Sollicitatiegesprekken

Zoals choreografe Gina Patterson het verwoordt: haar danscarrière 'begon met een knal!' En ze lijkt geen haast te hebben om het te kalmeren. Oorspronkelijk afkomstig uit een klein stadje in Pennsylvania, woont Patterson nu in Austin, Texas met haar dansende echtgenoot Eric Midgley. Patterson geeft toe dat hoewel zij en Eric een huis in Texas hebben, ze daar dit jaar niet veel zijn geweest, aangezien een lange lijst van opwindende opdrachten hen door het hele land heeft gevoerd. Een daarvan is een recente creatie op het Atlanta Ballet voor hun Ontsteking programma. In Atlanta sprak Deborah Searle van Dance Informa met Gina na een studiopreview van haar nieuwe werk ‘Quietly Walking’.

Hoe vond je het om met Atlanta Ballet te werken?
Ik heb zo genoten van deze ervaring. Het is echt iets geweldigs geweest! Ik voelde me echt volledig artistiek gesteund door de directeur, John McFall, en het personeel. De dansers waren erg open. Ik had het gevoel dat ik heel diep en open op het stuk kon ingaan en de dansers gingen er met heel mijn hart mee, fysiek, artistiek en emotioneel. Het is echt een complete ervaring geweest. De dansers zijn zo aardig en ik heb gewoon elke dag met ze in de studio genoten.

Patterson's 'Quietly Walking' voor Atlanta Ballet. Foto door Charlie McCullers

Wat waren de uitdagingen bij het maken van je adembenemende werk ‘Quietly Walking’ waarin problemen als ontbossing en verstedelijking werden aangepakt?
De uitdaging was om al deze belangrijke onderwerpen te herleiden tot iets dat mensen kunnen begrijpen. Hoe bied je een venster in het stuk en hoe vertaal je het vervolgens naar dans als het een jaar lang een concept is geweest? Ik was een beetje overweldigd toen ik aan het project begon, omdat ik dit jaar zoveel stukken achter elkaar had staan. Maar het was een geweldige ervaring om het creatieve proces te volgen en te zien waar het me heen brengt, want ik werk heel intuïtief. Ik heb door de jaren heen geleerd op mijn intuïtie te vertrouwen. Hoe meer ik er vertrouwen in heb, hoe leuker de choreografie eigenlijk is, want het leidt me uiteindelijk naar al deze plaatsen. Het is als een schrijver die vertelt hoe het boek zichzelf schrijft. Ik heb altijd hetzelfde gevoel, als je echt op de hoogte bent van het proces, schrijft het zichzelf potentieel.

Dus vertel eens over je lange danscarrière.
Toen ik met dansen begon, was het op volle kracht en ik danste een paar jaar bij een gezelschap. Toen ik 16 was, toerde ik met de Pittsburgh Opera als zangeres en danseres en reisde ik door Europa en Zwitserland. Van daaruit ging ik naar het Pittsburgh Ballet. Ik zat toen ongeveer acht jaar in Ballet Austin, daarna vier jaar in Ballet Florida en daarna weer acht jaar in Ballet Austin. Toen ik bij Ballet Austin was, waren er drie verschillende regisseurs, dus het gezelschap bleef veranderen. Ik heb een carrière van 25 jaar als danser gehad en het was zo rijk en gevarieerd. Ik voel me echt gelukkig. Ik heb alle klassieke rollen mogen spelen en heb veel hedendaags werk gedaan. Ik heb ook veel rollen op me laten bedenken.

Wat inspireerde je om choreograaf te worden?
Nou, dat is grappig. Ik ben nooit van plan geweest om choreograaf te worden. Ik had onderweg mensen die zeiden ‘je moet een choreografie maken, je zou echt goed zijn’. Ik dacht dat ik nooit zou kunnen choreograferen. Maar ik denk dat je 'nooit nooit moet zeggen', want toen ik aan het dansen was bij Ballet Florida, was mijn nu echtgenoot mede-regisseur van een choreografieworkshop en hij benaderde me met de suggestie dat ik zou proberen te choreograferen. Hij was geïnteresseerd in een vrouwelijke kijk op choreografie, aangezien er alleen mannen waren die choreograferen voor de workshop. Ik dacht 'wel, ik denk dat als mijn collega's het kunnen, ik het ook kan'. Ik dacht dat ik het gewoon moest proberen. Het was een programma van drie weken en na twee weken ging ik naar Eric en vertelde hem dat ik zou stoppen omdat ik letterlijk maar twee stappen had. Ik zei ‘Ik kan dit niet doen!’ Maar hij vertelde me dat stoppen geen optie was omdat de workshop over het proces ging. Hij zei dat ik mijn twee stappen moest laten zien en dan moest praten over wat er was gebeurd. Maar ik dacht ‘dat is geen optie!’ Plots kwam het gewoon en ik creëerde een stuk. Het was aan mij en een heel goede vriend van mij. Ik deed een solo en toen hadden we een pas de deux. Een lang verhaal kort, het was echt succesvol en het was het eerste stuk dat in de reputatie van het bedrijf werd opgenomen. Daarna ging het naar Miami en New York! Ik dacht dat het net een one-hit wonder was en ik zei: ‘Ik ben niet meer aan het choreograferen’. Daarna nam ik het jaar daarop en het volgende jaar deel aan de workshop. Toen werd mij gevraagd iets te doen voor het tweede bedrijf, voor een zomershow voor 35 personen. Ik ben nooit van plan geweest om te choreograferen. Kansen bleven komen en ik werd er gewoon verliefd op.

