Lauren Anderson. Foto met dank aan Theresa Ruth Howard. In 2015 plaatste schrijfster, opvoeder en voormalig danstheater van Harlem-danseres Theresa Ruth Howard een blogpost met de stoutmoedige titel 'The Misty-rious Case of the Vanishing Ballerinas of Colour: Where Have All the Others Gone?' Daarin besprak ze de 'mythologisering' van de hoofdrolspeler Misty Copeland van het American Ballet Theatre als een primeur in haar vakgebied, terwijl in feite veel zwarte balletdansers de weg hebben geëffend voor haar succes. Het artikel leidde tot een wijdverbreid gesprek over het wissen van zwarte ballerina's uit het historische record en was het middelpunt van een Race and Dance-paneldiscussie op de Dance / USA-conferentie van 2015 in Miami.
Theresa Ruth Howard.
michelle obama beweeg je lichaam
Maar Howard liet het daar niet achter. Ze vroeg om een 'appèl' van huidige en vroegere zwarte balletdansers, zodat 'we het onzichtbare zichtbaar kunnen maken'. De commentaarsectie overspoeld met namen. De uitstorting deed Howard beseffen dat deze namen ergens gehuisvest moesten worden waar het publiek er toegang toe had en er iets aan kon toevoegen. Slechts een paar maanden later lanceerde ze MoBBallet.org , een website die dient als een 'digitaal museum' van archiefmateriaal, foto's, memoires, verhalen en minidocumentaires. De site bevat ook een historische tijdlijn met uitvoeringen met zwarte balletdansers en zwarte scholen en bedrijven die teruggaan tot 1846.
Omdat het woord 'museum' in New York gereguleerd is, mocht Howard het niet expliciet gebruiken op haar website. Maar haar oorspronkelijke bedoeling met MoBBallet, een naam die zowel verwijst naar het Museum of Blacks in Ballet als een vloedgolf van activiteit van één groep, bleef hangen. Toen ze MoBBallet wilde maken, erkende Howard haar beperkte kennis van de zwarte balletgeschiedenis en probeerde ze de hiaten op te vullen door middel van crowdsourcing. 'We zijn zo sterk als onze verhalen', luidt een slogan op de website.
MoBBallet is een natuurlijke uitbreiding van Howard's werk in de voorhoede van diversiteit en inclusie in de kunsten, met name ballet. Haar ervaring als student-geworden-professionele-danser-gedraaide-leraar verlichtte veel van de barrières voor raciale gelijkheid die ze vandaag de dag in de balletwereld ziet staan. “Balletorganisaties kunnen dat wel willen om alles te diversifiëren wat ze willen. Als we geen kinderen hebben om ze te diversifiëren, gaat het niet gebeuren '', zegt ze. 'Je moet vanuit alle hoeken werken om het probleem op te lossen.'
Om het probleem aan te pakken, breidde Howard het bereik van MoBBallet uit tot buiten de digitale wereld met de aankondiging van het eerste jaarlijkse programma van de organisatie Symposium Dansonderwijs , wordt gehouden in Philadelphia, 11-13 oktober 2019. Het driedaagse evenement getiteld 'Inspiration, Education, Transpiration', georganiseerd door Pennsylvania Ballet, richt zich op de pijplijn naar professionele balletgezelschappen voor zwarte dansers. Te vaak vertrouwen bedrijven op het ongelukkige maar vaak geldige excuus dat ze geen gekleurde dansers inhuren omdat die dansers niet komen opdagen voor audities. Howard beschouwt het excuus als een kans om te leren. Zij vraagt waarom : 'Voelen ze zich er niet klaar voor, voelen ze zich niet op hun gemak, voelen ze zich niet gewenst?'
Omdat het antwoord op al deze vragen vaak ja is, heeft Howard het symposium opgesplitst in twee tracks: een voor docenten en een voor studenten.
Studio-eigenaren en docenten krijgen de kans pedagogische ideeën, methodologieën en curricula uit te wisselen. In workshops en brainstormsessies leren ze hoe ze rechtvaardige partnerschappen kunnen opbouwen met pre-professionele programma's en grote balletgezelschappen. Als kleine studio's financieel gezond zijn en het goed doen, 'dan kan het alleen de pijplijn helpen', zegt Howard.
Voor studenten biedt het symposium lessen onder leiding van een elitegroep dansdocenten, waaronder Lauren Anderson, de eerste Afro-Amerikaanse hoofddanseres bij Houston Ballet (1990-2007) en Debra Austin, die in 1971 bij het New York City Ballet kwam en werd de eerste Afro-Amerikaanse danseres van een groot Amerikaans balletgezelschap (Pennsylvania Ballet) in 1982.
Kiyon Gaines Ross. Foto met dank aan Theresa Ruth Howard.
In de applicatie vermelden studenten hun sterke en zwakke punten, evenals hun doelen, en ze ontvangen persoonlijke feedback met betrekking tot die doelen. Als studenten les volgen, zal een ervaren mentor of docent hen observeren en realistische en nuttige feedback geven. 'Als je zei dat het je doel is om bij Houston Ballet te komen, laten we het dan hebben over wat je moet doen om binnen te komen', zegt Howard. Of de mentor kan de student doorverwijzen naar een ander bedrijf waarvan hij denkt dat het beter bij hem past.
'Ik wilde zwarte balletdansers de kans geven om zich 100 procent gezien te voelen', zegt Howard met de erkenning dat zwarte studenten vaak hyper-zichtbaar of onzichtbaar zijn in een klas waar maar heel weinig andere studenten op hen lijken. Met het symposium hoopt Howard een omgeving te creëren waarin zwarte studenten eerlijke feedback kunnen krijgen van zwarte docenten en mentoren die in hun schoenen hebben gestaan, iemand die weet dat 'je twee keer zo goed moet zijn om de helft te krijgen'.
schok en ontzag pakketideeën
Het symposium zal ook gemeentehuisbijeenkomsten omvatten die zich richten op het positieve. Te vaak, zegt ze, ligt de focus op de strijd in plaats van op de kunst van het ballet. 'Ik wil weten hoe het was voor Lauren [Anderson] en Debra [Austin] om bepaalde rollen te creëren', zegt Howard. 'Ik wil praten over datgene waar we van houden.'
Bezoek voor meer informatie over MoBBallet en het aanstaande symposium op 11-13 oktober mobballet.org
Door Kathleen Wessel van Dans informeert.
