'Jezelf zijn ... Het is niet gemakkelijk om te doen.'
Jenifer Ringer zou het weten. Na 24 jaar als lid van een van 's werelds meest gerespecteerde, iconische balletgezelschappen te hebben doorgebracht, heeft ze een grondig begrip van hoe gemakkelijk het kan zijn om jezelf te verliezen in de wervelwind van een elite, spraakmakende carrière. Hoe dichter ze aan het begin van de jaren negentig als rijzende ster van het New York City Ballet in de schijnwerpers kwam te staan, herinnerde ze zich in een recent interview, hoe meer ze 'optredens begon te gebruiken als een ongezonde ontsnapping.. altijd aan het denken, de hele dag - hoe ik eruit zou zien, hoe ik zou dansen. Al het andere werd opzij geschoven. Ik ben in mijn leven niets tegengekomen dat onaangenaam was. Ik heb het optreden te veel van een realiteit gemaakt. '
Jenifer Ringer Fayette met student Jackson Bradsha. Foto door James Fayette.
In een beroep dat een zekere mate van buitenaardsheid en het cultiveren van schijnbaar bovenmenselijke vaardigheden aanmoedigt, is dit soort obsessief denken niet ongewoon en kan het zelfs als een pluspunt worden beschouwd. Maar voor Ringer begon de echte klim naar artistieke vervulling - en naar enkele van de meest memorabele momenten van haar toneelcarrière - toen ze meer gegrondvest raakte in haar identiteit buiten het theater om. Pas toen chronische depressie en angst, resulterend in een zichtbare op-en-neer worsteling met gewicht, haar een aantal seizoenen buitenspel zetten van het ballet, kwam ze tot een verontrustend besef:
'Ik begon op te merken dat ik de ene manier was met mijn gezin, de andere manier met mensen van de kerk, een andere manier met mensen van het bedrijf en mijn vrienden', gaf ze toe. 'Ik begon me af te vragen waarom ik bij iedereen anders was en besefte dat ik me niet op mijn gemak voelde bij mezelf.Ik moest leren hoe ik een persoon kon zijn terwijl ik nog steeds een danser was, om in de echte wereld te leven toen ik van het podium stapte. '
Vandaag, meer dan een jaar na haar laatste buiging als geliefd NYCB-directeur (en de publicatie van haar memoires, Dancing Through It: My Journey in the Ballet ), Deelt Ringer deze les in balans met een nieuw publiek: haar studenten aan de Colburn Dance Academy, een pre-professioneel opleidingsinstituut dat is gehuisvest in de in Los Angeles gevestigde Colburn School. De academie werd gelanceerd door de oprichter van het LA Dance Project en artistiek directeur van Paris Opera Ballet Benjamin Millepied en bedient een kleine groep jonge mannen en vrouwen tussen de 14 en 19 jaar, met geïndividualiseerde instructie en mentorschap van een all-star rooster van permanente docenten en gasten. leraren. Naast ballet studeren de aspirant-artiesten drama, muziek en andere bewegingsvormen, en genieten ze regelmatig van culturele uitstapjes in Los Angeles.
elf nyc broadway
Jenifer Ringer en James Fayette treden op in het ‘Brahms-Schoenberg Quartet’ van George Balanchine. Foto door Paul Kolnik.
Aan het roer van het programma staan Ringer en haar man, adjunct-directeur James Fayette, voor wie de kans om hun gezin door het hele land te verhuizen en een nieuwe fase van hun leven te beginnen, niet op een beter moment had kunnen komen.
'Toen ik begon na te denken over pensioen, wisten James en ik dat we Manhattan zouden moeten verlaten, zowel voor de verandering als om financiële redenen,' zei ze. “Benjamin Millepied belde me om te zeggen dat hij een project had waarvan hij dacht dat ik er perfect voor zou zijn en hij bracht me in contact met de president van de Colburn School, die een sterk verlangen had om een geweldig balletprogramma op te zetten. James en ik hadden het gevoel dat dit de perfecte tijd voor ons was om een beetje avontuur te beleven, dus we hebben het gedaan. '
dansen
En het was een avontuur, persoonlijk en professioneel, aangezien Ringer en Fayette jongleren met hun nieuwe functies (Fayette heeft ook de titel van directeur van LA Dance Project op zich genomen) met het bouwen van een solide huis voor hun twee jonge kinderen (de vier zijn net verhuisd naar hun eerste huis). Deze rollen lijken sterk met elkaar verweven te zijn voor Ringer, die er vast van overtuigd is dat het creëren van een ondersteunende, stabiele, bijna familiaire leeromgeving even belangrijk is als het bieden van een rigoureus trainingsregime en een voorproefje van het bedrijfsleven uit de eerste hand.
'Omdat het programma erg klein is, kunnen we ons echt concentreren op de individuele leerlingen', legt ze uit. 'Het is een grote verantwoordelijkheid en een eer om hen op ons te laten rekenen voor zowel technische als emotionele begeleiding.en we proberen ze als complete mensen te behandelen. We willen dat ze zich zelfverzekerd en individueel voelen, dat ze weten dat ze een stem en een waarde hebben, zodat ze, wat ze ook doen, voorbereid zijn als ze de wereld ingaan, wat ze ook doen. '
Colburn Dance Academy-auditie. Foto door Benjamin Millepied.
Deze holistische benadering van onderwijs komt voort uit Ringer's eigen ervaringen als student, vooral in de klas van haar oude mentor, Nancy Bielski. 'Nancy speelt geen spelletjes', stelde Ringer tijdens ons interview. 'Ze geeft een harde les, maar zorgt ervoor dat je er klaar voor bent. Ze geeft ook veel om haar studenten en probeert persoonlijke contacten met hen te leggen. '
Voorbeeld: tijdens de donkerste uren van Ringer's carrière, toen het leven van de droom was uitgegroeid tot een allesomvattende nachtmerrie, was het Bielski die haar ertoe aanzette terug te keren naar de studio. In een passage uit haar memoires herinnert Ringer zich dat Bielski een zachtjes overtuigende uitnodiging deed om 'alleen voor jou terug te komen'. Niet professioneel dansen of zo. Ik denk dat het goed voor je zou zijn om gewoon naar de muziek te gaan. Het kan me niet schelen hoe je danst of hoe je eruitziet.Kom gewoon terug.'
Meer dan een decennium is verstreken sinds die cruciale ontmoeting. In die tijd heeft Ringer de comeback volledig opnieuw gedefinieerd door zichzelf te onthullen niet alleen een onvergetelijke artiest te zijn, maar ook een medelevende leraar, een energieke regisseur, een toegewijde vrouw en moeder, een expressieve schrijver en een inspiratie voor vrienden en fans in de balletwereld en daarbuiten. Bovenal heeft ze dat ongrijpbare gevoel van menselijkheid bereikt dat ze ooit verloren had gevoeld. Ze heeft geleerd zichzelf te zijn.
Door Leah Gerstenlauer van Dans informeert.
Foto (boven): de afscheidsvoorstelling van Jenifer Ringer buigt met het New York City Ballet in Union Jack, gechoreografeerd door George Balanchine. © The George Balanchine Trust. Foto door Paul Kolnik.
aanbevolen voor jou
