgewinterde dansers waren stabiel, geaard en aarzelden niet om de nodige aandacht te besteden aan een stuk als Duizeligheid Een focus die moeilijk onder de knie te krijgen is, maar waar je gemakkelijk van kunt leren. Ik heb enorm genoten van het zien van deze twee artiesten afgewisseld met het groeiende talent van Atlanta Ballet.
Don Quichot Pas de Deux in repetitie met Robert Barnett. Foto door Kim Kenney.
Het vierde stuk in het gemengd repertoire programma was de klassieke Act III Pas de Deux uit Don Quixtote Wonderbaarlijk uitgevoerd door tweedejaars bedrijfsleden Jessica Assef en Nikolas Gaifullin, werd de pas de deux goed uitgevoerd met een zeker vertrouwen dat nodig was voor Don Q De twee dansers hadden overal een flirterige, onstuimige aard en ik was verbijsterd door Assefs lange lijnen en door Gaifullins lengte tijdens het springen. Ze waren best leuk om te zien.
alle nosrat wikipedia
Het laatste stukje van de avond, De première , was een wereldpremière van choreograaf Ricardo Amarante. Bestaat uit bijna alle leden van het Atlanta Ballet-gezelschap, De première nam ons mee door drie fasen - op een reis van concept tot uitvoering - een klasse, de repetitieproces en de première. Opvallende Nadia Mara en Jackie Nash brachten een zekere hilariteit naar de kijkers achter de schermen (misschien een beetje overdreven) kijken naar wat balletdansers op persoonlijk niveau doormaken tijdens het maken van een stuk.
Darian Kane en Keith Reeves. Foto door Kim Kenney.
De snelle, gesyncopeerde bewegingen, de korte vignetten, samen met de verhaalgerichte uitvoering van alle betrokken dansers, maakten dit stuk boeiend en leuk om naar te kijken. Ik kon herinneringen uit mijn eigen dansachtergrond en eerdere repetities extrapoleren om in verband te staan met het stuk, en dat maakte me aan het lachen en tegelijkertijd trots.
Ik waardeerde het enorm Keer terug naar de herfst als een heel programma. Er waren momenten van grote helderheid en momenten waarop ik het harde werk achter de vegende, mooie bewegingen herkende. Ik heb het gevoel dat het Atlanta Ballet de goede kant op gaat en dat de dingen gewoon… vallen… op hun plaats vallen aan het begin van wat hoogstwaarschijnlijk een ongelooflijk seizoen gaat worden.
Door Allison Gupton van Dans informeert.
aanbevolen voor jou
