Toekomstige Artikelen

Boek recensie

Door Leah Gerstenlauer.

scott sveslosky netto waarde

Sinds de psychologische dansthriller Zwarte zwaan hit bioscopen in 2010, is ballet in de entertainment mainstream geglipt sneller - en misschien met meer succes - dan ooit tevoren. Deze zomer, tween-dansdrama Bunheads en realityshow Pointe breken plaatste de mysterieuze, magische wereld van balletplein in de schoot van een kijkend publiek dat voorheen slechts marginale dansgerelateerde gerechten had meegemaakt in de vorm van af en toe een donzige B-lijstfilm. Binnen de professionele dansgemeenschap wankelde de algemene reactie op deze verrassend populaire televisieseries tussen wrange vrolijkheid en onvermijdelijke teleurstelling bij producties die uiteindelijk de heersende publieke perceptie van ballet en balletdansers zouden kunnen bestendigen.

Dus, wat is de enige licht geamuseerde liefhebber die doet om verlichting te brengen van deze minder dan bevredigende shows? Koop een exemplaar van de onlangs verschenen danservriendelijke roman van Joffrey Ballet-alumna Meg Howrey The Cranes Dance , als begin. Deze boeiende first-person 'dramedy' neemt ons mee in het tumultueuze leven van Kate Crane, een succesvolle vrouwelijke balletdanseres bij een naamloos topbedrijf in New York City (gebruik je fantasie) terwijl ze door de troebele wateren van verwonding, verslaving, rivaliteit, waadt. en een talent dat voorbestemd lijkt om haar steeds dichter naar het precaire hoogtepunt van haar beroep te slepen.

The Cranes Dance-auteur Meg Howrey. Foto met dank aan Travis Tanner

claire robinson lichaam

Het meanderende verhaal van Howrey's boek, een reeks behendig met elkaar verweven flashbacks, anekdotes en hedendaagse gebeurtenissen, creëert een vage tijdsstructuur die heel passend is voor een verhaal met een pil-knallende hoofdrolspeler die zich niet kan oriënteren zodra ze stapt van het podium. Kate is zelfs zo'n sluw, ontwapenend verhaalverteller dat lezers haar verslaving misschien pas ontdekken als het naar boven komt in een dialoog tussen haar en haar naaste kennissen. Ze leidt ons en haar medekarakters af met haar geestige geklets en haar neiging om zich op andermans problemen te concentreren om haar eigen problemen gemakkelijker te vermijden. En Kate heeft veel externe problemen om in te leven, van de schijnbare mentale ontbinding van haar buitengewoon begaafde zus tot het aanstaande pensionering van haar beste vriendin bij het bedrijf.

Maar het meest intrigerende aspect van Howreys roman is niet de plot. Inderdaad, meer van de belangrijke gebeurtenissen in het verhaal vinden plaats in Kates verleden dan in haar heden. Het genie van The Cranes Dance ligt in de brede toegankelijkheid. Howrey schrijft op een manier die niemand achterlaat die voldoende geïnteresseerd is om een roman van een danser op te pikken en over dansers uit het vertelproces. Ondanks al haar unieke problemen bezit Kate Crane een allesomvattend charisma dat zowat iedereen uitnodigt om haar wereld te betreden. Ze geeft voldoende uitleg om de minimaal bewuste balletfan binnen te halen zonder overdreven technische details op het podium en studio-savvy dansers te laden.

Met een luchtige en humoristische toets slaagt Howrey er ook in om te voorkomen dat een roman vol serieuze onderwerpen en mogelijk cataclysmische omstandigheden in een totale tragedie verandert. Kate geeft er de voorkeur aan dat we haar leven zien als een komedie van fouten, en weigerend medelijden te krijgen met haar publiek of de andere personages van de roman. Te cynisch realistisch - of misschien te goed thuis in de conventioneel verpletterende tropen van romantisch en klassiek ballet - om een idyllisch einde te geven, laten Howrey en haar heldin ons uiteindelijk achter met een handvol losse eindjes. Maar die losse eindjes komen in feite neer op een verzameling van begin, hoop en mogelijkheden die meer voldoening geven dan zelfs de gelukkigste 'nog lang en gelukkig'.

Oorspronkelijk gepubliceerd door DIY-danseres
www.diydancer.com