Ons bedrijf is notoir moordend. En het is geen geheim dat sommige van de grootste choreografen uit de dansgeschiedenis ook berucht hard waren voor hun dansers. Hoe ‘ouderwets’ deze mentaliteit ook mag lijken, ze bestendigt nog steeds het idee dat discipline en degradatie geweldige dans voortbrengen. Gelukkig is het bemoedigend te weten dat er mensen zijn die eraan werken - en erin slagen - dit stigma te veranderen. Antoinette DiPietropolo is een gewilde choreograaf die bekend staat om haar scherpe oog voor de regisseur, slimme gevoel voor humor en hart van puur goud.
Antoinette groeide op in South Jersey en leek altijd het gen van de choreograaf te hebben, hoewel ze op dat moment volkomen onbekend was. 'Als kind', herinnert Antoinette zich, 'had mijn cabbage patch-kind een favoriet liedje en kenmerkende 'moves'. Ik verzon een dansje op het themalied van 'Night Court'. En toen MTV uitkwam, leerde ik alle dansen - ik voelde me vooral aangetrokken tot de verhalende muziekvideo's van Madonna en Michael Jackson. '
Hoewel ze haar hele jeugd actief was in cheerleading, gymnastiek en softbal, kwam pas op de middelbare school dat theater echt in beeld kwam. 'Ik zat in het publiek naar de middelbare schoolmusical van mijn oudere zus te kijken. Ze droeg een prachtig piratenkostuum, weet ik nog. Het was op dat moment, terwijl ik goed zat, dat ik besloot dat ik het wilde doen dat - Ik moest ook op het podium staan! ' En daarmee ving Antoinette de theaterbug op. Vanaf het volgende jaar nam ze deel aan (en hielp ze vaak met het choreograferen) van elk van haar 8th-12thmiddelbare school musicals (het eerste wezen Annie , een show die gedurende de hele carrière van Antoinette belangrijk zou blijven).
Antoinette DiPietropolo met de cast van Nunsense die ze regisseerde en choreografeerde. Foto met dank aan Antoinette DiPietropolo.
'Mijn opleiding en ervaring waren sporadisch', geeft Antoinette toe. 'Maar als ik was opgegroeid in een traditionele dansstudio, zou ik niet op dezelfde manier hebben gedijen. Ik denk dat de diversiteit waarmee ik ben opgegroeid me creatief heeft aangewakkerd, omdat ik in staat was mijn weg te vinden en mijn eigen pad te creëren. '
Na de middelbare school bleef Antoinette zich aangetrokken voelen tot muziektheater. Ze verhuisde naar New York City om de American Musical and Dramatic Academy (AMDA) 'Vroeg in de herfst adviseerde een leraar me:‘ Je kunt maar beter dansen werkelijk Nou. 'Ze zei dit omdat ik zo klein ben (niet helemaal 4'10'), en om in dit bedrijf te slagen, moest ik geweldig zijn in alles Maar in plaats van ontmoedigd te raken door de opmerking, verdubbelde Antoinette haar danscursussen en belandde ze voor de kerstvakantie in alle gevorderde klassen.
Dat wil niet zeggen dat Antoinette zich niet geïntimideerd voelde. 'Ballet was echt moeilijk voor me', geeft ze toe. 'Ik ging na bijna elke les huilend naar huis. Ik voelde me de slechtste danseres en dat ik de jaren van training en elegantie waarmee de andere dansers waren opgegroeid niet kon inhalen. Ik was zo onder de indruk van de schoonheid om me heen en overweldigd door de gedachte dat ik dat nooit zou bereiken. Het kostte veel tranen en veel tijd, maar toen ik eindelijk besefte hoe belangrijk het was om mijn eigen reis te accepteren en waar ik was op dat moment, verbeterde mijn dansen exponentieel. Toen ik mezelf eenmaal onder druk had gezet, ben ik pas echt gegroeid. '
Zowel haar instructeurs als haar leeftijdsgenoten waren verbaasd. 'Ik had een andere drive dan veel andere dansers, omdat ik zoveel inhaalslag moest maken', zegt ze. 'Ik ging 's avonds de studio in om te repeteren, ik was niet bang om mijn docenten naar techniek te vragen, en ik lette natuurlijk op de richting en groei van andere studenten in de klas.'
