Internationale Beoordelingen

Festival Theater, Adelaide Festival Centre.
16 oktober^th& 17^th

Door Naarah Hallifax.

Nadat ik het commentaar van Akram Khan in het programma had gelezen, wachtte ik in afwachting van de ‘nieuwe plek’ die hij beschreef ...

Opening met een bijna oorverdovend zoemend geluid worden we geconfronteerd met een tableau van de dansers. Bevroren in hun positie, zien we ze wachten om te reizen naar een plaats als een luchthaven. Ze lijken erg gescheiden, verschillend en terughoudend in interactie vanwege hun totaal verschillende werelden. Een bord hierboven scrolt door vele letters voordat ze zeggen dat ze moeten wachten. De eerste gedachte is dat hoewel ze verschillende levens en ervaringen hebben, ze op hetzelfde wachten: de instructies om verder te gaan.

Het dansen barst los met één persoon en iedereen observeert, maar dan wordt een ander aangestoken. Ze beginnen op een spontane manier als individuele dansers, alsof ze niet alleen dansen, maar hun innerlijke ziel en hun eigen persoonlijke uitdrukkingen, uniek voor hen, onthullen. Het lijkt alsof ze worden meegesleurd in het moment en de vrijheid om hun individualiteit uit te drukken. Er zijn momenten waarop de dansers allemaal samen beginnen te bewegen, hun individualiteit versmelt terwijl ze samen dansen met hun ogen op elkaar gericht. Samengeworpen op deze wachtplaats vinden ze een gemeenschappelijke basis - expressie door middel van dans die de beperking van barrières overstijgt.

Als we doorgaan, beginnen we een glimp op te vangen van de persoonlijkheden van de individuen. We worden aangetrokken door hun eigen verhalen. Er zijn zoveel momenten om over te spreken, surrealistische momenten die de mooie manieren laten zien waarop iemand een ander kan versterken en de chaos van misverstanden en frustratie. Een samensmelting van dans, schriftelijke verklaringen via bovenstaand teken en gesproken woord in verschillende talen. Deze voorstelling ging niet zozeer over dans, maar wel over de mensheid. Toch was het dansen een feest van expressie en het was verfrissend om zo'n eclectische mix van dansstijlen en drama te zien. De verhalen die voor ons tot leven kwamen en de realiteit waarmee ze waren gemaakt, lieten ons toe om ons persoonlijk te identificeren met de personages, waardoor we Bahok leuk voor een gevarieerd publiek, niet alleen voor dansliefhebbers.

Artistiek directeur en choreograaf Akram Khan. Foto door Rankin

Bahok was een grondige weergave van vele aspecten van het leven van mensen. Aangrijpend en oprecht, zowel mooi als komisch, wij als publiek hadden de luxe om naar anderen te kijken. De ‘nieuwe plek’ die Khan creëerde, omvatte het kijken naar dingen die ons verdelen, en het begrijpen van die dingen die ons verenigen en samenbrengen. Bahok stel dit alles tentoon en onthul de diepe en primaire aspecten van mensen, waardoor we hoop hebben op een meer verenigde wereld.

De laatste momenten waren daverend en werden begroet door een brullende menigte. Akram Khan is een begaafd persoon met een prachtige kijk op de mensheid die hij effectief met het publiek communiceerde.

Bezoek voor meer informatie over optredens in het Adelaide Festival Centre www.adelaidefestivalcentre.com.au