Recensies - Usa | April 2024

Cobb Energy Performing Arts Center
Oktober 2010

Door Deborah Searle

Wat een triomfantelijke start van het nieuwe seizoen voor Atlanta Ballet. Hoewel het eerste balletgezelschap van Georgia niet presenteerde wat ik verwachtte, was ik aangenaam verrast en geïnspireerd door de dansavond waarvan ik getuige was.

New Yorkse dansers

Opening met de moderne kijk van James Kudelka De vier seizoenen we werden getrakteerd op voortreffelijk dansen en moeilijk, maar foutloos pas de deux werk. Met de vertrouwde, aloude muziek van Vivaldi verwachtte ik volledige tutu's en grote, grootse traditionele balletische nummers. De gevoelige en soms eigenzinnige choreografie van Kudelka, gecombineerd met vloeiende moderne kostuums, was een welkome verrassing. Het zachte kleurenpalet en het lege podium hadden voor een heel eenvoudig ballet kunnen zorgen, maar de uitvoering van Kudelka's goed ontworpen choreografie zorgde ervoor dat de seizoenen naadloos vloeiden en ze namen ons mee op een adembenemende reis door de lente, naar de zomer, de herfst en ten slotte de winter.

Het ballet volgde een centraal personage van een man die door de seizoenen van het leven reisde, tot de bittere kou van de winter en zijn uiteindelijke dood. De verzekerde danser John Welker speelde ‘The Man’ met gratie en evenwicht. Peng-Yu Chen in de lente en Tara Lee in de herfst waren allebei verbluffend en een genot om naar te kijken. De zomer bracht een meer gepassioneerde en vurige dans met Christine Winkler samen met Welker. Christine was verrukkelijk. Ze is een sterke, betrokken en elegante performer.

douchebak voering dansvloer

De dansers toonden verbluffende lijnen, zeer netjes, snel voetenwerk en explosieve jetés. Afgezien van een paar kleine struikelblokken en fouten, waarschijnlijk als gevolg van kriebels tijdens de openingsavond, waren de dansers briljant. Het publiek werd zelfs getrakteerd op een dansvoorstelling van John McFall, artistiek directeur!

Kudelaks aanpassing aan De vier seizoenen was licht, luchtig en als de zachte wisseling van de wind. Elk seizoen bracht prachtige dans en verbluffende kunst op het podium. Eer moet ook worden gegeven aan het Atlanta Ballet Orchestra en de getalenteerde vioolsoliste Lisa Morrison.

Dansers Tara Lee en Christian Clark in Eden l Eden

Daarentegen waren we toen getuige Eden I Eden door baanbrekende choreograaf Wayne McGregor. Met de artiesten allemaal in naakttinten, dansend rond een verlichte boom in het midden van het podium, had je het gevoel dat ze een zeldzame blik in de Tuin van Eden kregen. Opende met een intrigerende, maar bijna verontrustende videoprojectie getiteld 'Dolly', die vragen stelde over klonen, genetica, natuurlijke selectie en evolutie, werd het publiek in een discussie geworpen over het leven, zijn oorsprong en de ethiek die betrokken is bij de manipulatie van de schepping.

In een gedurfde, onconventionele voorstelling brachten de dansers McGregors thema's tot leven terwijl ze hun lichaam verwrongen en ons hun kracht, uithoudingsvermogen en vastberadenheid lieten zien. In een non-stop optreden bewezen de dansers dat ze echt atleten zijn, terwijl hun transpiratie letterlijk over het podium vloog. Met de dansers helemaal naakt, met naakte hoofddoppen op voor het eerste stuk, was het moeilijk om elke artiest uit elkaar te houden. Naarmate het stuk vorderde, begon de individualiteit van elke danser te schitteren.

In Eden I Eden McGregor stelde veel vragen over het gebruik van technologie en de toekomst van de mensheid, maar hij gaf geen antwoorden of oplossing en liet ons allemaal sprakeloos achter met zijn concept en ongegeneerde, rauwe maar technisch voortreffelijke choreografie. McGregor liet echter geen twijfel bestaan over het talent van Atlanta Ballet Company.

Foto bovenaan: Dansers John Welker en Christine Winkler in Four Seasons. Foto's door K. Kenney, met dank aan Atlanta Ballet