Klaar om de wereld te veroveren na al haar harde werk bij AMDA, vertrok Antoinette naar haar eerste grote auditie - voor de Broadway nationale tour van Annie 'Ik had geen idee hoe een dansoproep werd gehouden', bekent Antoinette. 'Er waren veel kleine kinderen bij de auditie die moeite hadden met het oppakken van de choreografie ... Dus bood ik aan om voor in de kamer te dansen.' De moedige zet wierp zijn vruchten af: na de auditie vroeg het creatieve team aan Antoinette of ze de regisseur wilde assisteren en choreograaf! 'Dat leek me een beetje meer in mijn straatje', herinnert Antoinette zich.
laci j mailey instagram
Naast optredens in nationale tournees en in regionale theaters in het hele land, bleef Antoinette assisteren voor opmerkelijke choreografen in de industrie, zoals Marcia Milgrom Dodge, Liza Gennaro, Ken Roberson en Keith Andrews. “Nadat ik assistent was geweest op een paar grote nationale tours, realiseerde ik me dat ik dit echt kon. Mensen zouden me bellen omdat ik een van de weinige mensen ben die de originele choreografie kent Annie Hoe de Grinch kerstmis heeft gestolen , en Ragtime - En hoeveel geluk heb ik? Maar uiteindelijk wilde ik beginnen met het maken van mijn eigen werk. '
Antoinette DiPietropolo met cheerleaders voor een Pepsi-promotie. Foto met dank aan Antoinette DiPietropolo.
En creëer ze deed. Hoewel de sprong van associate choreograaf naar choreograaf niet bepaald gemakkelijk was, zorgde Antoinette ervoor dat het gebeurde. In de loop der jaren heeft ze Off-Broadway gechoreografeerd voor regionale theaters, de Joyce Soho, het Big Apple Circus en een aanstaande nationale tournee. Haar choreografie is beschreven als 'heerlijk inventief' (Smithtown Matters), 'spannend, magisch' (DC Metro) en 'vriendelijk, luchtig en onderhoudend' (New York Times).
Antoinettes hele carrière was een cyclus van optreden, regisseren en choreograferen. 'Ik vind het heel leuk om minstens één keer per jaar op te treden om mezelf vast te houden in de manier waarop ik artiesten moet behandelen', zegt ze. “Ik heb het gevoel dat veel choreografen en regisseurs stoppen met optreden en vergeten ... En dat is triest. Waarom behandelen ze dansers zo hard? Ik denk dat het over het algemeen afkomstig is van de eigen onzekerheden en angsten van een choreograaf of regisseur. Dus wat ik als choreograaf probeer te doen, is om zo goed mogelijk voorbereid te zijn, zodat ik, als ik eenmaal in de repetities zit, geen onzekerheden heb, geen remmingen, en ik kan gewoon een geweldige tijd hebben! Serieus, waar moet ik boos over zijn als ik voorbereid ben? U kunt alleen uw best doen. Als niets lukt, werken we allemaal samen om het te laten werken - en dat kan spannend zijn. '
Als je aan een nieuw project begint te werken, is het proces van elke choreograaf uniek anders. Na het script te hebben gelezen en de soundtrack voor het eerst te hebben gehoord, zegt Antoinette: 'Het allereerste dat ik doe, is meteen al mijn aanvankelijke instincten en beelden opschrijven die ik me voorstel.' De volgende stap is een ontmoeting met de regisseur om ervoor te zorgen dat het creatieve team op dezelfde pagina staat wat betreft hun visie voor de show. Begin dan met ontwerpvergaderingen om de set en kostuums en benodigde rekwisieten te bespreken. 'Vaak heb ik niet veel controle over de set of kostuums vanwege het budget van de show', zegt Antoinette. ' “Dit dwingt me extra creatief te zijn - en dat vind ik geweldig! Het is een leuke uitdaging om patronen, niveaus en afbeeldingen op het podium te maken om het verhaal en de sentiment van een nummer te vertellen. '
Pas na al deze ontmoetingen begint Antoinette de show echt te choreograferen. 'Ik begin met een 'omhulsel' voor elk nummer - het grotere plaatje van 'wat is het verhaal en de opbouw van het nummer, begin midden en einde?' En dan kom ik bij specifieke bewegingen en stappen - hoewel deze zeker zullen veranderen zodra de repetities beginnen, omdat ik zo geïnspireerd raak door de dansers en acteurs in de kamer. ' Maar ze is nog niet klaar! 'Ten slotte kijk ik naar een opname van de originele Broadway-show. Ik kijk er nooit naar totdat ik klaar ben met choreograferen, maar ik geloof dat het belangrijk is omdat er soms specifieke muziekelementen zijn die bepaalde choreografieën of iconische momenten vereisen die het publiek verwacht te zien. '
Antoinette DiPietropolo op de set in technische repetities voor Vermijd Foto met dank aan Antoinette DiPietropolo.