Waarom hou je van choreografie?
Voor mij als danser was de hele reden om te dansen een manier om mezelf uit te drukken. Ik ben niet alleen verliefd geworden op het creatieve proces, dat voor mij helemaal geweldig is en me altijd verbaast, maar ook op het werken met mensen. Ik hou van coachen. Choreografie is een manier om dat te doen en het is ook een vollediger uitdrukking van mezelf. Het is niet alleen het interpreteren van één rol, maar het is de hele visie. Het zijn de kostuums, de lichten, het geluid dat allemaal in het spel komt, de coaching, het creëren en het vertellen van het verhaal die allemaal samenkomen om een veel vollediger uitdrukking van iets te creëren. Het zuigt energetisch af, maar geeft tegelijkertijd ook energie.

EN onze sterke muzikaliteit komt tot uiting in uw choreografie.
Ik heb echt een grote liefde voor muziek en dans. Ik vind het heerlijk om een nieuwe creatie te maken, omdat ik heel lang naar de muziek luister en het in mijn bewustzijn doordringt en in mijn hoofd speelt. Dus als ik er dan echt aan toe ga en ik begin de muziek te tellen, heb ik het gevoel dat ik in de muziek kan kruipen. Dit is zo een vreugde voor mij. Als ik met de dansers kom werken, speelt de muziek in mijn hoofd terwijl ik het aan het maken ben. Ik ken de muziek van binnen en van buiten en het gevoel ervan, en het hangt allemaal samen.

Hoe houd je je werk fris en origineel?
Elke keer dat ik een nieuwe creatie inga, benader ik het als een ‘nieuwe’ creatie. De inspiraties zijn anders, de logistiek en de parameters zijn anders, en de dansers zijn anders. In elk stuk zijn alle ingrediënten anders, dus het blijkt gewoon anders te zijn. Ik probeer ook mezelf naar een ruimte in mijn hoofd te brengen waar ik altijd geïnspireerd ben. Ik heb het gevoel dat ik elke dag wel ergens inspiratie kan opdoen. Het is belangrijk om overal voor open te staan. Door open te blijven blijft het vers.

Je hebt zo'n rijke carrière gehad, wat is je hoogtepunt?
Iets dat heel speciaal voor me was, was de laatste keer dat ik Juliet speelde. Ik heb tijdens mijn carrière ongeveer vier keer op Juliet gedanst. De laatste keer dat ik het deed met mijn man en wat echt bijzonder was, was dat mijn grootmoeder me kwam zien dansen met mijn ouders. Ze had me niet meer zien dansen sinds ik een klein meisje was. Om haar achteraf te zien en te voelen hoe emotioneel ze was, was speciaal. Ze kon niet geloven dat ik deed wat ik deed. Het was extra speciaal omdat mijn grootouders echt een echt Romeo en Julia-verhaal hadden. Dat was gewoon een bijzonder, persoonlijk moment voor mij. Ik heb zoveel geweldige ervaringen gehad, maar ik denk dat het meer gaat om de mensen met wie je ze deelt.

Vertel ons over uw bedrijf ‘VOICE Dance Company’.
Mijn man en ik hebben ongeveer anderhalf jaar geleden ons eigen bedrijf opgericht. Voor mij is dit zelfs een vollediger uitbreiding van de expressie, want nu neem ik de concepten van de choreografie over en breng ze in de organisatie en laat dat langzaam groeien. VOICE Dance Company is nog erg jong in zijn ontwikkeling, maar we hebben projecten die we doen en ik heb een pool van dansers om uit te putten. Voor mij gaat het om het creëren van intieme ervaringen, boetiekshows en elke show anders maken. Met Voice kan ik hier en daar experimenteren en een beetje verder gaan. Ik kan dingen doen die ik misschien niet zou doen in een groter bedrijf. Ik gebruik Voice echt als een manier om meer intieme ervaringen te vinden voor de artiesten en voor het publiek.

Waar kunnen we u en uw werk hierna zien?
Over een paar weken ga ik terug naar Puerto Rico. Ik doe twee stukken die worden uitgevoerd tijdens de Dansweek in Puerto Rico, 16 en 17 juni. Mijn werk zal dan ook worden uitgevoerd tijdens de 55e Internationale Showcase van Choreografen in Madrid, Spanje.

Wat zijn uw toekomstige doelen en dromen?
Dat is een gevaarlijke vraag, want ik had nooit gedacht dat ik zo lang zou kunnen dansen of choreograferen! Allereerst wil ik gewoon mijn stem als artiest blijven ontwikkelen, mijn freelance werk doen en mijn vak aanscherpen. Ik hou ervan om met verschillende dansers te werken en nieuwe mensen te ontmoeten en te creëren. Uiteindelijk zou ik graag een fulltime bedrijf willen. Ik zou graag mijn eigen ruimte willen hebben om elke dag naar toe te gaan en te creëren. Ik sta open voor waar het leven me heen brengt, maar ik weet dat ik voorbestemd ben om in deze branche te zijn en ik denk dat ik hier voor altijd zal zijn.