Villa Victoria Center for the Arts, Boston, Massachusetts.
4 februari 2017.
'Wat rondgaat, komt terug', luidt het oude gezegde. We zeggen het vaak om het idee van karma uit te drukken, dat je ontvangt wat je daar neerzet. Maar het kan ook de waarheid achterhalen dat alle dingen om ons heen, en wijzelf, allemaal met elkaar verbonden zijn. Het lichaam heeft het vermogen om op unieke wijze zulke diepe en complexe waarheden uit te drukken - een vermogen waar hedendaagse dans vaak op inspeelt.
Urbanity Dance's aanpassing van Neruda's Book of Questions: een verkenning door muziek en dans was een prachtige weergave van dat gebeuren. Pablo Neruda was midden 19theeuwse Chileense dichter. Zijn Boek met vragen is een groep gedichten die, door een beroep te doen op verbeeldingskracht en intuïtie, het wonder overbrengen in een rationeel bestaan dat tegelijkertijd zo irrationeel kan lijken.
Urbanity Dance in ‘Neruda’s Book of Questions: An Exploration Through Music and Dance’. Foto door Leilani Thomas.
De voorstelling, onder leiding van Urbanity Dance Founder en Director Betsi Graves, bevat choreografiebijdragen van Graves, Chun-Jou 'Dream' Tsai (ook castlid), Alexander Davis (castlid), Chantal Doucett en Jacob Regan. In bewegingskwaliteit, choreografie en productie-elementen verbeeldde de show de eenheid en het cyclische karakter van alle dingen.
Over representaties gesproken, de dansers boden de belichaming van wat de meest bekwame dansers kunnen bereiken: 'iets moeilijks moeiteloos laten lijken'. Ze konden op de grond vallen en weerstand bieden, en door de ruimte snijden en glijden, op manieren die de wetten van de fysica leken te trotseren. De kwaliteiten waarin ze duwden en trokken, in en van elkaar af, waren ook uniek boeiend.
In één duet bijvoorbeeld creëerde een bekwaam gebruik van timing en afstand een soort magnetisme, iets dat de twee dansers van elkaar afstootte, maar ze toch dicht genoeg bij elkaar hield om een ruimtelijke relatie te behouden. Dit effect sprak over de gelijktijdige menselijke behoeften aan gemeenschap en individualiteit, en de spanning die kan ontstaan tussen deze twee behoeften.
Een zorgvuldig gemaakte choreografie illustreerde die dynamische, naast andere even belangrijke en intrigerende. Een motief dat opnieuw naar boven kwam, waren bijvoorbeeld dansers die in kudde liepen met platte ruggen, half voorovergebogen, met de ene hand op de schouder van een ander. Een voor een trokken bepaalde dansers weg om hun eigen beweging te verkennen. Uiteindelijk zaten alle dansers in hun eigen beweging.
Aanvankelijk was het een chaos, maar toch ontwikkelde zich een orde totdat de dansers zich weer eensgezind verenigden. Als het later in de verhaallijn opnieuw zou worden voortgezet, had dit motief de continuïteit van die spanning tussen onafhankelijkheid en verbinding nog overtuigender kunnen overbrengen. Het keerde opnieuw terug na het belangrijkste gebruik, maar vertaalde toen niet zoveel.
dans shorts
Op een ander punt kwamen drie afzonderlijke man-vrouw-paren samen, met een precieze ingang in die unisono en precieze continuïteit erdoorheen. Dit impliceerde de onvermijdelijkheid van onze verbondenheid, bovenop de relationele structuren waarin we ons bevinden (door keuze, noodzaak of toeval). Op de een of andere manier bewegen we ons samen door ruimte en tijd - net zoals deze dansers deden.
Geluid speelde een cruciale rol bij het illustreren van deze waarheden, net als de dansers. Een voice-over van een stroom van bewustzijn begon de show, die over het algemeen een thema van transcenderen opleverde, zoals vogels die van de aarde wegtrokken en erboven zweven. Net als bij de dansers die vanuit unisono hun eigen zinnen ingingen, werd deze voice-over kakofoon (met meerdere stemmen die over elkaar spraken), en ging vervolgens over in iets vloeiender. Deze kwalitatieve opeenvolging illustreerde de cyclus van harmonieuze en verdeelde tijden.
Dit verhaal keerde terug aan het einde van de show en versterkte zo het idee van circulariteit - wat rond gaat zullen weer terugkomen. Lichaamspercussie, van voeten op de grond en van handen op het eigen lichaam, versterkte spanningen en eenheden tussen dansers. Het verduidelijkte daarin verder de berichten die die dingen afleverden.
Verlichting, van ontwerper Chris Fournier, ondersteunde ook de thema's van het verhaal. Rode verlichting verlichtte een deel van krachtig dansen, wat woede en dominantie overbracht. Een volgende sectie van groene verlichting en meer ingetogen unisono-beweging suggereerde een onbehagen, een disfunctie, die kan evolueren wanneer door woede gedreven dominantie misgaat. Een ander deel, de beweging gemakkelijk en zacht, werd gedanst in nachtblauw. In de natuurlijke orde zijn er tijden van duisternis, van schaduw, en ook tijden van rust. Felle verlichting keerde terug. Alle dingen zijn cyclisch.
Urbanity Dance in ‘Neruda’s Book of Questions: An Exploration Through Music and Dance’. Foto door Leilani Thomas.
De laatste scène bracht de hele cast terug om samen vrolijk te dansen, in beweging meer voetganger dan die van het grootste deel van de show. Uiteindelijk leven, bewegen en ademen we samen, ongeacht de spanningen en beproevingen die we tegenkomen terwijl alle dingen hun cycli doorlopen. Op deze manier eindigde de show met een aanbod van hoop, vreugde en liefde.
Uiteindelijk kan het lichaam zich verheugen omdat het leven in zich heeft. Dat is een wijsheid die hedendaagse danswerken zoals deze op unieke wijze kunnen verwoorden. Het zal intrigerend zijn om te zien welke andere werken Urbanity Dance zal voortbrengen. Hoogstwaarschijnlijk zullen ze niet allemaal het prijzenswaardige vakmanschap en de tijdloze wijsheid demonstreren die ze aannemen Neruda's Book of Questions: een verkenning door muziek en dans deed. Maar omdat alles cyclisch is, kunnen we weer grootsheid van dit bedrijf verwachten.
Door Kathryn Boland van Dans informeert.
aanbevolen voor jou