Met een notitieboekje vol krabbels en aantekeningen begint Antoinette vervolgens met de repetities met de cast. 'Ik kom zo goed mogelijk voorbereid de oefenstudio binnen - maar ik nooit verwacht de versie te doen die ik had gepland! Ik heb een routekaart en heb mijn onderzoek gedaan, maar als we beginnen met repetities, laat ik los en laat ik de dansers de choreografie inspireren en ook zichzelf tot het werk brengen. Dat is wanneer de choreografie echt een eigen leven gaat leiden, eentje waarin de dansers zich geïnvesteerd voelen en waar we allemaal trots op zijn. '
Antoinette was zelf een associate choreograaf en danskapitein en werkt vaak samen met een assistent. 'Als je de choreograaf bent, kunnen je hersenen zich niet concentreren op het kennen van je specifieke choreografie (elke afzonderlijke telling en elk detail). Als je er eenmaal bent, kun je niet naar het grotere geheel kijken en iets creëren. Je staat niet open voor uitvinden, repareren, maken van de heel beter. Als ik voor in de kamer zit en merk dat Sally haar hoofd niet heeft omgedraaid bij de telling van '2' of dat Joe zijn knie niet hoog genoeg oppakte in de passé, in plaats van naar het grotere geheel te kijken en vragen of de energie van het stuk werkt en of het verhaal goed wordt verteld, dan kan ik niet creëren. Daarom werk ik graag samen met een assistent of danskapitein om die kleine details op te lossen. Kan ik ze zien? Natuurlijk. Maar als ik me er zorgen over maak, kijk ik niet naar het grotere geheel. '
Als je het nog niet hebt gevoeld, staat Antoinette erom bekend dat ze ontspannen en gezellige repetities houdt, maar die nog steeds een gedegen schema volgen en veelgeprezen producties opleveren. 'De enige manier waarop ik creatief kan blijven', beschrijft ze, 'is wanneer iedereen openstaat. Alleen al vanwege mijn titel als ‘choreograaf’ weet de cast dat ik het laatste woord heb. Maar ik hoef niet tegen mijn dansers te schreeuwen en de controle over de kamer uit te oefenen om mijn werk gedaan te krijgen. Als iedereen zich op zijn gemak voelt en plezier heeft, houdt dat ons allemaal in het moment en zo creatief mogelijk. Dit is hoe we allemaal de best mogelijke ervaring kunnen hebben en ik haal het beste uit mijn dansers. '
Maar deze idyllische oefenomgeving is zeker niet de norm in de showbusiness. “Ik denk echt dat de industrie stereotiep zo tegengesteld is, omdat dit een groot ego-gedreven, op angst gebaseerd bedrijf is. Natuurlijk zou ik kunnen proberen gemener en moeilijker te zijn om een ‘succesvolle choreograaf’ te zijn. niet me. Ik wil het respect van mijn dansers door hen respecteren : voor ze zorgen en ervoor zorgen dat ze er op hun best uitzien en aanvoelen. Dat is hoe ik het gevoel heb dat ik echt het beste werk krijg. Angst belemmert creativiteit. Ik denk niet dat mensen in angst aanwezig kunnen zijn. Dus als ik mijn dansers bang maak en zelf bang ben om te falen of de controle over de kamer te verliezen, zijn we allemaal verloren. Ik wil graag naar mijn werk gaan en wil dat iedereen hetzelfde voelt. De enige manier waarop ik weet hoe ik creatief moet zijn, is als er een open, niet-angstige omgeving is zonder ego. '
Er zijn twee manieren om een leider te zijn: door angst te creëren of door respect te koesteren. Het is duidelijk welke Antoinette heeft gekozen. En wat meer is, het is duidelijk dat deze atypische benadering even - en misschien zelfs meer - spectaculaire dansen kan opleveren. Hoewel het choreograferen van een Broadway-show absoluut een droom is voor Antoinette, is het niet zomaar een vinkje op haar bucketlist. 'Ik zal mezelf en mijn arbeidsethos nooit veranderen om de ladder van‘ succes ’te beklimmen '', zegt ze. “Uiteindelijk wil ik gewoon doorgaan met het maken van goed werk met goede mensen. Ik denk dat dat mijn grootste doel is. '
lynsey bartilson scientology
Door Mary Callahan van Dans informeert.
Foto (boven): Antoinette DiPietropolo. Foto door Kim Carson Photography.
